آینده حمل‌ونقل و جابه‌جایی در شهرها چگونه است؟

جابه‌جایی نیروی حیاتی شهرهای ما است. هرروزه خیابان‌ها و راه‌های آهن افراد را به محل کارشان می‌برند و در بسیاری از فعالیت‌ها دخیلند. والدین فرزندانشان را به مدرسه می‌برند کامیون‌ها مواد غذایی را به مغازه‌ها و زباله‌ها را به خارج از شهر حمل میکنند. اما شریان‌های شهری ممکن است مسدود شوند. در بسیاری از مواقع مناطق شهری، شلوغ، پر سر و صدا و آلوده‌اند. بنظر می‌رسد که شرایط در حال بدتر شدن است.

اما صبر کنید در آینده‌ای نه‌چندان دور خیابان‌های ما از نظر ظاهری و صوتی بسیار متفاوت خواهند بود. سر و صدا بسیار کمتر خواهد شد زیرا موتورهای برقی جایگزین موتورهای درون‌سوز پر صدا خواهند شد. هیچ راننده‌ای درون خودروها نخواهد بود و افراد می‌توانند به کارهای شخصی خود بپردازند این شرایط ممکن است شبیه به فیلم‌های علمی-تخیلی بنظر برسد. اما بسیاری از روندهای بزرگ طراحی شده‌اند تا در یک دهه آینده به این موارد دست پیدا کنیم.

خودروهای برقی (EV)، خودروهای اشتراکی، وقتی که چند نفر بطور همزمان از یک وسیله نقلیه استفاده میکنند، خودرهای خودران و اتصال، از جمله این روندها هستند. این موارد در کنار اختلالات، توزیع سیستم‌های تولید انرژی، افزایش شهرنشینی در جهان و سرمایه‌گذاری در حوزه حمل‌ونقل عمومی منجر به تغییر سیستم‌های فعلی جابه‌جایی می‌شود.

جابه‌جایی در شهرهای ما به چه شکل خواهد شد؟

پاسخ این سوال به تراکم جمعیت زیرساخت‌ها و ثروت جامعه بستگی دارد. هم‌چنین این شرایط تاثیر بسیار زیادی از روندهای بزرگ حوزه فناوری وشیوه‌ای که هر کدام از این روندها در شهرها اجرا می‌شوند، تاثیر می‌پذیرد. فناوری‌های مختلف در کنار یکدیگر می‌توانند منجر به تغییر چگونگی کارکرد شهرهای ما شوند. افزایش خودروهای اشتراکی ممکن است منجر به تسریع برقی‌سازی بعنوان هزینه پیموده شده برای سفرهای اشتراکی شود. یک خودروی خودران می‌تواند خدمات مبتنی بر تقاضا از درب مبدا به درب مقصد را با هزینه‌ای تا ۶۰ درصد ارزان‌تر از داشتن وسیله نقلیه شخصی، فراهم کند.

این نوع روندها ممکن است در هر شهر به شیوه‌ای متفاوت ایفای نقش کنند. معمولا ما مشاهده می‌کنیم که سیستم‌های فعلی جابه‌جایی شهری به مسیر فعلی خود ادامه می‌دهند. هرچند اختلالات در برخی از مناطق شهری در حال ظهور است و ما پیش‌بینی می‌کنیم تا ۵۰ شهر که محل زندگی ۵۰۰ میلیون نفر است به سرعت سیستم‌های پیشرفته جابه‌جایی را بر پایه ترکیبی یکپارچه از فناوری‌های نوآورانه و مدل‌های جدید تجاری مستقر کنند.

در کلان شهرهای متراکم و در حال توسعه، مثل Bangalore, Jakarta, Mexico City ادامه دادن روند سریع رشد شهرنشینی به علاوه مشکلات شلوغی و نگرانی‌های مربوط به آلودگی می‌تواند منجر به تغییر چشم‌گیری به سمت جابه‌جایی اشتراکی و شیوه‌های پاک‌تر حمل‌ونقل شود.

ما این سیستم آینده را «پاک و اشتراکی» نامیده‌ایم. شروع آن با اجبار به برقی شدن وسایل با سرعت کم دارای دو و سه چرخ که منجر به کاهش انتشار می‌شود، است محدود کردن مالکیت وسایل نقلیه شخصی افراد را به استفاده از وسایل اشتراکی تشویق می‌کند. با وجود راننده‌های انسانی در صورت ایجاد اصلاحات در زیرساخت‌ها و وجود برخی از خودروهای خودران و متصل می‌تواند ایمنی و جریان ترافیک را بهبود دهد.

در برخی از مناطق مرفه حومه شهری مثل Houston, Los Angeles, Perth که استفاده از خودروهای شخصی بسیار پر طرفدار است مفهوم خودروهای «خودران شخصی» در حال ظهور است و از آنجا که مصرف‌کنندگان نسبت به فناوری‌های جدید بسیار مشتاق هستند و خودروی شخصی نیز در محوریت باقی می‌ماند این مدل موفق خواهد شد خودروهای خودران برقی می‌تواند در یک خانواده بصورت اشتراکی استفاده شود و مسیر مخصوص و قیمت‌گذاری مبتنی بر تقاضا از بروز شلوغی جلوگیری خواهند کرد.

سیستمی پیشرفته تر ممکن است در کلان شهرهای متراکم با جمعیت بالا مثل Hong Kong, London, Singapore با پلتفرم‌های نرم‌افزاری هوشمند و مدیریت جریان ترافیک راه‌اندازی شود. «جابه‌جایی یکپارچه» که وسایل اشتراکی خودران را با یک سیستم با کیفیت حمل‌ونقل عمومی ادغام می‌کند تا سامانه‌ای مبتنی بر تقاضا و از درب مبدا تا درب مقصد را بصورت چند وسیله‌ای فراهم کند که انعطاف‌پذیر تمیزتر و ارزان‌تر است.

تا سال ۲۰۳۰ مزایای اجتماعی این موارد می‌تواند تا ۲.۵ میلیارد دلار باشد اگر تمام ۵۰ کلان شهر به یکی از این سه هدف بیان شده دست پیدا کنند، مجموع منافع اجتماعی در جهان می‌تواند به بیش از نیم تریلیون دلار برسد تا ۲۸۰۰ دلار به ازای هر نفر برای راه حل «پاکیزه و اشتراکی» که اغلب آن از طریق افزایش ایمنی حاصل می‌شود تا ۳۳۰۰ دلار به ازای هر نفر برای وسایل خودران شخصی که نرخ تولید ناخالص ملی را ۰.۹ درصد افزایش می‌دهد و دو برابر این مقدار یعنی حدود ۷۴۰۰ دلار به ازای هر نفر برای روش «جابه‌جایی یکپارچه» که نرخ تولید ناخالص ملی ۲۰۳۰ را ۳.۹ درصد افزایش می‌دهد.

برخی از منافع مربوط به من و شما عبارتند از:

یک) زمانی که برای انجام کار و یا معاشرت کردن به‌جای رانندگی خواهیم داشت

دو) کاهش شلوغی ترافیکی و

سه) بهبود کیفیت پاکیزگی هوا

مطمئنا کسب‌وکارها و دولت‌ها باید به سوالات بسیاری پاسخ دهند:

• چه کسی مسئول حمل‌ونقل عمومی شهر است؟
• هزینه سوخت و مالیات انرژی چه می‌شود؟
• آیا بر روی زیرساخت و مسیر قیمت‌گذاری خواهد شد؟

تا سال ۲۰۳۰ خودروهای برقی ممکن است تا ۳ درصد از تقاضای برق جهان را شامل شوند و حدود ۴ درصد در اروپا این بدان معنی است که همزمان با گذار به سمت انرژی‌های خورشیدی و بادی آینده برای بخش خودرویی و نفت و گاز بسیار متفاوت خواهد بود زیرا تسلط موتورهای احتراق درون‌سوز بر بازار کاهش پیدا خواهد کرد اما برای شرکت‌های فناوری‌محور بسیاری از فرصت‌ها پدید خواهد آمد.

شاید به این مطالب نیز علاقه‌مند باشید: