تأثیر توسعه فناوری‌های دیجیتال در تحول حوزه حمل‌ونقل

در حال حاضر، در حدود یک میلیارد وسیله نقلیه در سطح جاده‌ها و خیابان‌های سرتاسر جهان وجود دارد و پیش‌بینی می‌شود که به دلیل تسریع روند جهانی‌سازی و افزایش قشر متوسط در شهرها، این تعداد تا سال 2035 تا دو برابر افزایش یابد. این در حالی است که نزدیک به 15 درصد از کل دی اکسید کربن تولید شده در سطح جهان به حوزه حمل‌ونقل مربوط می‌شود.

در این میان، توسعه فناوری‌های دیجیتال سه تأثیر کلیدی بر روند تحول این حوزه دارد که به طور اجمال در ادامه توضیح داده شده است:

1. کنترل و بهینه‌سازی ترافیک: راهکارهای دیجیتال، کاربرد بسزایی در کنترل و بهینه‌سازی ترافیک دارند و برقراری اتصال میان وسایل نقلیه، خیابان‌ها، علائم ترافیکی و سیستم‌های کنترل می‌تواند به جمع‌آوری لحظه‌ای و بهنگام اطلاعات مربوط به شرایط ترافیکی کمک کند. پلتفرم‌های کنترل و بهینه‌سازی ترافیک از این داده‌ها برای کمک به تصمیم‌گیری بهتر راننده‌ها بهره می‌برند. برای مثال، سرعت بهینه یا بهترین مسیر را برای جلوگیری از ورود به منطقه پرترافیک به راننده پیشنهاد می‌دهد. این امر به افزایش راحتی و ایمنی راننده نیز منجر می‌شود و برای مثال، پیام‌های هشدار برای ممانعت از وقوع تصادفات به صورت لحظه‌ای ارسال می‌شود.

2. جابه‌جایی اشتراکی: اتصال میان افراد و وسایل نقلیه که مبداء یا مقصد مشترک دارند نیز یکی دیگر از تأثیرات توسعه فناوری‌های دیجیتال در این حوزه است. گرچه تمامی راهکارهای هوشمند در جابه‌جایی اشتراکی، راهکارهایی پایدار نیستند اما غالبا راهکارهایی همچون خودرو و دوچرخه اشتراکی یا سیستم‌های حمل‌ونقل عمومی مبتنی بر تقاضا، به روند توسعه سیستم‌های جابه‌جایی مدرن کمک می‌کند که ضمن افزایش میزان راحتی کاربران، به کاهش میزان انتشار دی اکسید کربن نیز منجر می‌شود.

3. مدیریت هوشمند ناوگان حمل‌ونقل و لُجستیک: یکی دیگر از تأثیرات تحول دیجیتال در این حوزه، مدیریت هوشمند ناوگان است که ضمن اتصال و یکپارچه‌سازی وسایل نقلیه و سیستم‌ها، به بهینه‌سازی مسیرهای جابه‌جایی یا حوزه حمل‌ونقل بار و در نتیجه کاهش تولید پسماند و آلودگی در این حوزه منجر می‌شود.

در مجموع، پیش‌بینی می‌شود که استفاده از داده‌های بهنگام، لُجستیک هوشمند و مدیریت بهینه ناوگان حمل‌ونقل می‌تواند به کاهش انتشار 3.6 میلیارد تُن دی‌اکسید کربن (یا در حدود 6 درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای) تا سال 2030 منجر شود.

Source: UN Environment Program