مهاجرت ابری! چیستی، مزایا و هزینه‌ها (قسمت سوم)

اگر دو قسمت قبلی رو نخوندید اصلا نگران نباشید، اگر دوست داشتید می‌توانید سه‌گانه مهاجرت ابری من رو یک جا در چهارمین پادکست تهران هوشمند به گوش کردن بنشینید.

مدیران بخش‌های عملیاتی و زیرساختی به شدت به دنبال مهاجرت سریع به فضای ابری هستند؛ از این رو مستعد انجام چندین اشتباه رایج هستند که در این قسمت به آنها می‌پردازیم.

بر اساس گزارشات گارتنر، اکنون بیش از 70 درصد از شرکت‌ها حداقل مقداری از حجم کاری را به فضای ابری عمومی (Public Cloud) منتقل کرده‌اند. این روند همچنان ادامه خواهد داشت زیرا شرکت‌ها قصد دارند استفاده ار فضای ابری خود را در پی کووید-19 افزایش دهند.

با این حال، حتی در شرایطی که شرکت‌ها از مزایای فراوان فضای ابری استقبال می‌کنند، مدیریت هزینه‌های رایانش ابری یک چالش مداوم است. در واقع، گارتنر پیش‌بینی می‌کند که تا سال 2024، 60 درصد از رهبران زیرساخت‌ها و عملیات (I&O) با افزایش هزینه‌های ابر عمومی مواجه خواهند شد که بر بودجه‌های داخلی آنها تأثیر منفی می‌گذارد.

در اینجا شش اشتباه رایج که باعث هزینه‌های مهاجرت ابری می‌شوند و اقداماتی که رهبران I&O می‌توانند برای بودجه مناسب برای مهاجرت ابر انجام دهند، آورده شده است.

اشتباه اول: انتخاب تیم اشتباه

انتخاب شریک یا همکار یکی از اجزای حیاتی استراتژی مهاجرت ابری است. با این حال، بسیاری از رهبران I&O شریک خود را بر اساس آشنایی یا قیمت پایین به جای معیار قرار دادن تجربه انتخاب می‌کنند. برخی دیگر سعی می‌کنند با دادن چنین پروژه‌ای به یک تیم داخلی در هزینه‌های مشارکت صرفه جویی کنند، حتی اگر برای آن آماده نباشند. هر دوی این انتخاب‌ها اغلب منجر به اشتباه و دوباره کاری می‌شوند و هزینه‌ها را در دراز مدت افزایش می‌دهند.

اشتباه دوم: تاکید بیش از حد بر ابری شدن

رهبران I&O تحت فشار برای ابری شدن سریع، اغلب رویکرد Lift and Shift را برای انتقال داده‌های خود به فضای ابری آن هم بدون تغییر در آنها، در اولویت قرار می‌دهند. با این حال ممکن است برای بسیاری از اپلیکیشن‌های on-premises، بهترین کار عدم انتقال آنها به فضای ابری باشد.

بهترین حرکت ممکن است بازنویسی و انتشار مجدد یک برنامه به روشی ابری (ذاتا ابری) یا حتی جایگزینی کامل آن با یک نسخه مبتنی بر SaaS باشد. پیش‌فرض قرار دادن عجولانه رویکرد میزبانی مجدد و به تعویق انداختن هزینه برای مدرن‌سازی منجر به هزینه‌های عملیات بالاتر پس از مهاجرت به فضای ابری شود.

اشتباه سوم: ارزیابی اولیه شتاب‌زده

از بحرانی‌ترین مراحل اولیه در پروژه مهاجرت ابری، ارزیابی برنامه‌ها است، زیرا به تعیین رویکرد و استراتژی مهاجرت ابری متناسب برای هر برنامه منجر می‌شود. عدم ارزیابی کامل برنامه‌های کاربردی و فعالیت‌هایی که باید به فضای ابری منتقل شوند یک اشتباه رایج است که باعث می‌شود الزامات مهاجرت به فضای ابری به اشتباه تعیین شوند.

بهتر است رهبران I&O از وندوری که در مهاجرت ابری آنها را کمک می‌کند بخواهند که هزینه اولیه‌ای را در شروع پروژه پیشنهاد کند، اما پس از تکمیل مرحله ارزیابی درخواست، یک بیانیه اصلاح شده کار و قیمت نهایی را ارسال کند.

اشتباه چهارم: آماده نکردن محیط ابری

شکست در معماری و پیاده‌سازی محیط‌های ابری (Landing Zone) که بارهای کاری به آن منتقل می‌شوند، می‌تواند هزینه‌های امنیت و انطباق را افزایش دهد. راه اندازی محیط مناسب فضای ابری باید شامل طراحی ساختارهای حساب کاربری، فدراسیون به فهرست‌های هویت، شبکه ابر خصوصی مجازی (VPC)، نقش‌ها و مجموعه قوانین کنترل دسترسی مبتنی بر نقش (RBAC) و زیرساخت برای نظارت، امنیت و مدیریت پیکربندی باشد. اطمینان حاصل کنید که راه اندازی این محیط ها به خوبی قبل از مهاجرت در نظر گرفته شده و در محدوده کار گنجانده شده است.

اشتباه پنجم: عدم شناسایی وابستگی‌ها

یکی دیگر از اشتباهات احتمالی که اغلب نتیجه ارزیابی ناقص برنامه است، کشف وابستگی‌ها است. عدم کشف و توضیح وابستگی‌های متقابل بین سیستم‌های داخلی در حال جابجایی به فضای ابری می‌تواند منجر به گروه‌بندی و ترتیب نادرست مهاجرت‌های برنامه، مشکلات عملکرد شبکه و تاخیر شود. این می‌تواند باعث شود که مهاجرت‌ها بیشتر از زمان تعیین شده اولیه طول بکشد و هزینه‌ها را افزایش دهد. رهبران I&O باید وابستگی‌ها را به عنوان بخشی از فرآیند ارزیابی برنامه برای اطمینان از جدول زمانی مناسب مهاجرت ترسیم کنند.

اشتباه ششم: هزینه‌های پنهان

هنگام بودجه‌بندی برای مهاجرت ابری، رهبران I&O اغلب هزینه‌های پروژه غیرمستقیم را در نظر نمی‌گیرند، مانند هزینه‌های مرتبط با تغییر سازمان‌شان برای عملکرد مؤثر در ابر عمومی یا هزینه‌های باقیمانده ظرفیت خالی مرکز داده. این هزینه‌ها اغلب اجتناب‌ناپذیر هستند، اما مهم است که به عنوان بخشی از بودجه کل نگر مهاجرت ابر در نظر گرفته شود.

هزینه‌های تحول که باید مراقب آن بود شامل هزینه برای مهارت مجدد تیم‌های موجود، هزینه افزایش حقوق برای مطابقت با سطوح بازار برای نقش‌های ابری، تغییرات در ساختار سازمانی و رویه‌های عملیاتی، و هزینه اتخاذ شیوه‌های DevOps چابک در سراسر سازمان فناوری اطلاعات است. هزینه‌های متداول باقیمانده از مهاجرت ابری شامل از دست دادن بهره وری به دلیل امکانات و سخت افزار خالی، مجوزهای نرم افزار استفاده نشده یا کارکنان غیرمولد است. همچنین می‌تواند شامل هزینه اجرای نسخه‌های تکراری همان سیستم در طول دوره قطع مهاجرت باشد.

در نهایت در طی این سه مقاله سعی شد تا مفهوم فضای ابری را تا حد خوبی به صورت خلاصه خدمت شما ارائه شود.

اگر دوست دارید قسمت‌های قبلی رو دنبال کنید تا دانش‌تون در زمینه فضای ابری کامل بشه لینک‌های زیر رو دنبال کنید: