هر آنچه که باید از شهر هوشمند بدانیم - بخش دوم: چرا شهر هوشمند لازم است؟

از شما خواهش میکنم در نظرسنجی انتهای یادداشت شرکت کنید.

هرچند که این مقاله در ادامه مقاله دیگری با عنوان هر آنچه که باید از شهر هوشمند بدانیم - بخش اول: شهر هوشمند چیست؟ نوشته شده است، اما مطالعه آن بصورت مستقل و بدون آگاهی از یادداشت پیشین نیز امکان‌پذیر است.

مقدمه

۵۴ درصد از جمعیت جهان در شهرها زندگی می‌کنند و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰ این رقم به ۶۶ درصد افزایش یابد و در سه دهه آینده ۲.۵ میلیارد نفر به ساکنان شهرهای زمین اضافه شود. با این رشد جمعیت مورد انتظار، نیاز به مدیریت پایداری زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی منابع وجود دارد.

شهر هوشمند این امکان را در اختیار شهروندان و مقامات دولتی محلی قرار می‌دهد تا با همکاری با یکدیگر ابتکارات و طرح‌هایی را راه‌اندازی کرده و با استفاده از فناوری‌های هوشمند در مدیریت دارایی‌ها و منابع به ارتقای محیط شهری خود پردازند.

ما چه نیازی به شهر هوشمند داریم؟

شهر هوشمند باید یک محیط شهری را فراهم کند که کیفیت زندگی بالایی را به ساکنان ارائه می‌دهد و در عین حال رشد اقتصادی را نیز به همراه دارد. این به معنای ارائه مجموعه‌ای از خدمات یکپارچه به شهروندان و کاهش هزینه‌های زیرساختی است.

این امر با توجه به جمعیت رو به رشد در مناطق شهری که در آن استفاده کارآمد از زیرساخت‌ها و دارایی‌ها بسیار مورد نیاز است، اهمیت فزاینده‌ای پیدا می‌کند. خدمات و برنامه‌های کاربردی شهر هوشمند امکان این پیشرفت‌ها را که به افزایش کیفیت زندگی شهروندان منتهی می‌شود، فراهم می‌کند.

پیشرفت‌های شهر هوشمند همچنین ارزش جدیدی از زیرساخت‌های موجود ایجاد می‌کند و در عین حال علاوه بر ایجاد جریان‌های درآمدی نوین، کارایی عملیاتی را نیز ایجاد می‌کنند. این موضوع به به صرفه‌جویی در هزینه‌ها برای دولت‌ها و شهروندان می‌انجامد.

آیا شهرهای هوشمند پایدار هستند؟

پایداری یکی از جنبه های مهم هر شهر هوشمند است. زیرا این شهرها به دنبال بهبود کارایی در مناطق شهری و بهبود رفاه شهروندان هستند. شهرها مزایای زیست‌محیطی زیادی دارند از جمله آن‌ها می‌توان به ردپای جغرافیایی کوچک‌تر اشاره کرد. اما گسترش شهرهای پیامدهای زیست‌محیطی منفی نیز دارد، مثل استفاده از سوخت‌های فسیلی برای تامین انرژی. با این حال، فناوری‌های هوشمند می‌توانند به کاهش این اثرات منفی کمک کنند،برای مثال اجرای یک سیستم حمل‌ونقل الکتریکی می‌تواند نقش مهمی در کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای داشته باشد. وسایل نقلیه الکتریکی همچنین می‌توانند به تنظیم فرکانس شبکه الکتریکی در زمانی که در حال استفاده نیست (ساعات غیر اوج) نیز کمک کنند.

این گزینه‌های حمل و نقل پایدار همچنین منجر به کاهش تعداد خودروها در مناطق شهری می‌شود زیرا انتظار می‌رود وسایل نقلیه خودران نیاز به مالکیت خودرو شخصی را در جامعه کاهش دهند.

ایجاد این راه‌حل‌های پایدار می‌تواند مزایای زیست محیطی و اجتماعی را نیز به همراه داشته باشد.

امنیت شهرهای هوشمند

شهرهای هوشمند مزایای زیادی را برای بهبود ایمنی و امنیت شهروندان ارائه می‌دهند، مانند سیستم‌های نظارت یکپارچه، جاده‌های هوشمند و نظارت بر ایمنی عمومی، اما عملکرد آن‌ها در حفاظت از امنیت خود چگونه است؟

شهرهای هوشمند باید از امنیت خود در برابر حملات سایبری، هک شدن و سرقت داده‌ها اطمینان حاصل کرده و در عین حال از صحت اطلاعات و داده های بدست آمده نیز مطمئن باشند.

به منظور مدیریت امنیت شهرهای هوشمند باید معیارهایی نظیر ایجاد انبارهای فیزیکی داده‌ها و تاب‌آوری سیستم‌های احراز هویت و راه‌حل‌های ID اجرا شوند. شهروندان باید به امنیت شهرهای هوشمند اعتماد کنند، به این معنی که دولت، شرکت‌های بخش خصوصی، توسعه‌دهندگان نرم‌افزار، تولیدکنندگان دستگاه‌ها، ارائه‌دهندگان انرژی و مدیران خدمات شبکه باید برای ارائه راه‌حل‌های یکپارچه با اهداف اصلی امنیتی با یکدیگر همکاری کنند. این اهداف امنیتی اصلی را می توان به صورت زیر تقسیم‌بندی کرد:

۱. در دسترس بودن - داده‌ها باید در زمان واقعی به‌صورت قابل اعتماد در دسترس باشند تا نهاد حاکمیتی شهر بتواند بر عملکرد بخش‌های مختلف زیرساختی نظارت کند.

۲. دقت - داده ها نه تنها باید به راحتی در دسترس باشند، بلکه باید از دقت کافی نیز برخوردار باشند. این همچنین به معنای محافظت در برابر دستکاری‌ها از خارج است.

۳. محرمانگی - داده‌های حساس باید محرمانه و از دسترسی غیرمجاز محافظت شوند. این ممکن است به معنای استفاده از فایروال یا ناشناس کردن داده ها باشد.

۴. پاسخگویی - کاربران سیستم باید در قبال اقدامات و تعامل خود با سیستم‌های داده حساس پاسخگو باشند. باید به طور دقیق ثبت شود که چه کسی به اطلاعات دسترسی دارد تا از پاسخگویی در صورت بروز هرگونه مشکل اطمینان حاصل شود.

در حال حاضر قوانینی در کشورهای مختلف وضع شده است، مانند قانون بهبود امنیت سایبری اینترنت اشیا در ایالات متحده که برای کمک به تعیین و ایجاد حداقل الزامات امنیتی برای دستگاه‌ها در شهرهای هوشمند ایجاد شده است.