شهدا خیلی انسان‌های تیزهوش و باذکاوتی هستند

شهدا خیلی انسان‌های تیزهوش و باذکاوتی هستند. دلیلش هم همین پیروزی و بُرندگی و برد آنها از صحنه دنیا است. این نشانه تیزهوشی است. ذکاوت در این نیست که من چگونه ثروت‌اندوزی کنم؛ ذکاوت در این نیست که من در رقابت با کسی چگونه مکانی را تصرف کنم؛ ذکاوت این است که من چگونه بین دنیا و آخرت ابدی بتوانم برنده آخرت ابدی بشوم؛ ذکاوت این است که بین دو مرگ اختیاری و اجباری انسان بتواند خودش داوطلبانه آن مرگ اختیاری را انتخاب کند. مهم‌ترین جاذبه‌ای که این جوان‌‌ها را به سمت خود می‌کشاند جاذبه شهادت است. جاذبه شهادت یعنی حیات ابدی! یعنی همین که امام (ره) فرمودند: ما از درک مقام شهدا عاجزیم همین بس که آنها «عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ»اند. این «عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ» پای همه می‌لنگد در تفسیر و تحلیل آن؛ در فهم اینکه این معنای آیه مبارکه «وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ» چیست؟

وقتی که یک شخصیتی مثل امیرالمؤمنین (ع) دژ و قلعه رسالت، جایگاهی که نبی معظم اسلام (ص) در درون آن قلعه آرامش پیدا می‌کرد [را این‌گونه توصیف می‌کند که] او در بیانات خود خطاب به مردم زمان خودش می‌فرماید:«والله اگر در دیدار با دشمن اشتیاق من به شهادت نبود، شما را ترک می‌کردم و افسار این مرکب را رها می‌کردم و از شما فاصله می‌گرفتم.» این جاذبه کوچکی نیست. «فَوْقَ كُلِّ ذِي بِرٍّ بَرٌّ حَتَّى يُقْتَلَ الرَّجُلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَإِذَا قُتِلَ فِي سَبِيلِ اَللَّهِ فَلَيْسَ فَوْقَهُ بِرٌّ ...» (بالاى دست هر نيكوكارى یک نيكى است تا اينكه مرد در راه خدا كشته شود و چون در راه خدا كشته شد، بالاتر از آن كار بهترى نيست)؛ این تیزهوشی می‌خواهد. این یک عامل است؛ عامل بزرگ، جذاب! مثل یک مدار مغناطیسی عظیم انسان‌های مستعد را به سمت خودش می‌کشد. این کاری به فرمان حکومتی ندارد؛ راه را هم ببندی راه پیدا می‌کند [و] می‌رود.

بخشی از بیانات سردار شهید حاج قاسم سلیمانی (با اندکی ویرایش)