جدایی بی منطق

ابر ها مثل دلم گریه دارن

ابرا میخوان از نبود تو ببارن

اگرچه نمیدونی عشقم واقعیه

عشق من مرز منطق و بی منطقیه

با اینکه خیره میشم به تو ساکت

میگذری ازم غم مونده ثابت

بال پرواز منو خدا گرفت

با خدا حافظ تو هوا گرفت

نمیدونم میخوای چرا برم

این باخت منه که من مقصرم

توی طوفان غم تنها موندن برف و کوران غمو سوزندن

زیر بارون غم تو رفتن مثل یه نقطه تو املا موندن

اگر چه نمیدونی عشقم واقعیه

عشق من مرز منطق و بی منطقیه

با اینکه میشم خیره به تو ساکت

میگذری ازم غم مونده ثابت

تو مثل حریری من بت نمیخوام

تنها چشم تر دارم شادی مشروط نمیخوام

گل پژمرده قلبمه که دیگه مرده

که دیگه ندیده رنگ مژده

مژده ی من رنگ مژگانت که رفت

تو نخواستی جا باز کنم ارگان عشوه ی بی عنوانت که رفت

بگو دلت مال من ماه من

همیشه تو فال منه همیشه همراه منه

این همون چیزی که بیتابم براش

شبا تو رویام میخوابم براش

ولی فقط یه رویاست

من و چه بیزارم الان

بیتاب و بیدارم الان

فقط تعبیر خواب گویاست

چیکار کردم بد شدی باشه منم مقصرم

نگاه عاشقانه مو خطاب کردی بر و برم

گل پژمرده قلبمه که دیگه مرده

که دیگه ندیده رنگ مژده

مژده من رنگ مژگانت که رفت

تو نخواستی جا باز کنم ارگان عشوه ی بی عنوانت که رفت

به من میده علامت علامت که برو

ولی دنیا رو قیامت میکنم بشه یه نگاه به تو

تو میری با عمق وخامت رو به جلو

اگرچه نمیدونی عشقم واقعیه

عشق من مرز منطق و بی منطقیه

با اینکه خیره میشم به تو ساکت

میگذری ازم غم مونده ثابت

از شروع رابطه انصراف زدی

به جاده خاکی خلاف زدی

چه راحت شدم محاکمه

همون چیزی که پر بود از واهمه

من تو این بازی از قبل بازنده ام

چرا پس انقدر درگیر پرونده ام

طعنه من به این غم ناطق

منو نمیخوای خلایق هر چی لایق

رابطه مون مثل ابر ها محو شدن

عاشقانه ها نابود از ازل و بدو شدن

دلای عاشقا از غم مملو

بت ها تو ذهن ها سرو شدن

عاشقی درگیر مجادله ها

کاغذ دوست منه باطله ها

خیلی زود چشمام کبود

از دیدن تصویر مجادله ها

خیابونا یی که ازش میگذری میری مثل ستاره و اختری

ازت خبر نمیدن

کی مثل من تورو خواست مدعی مدعی

کی به تو میگفت قشنگه ستاره چیدن

نمیخوامت یا نموند حس

از نبودت که شد نبود مونس

اگر چه نمیدونی عشقم واقعیه

عشق من مرز منطق و بی منطقیه

با اینکه خیره میشم به تو ساکت

میگذری ازم غم مونده ثابت

شاید هنوز دلم کوشش میکنه

که حرفاشو به تو گویش میکنه

بی سرور و بی غرور

خدا رو داره خدا رو نیایش میکنه

گل پژمرده قلبمه که دیگه مرده

که دیگه ندیده رنگه مژده

مژده ی من رنگ مژگانت که رفت

تو نخواستی جا باز کنم ارگان عشوه ی بی عنوانت که رفت