معرفی کتاب نظم زمان

عمیقاً باور دارم درمورد کتاب‌هایی که ناگهان بورس می‌شوند یا بسیار پرفروشند باید سختگیر و حساس تر بود چون خطر زرد بودن در کتب پرطرفدار بسیار بالاست. نظم زمان چند وقتیست بر سر زبان‌ها افتاده و افراد زیادی را جذب خودش کرده. کتاب از نظر طراحی جلد و جنس کاغذ انصافاً عالیست و دو بخشی که در پشت آن هم به عنوان تکه کتاب و نیمچه معرفی آورده بسیار هوشمندانه و جذب کننده انتخاب شده. کتاب سه فصل عمده دارد. فصل اول بسیار جذاب است و درمورد کلیشه‌هایی ذهنی از زمان که میراث نیوتونی بزرگ شدن همه‌ی ماست صحبت میکند؛ فروپاشی زمان. فصل دوم به جهانی بدون کلیشه‌های رایج زمانی میپردازد. جهان بدون زمان و فصل سوم حالت فلسفی-ادبی بیش‌تری پیدا می‌کند و به منابع زمان میپردازد. اینکه زمان برای ما اساساً از کجا آمده. کتاب در شکستن پیشفرض‌های ما درباب زمان جالب و خواندنیست اما بزرگ ترین اشکال کتاب که به مانند خنجری در قلب می‌ماند پیچیده نویسیست. از همان صفحات ابتدایی هم با پیچیده نویسی‌های علمی مواجه می‌شویم هم متاسفانه با پیچیده نویسی‌های نگارشی و این شاید بزرگ ترین ضعف کتاب باشد. اما درکل دو پیشنهاد درموردش دارم. یک اینکه اگر پیش‌زمینکی از مباحث فیزیک ندارید (خصوصاً نسبیت و فیزیک فضا-زمان) شاید بهتره خوندنشو یکم بندازید عقب تر و در کل هم هرچه پیش میرید متن نامفهوم‌تر میشه که طبیعیه. اوج این پیچیده گویی فصل دومه که شاید باعث بشه حتی بخواهید کتاب را نیمه‌کاره رها کنید. در آخر فقط برای فصل اولش هم شده حتما پیشنهادش می‌کنم هرچند دلی پرخون دارم از متن سنگین و پر از ابهامش. آهان راستی! کتاب اصلاً زرد نیست. شاید حتی تله‌ایست برای افرادی که فقط طبق مد کتاب میخوانند!