چالش کتابخوانی طاقچه:جهان مکتوب

کتابی غیرداستانی که از طریق ادبیات راه خود را در تاریخ بشر باز می کند. هر یک از شانزده فصل بر یک سبک کلاسیک خاص تمرکز دارد و نشان می‌دهد که چگونه بر رویدادهای معاصر تأثیر گذاشته و تحت تأثیر قرار گرفته اند، از ادیسه هومر که به اسکندر مقدونی قهرمانی برای الگوبرداری از خود می‌دهد تا «مانیفست کمونیست» که الهام‌بخش انقلاب‌های سراسر جهان است.

این یک ایده بسیار شسته و رفته برای یک کتاب است. من از این که پوکنر هرگز منظورش از اصطلاح «ادبیات» را کاملاً واضح به مطرح نکرد، ناراحت شدم. او اشاره می‌کند که فقط شامل آثار مکتوب می‌شود (در مقدمه می‌گوید: «فقط زمانی که داستان‌سرایی با نوشتن تلاقی پیدا کرد، ادبیات متولد شد.»)، و با این حال بسیاری از قطعاتی که او برای تمرکز روی آن‌ها انتخاب می‌کند، عمدتاً به صورت شفاهی ساخته شده‌اند (اودیسه و ایلیاد، حماسه سونجاتا، پوپول ووه، احتمالا حماسه گیلگمش، قطعاً حداقل بخش هایی از هزار و یک شب). و با این حال هرگز هیچ بحثی در مورد معنای رفتن از حالت شفاهی به کتبی وجود ندارد، موضوعی که من مشتاقانه منتظر تجزیه و تحلیل آن بودم.

خوب، با خودم فکر کردم، مظور پوکنر به معنای «ادبیات» در «داستان» است. اما این نیز جواب نمی دهد، زیرا بار دیگر بسیاری از انتخاب های او هیچ گونه روایتی را بیان نمی کنند (نامه های سنت پل، تزهای مارتین لوتر، «سالنامه ریچارد بیچاره» بنجامین فرانکلین، آنالکت های کنفوسیوس، «کتاب قرمز کوچک» مائو) . بنابراین منظور پوکنر از ادبیات، اصل سازماندهی اصلی کل کتاب او چیست؟ فقط خدا میدونه.

تاریخچه زیادی در این کتاب وجود دارد و اطلاعات واقعی زیادی وجود دارد.این کتاب در حدود چهار هزار سال نگارش را در بر می گیرد. انتخاب های انجام شده تنها می تواند نشان دهنده بخش کوچکی از آنچه نوشته شده است باشد. با این حال، در برخی موارد، آنچه که حذف شده است، ممکن است مهمتر از آنچه گنجانده شده است باشد. این ممکن است اجتناب ناپذیر باشد، اما یک مشکل است. همچنین احساس می‌کنم، در جایی که خوانندگان بالقوه ممکن است با آثار خاصی مورد استناد قرار بگیرند، عمل ارائه مختصر آن‌ها و سپس ادامه متن بعدی، می‌تواند ساده‌سازی و به‌طور آزاردهنده‌ای مبهم باشد. بنابراین هر یک از فصل های شانزده گانه این کتاب در عین حال تحریک کننده است. هر بخش به طور بالقوه سوالات بیشتری را نسبت به پاسخ هایی که دارد مطرح می کند.

با این حال، فکر می‌کردم تمرکز بیشتری بر چگونگی پیدایش کلام مکتوب و مکانیزم حرکت از سنت شفاهی و انتقال اطلاعات از طریق ترانه‌ها و داستان‌سرایان خواهد بود. پوکنز آثار ادبی مختلفی را برای ارائه نمونه هایی از سراسر جهان برای ارائه تأثیر کتاب های ادبی بر تاریخ، فرهنگ و تمدن انتخاب کرده است. نمی‌توانم بگویم کارهای او را انتخاب می‌کردم، اما با او هم مخالف نیستم.

دسترسی به بسیاری از تفاسیر مختلف و متنوع از جهان می تواند خلاقانه و هیجان انگیز باشد، و این موضوعی است که همه ما می توانیم از آن لذت ببریم. جهان گفتاری و ادبی هر دو می آیند و می روند، اما خود جهان باقی می ماند.