چالش کتابخوانی طاقچه:مزرعه حیوانات

از جمله کتاب هایی که پر از نماد و سمبل هست و خیلی سخت میشه فراموشش کرد. فکر نمیکنم تعداد افرادی که این کتاب رو نخونده باشن خیلی زیاد باشن(البته در جامعه مخاطب کتابخوان منظورم هست?) شنیدم که مردم در هر دوره و زمان وضعیت خودشون رو با این داستان تطبیق میدن و ابراز تاسف میکنن! جالبه...

در هر صورت جرج اورول این کتاب رو درنقد جامعه ی کمونیستی شوروی نوشت جامعه ای که برابری دودمان عدالت رو به باد داده بود. نکته خیلی مهم و پرمغزی که من بارها و بارها در خلال این داستان بهش برخوردم، فراموشی بود. بله فراموشی! زیردست های ناپلئون از فراموشی شهروندهای مزرعش استفاده میکرد و به نحوی گولشون می زد. حیوانات هم به شدت روحیه ی توجیه گر داشتن برای هر اتفاق ناخوشایندی که پیش می اومد دنبال یک توجیه غیرواقعی بودن! من به شخصه معتقدم ذهن توجیه گر یک سم مهلک تو زندگی فردی و اجتماعی هست این که از دنیای واقعیت جدا بشی وتلاش و تحلیل خودت رو نادیده بگیری و با حالت تسلیم جلو بری. فکر نمیکنم آدم اسیبی بدتر از این بتونه به خودش بزنه

به نظرم لازم نیست همیشه داستان مزرعه حیوانات رو با جوامع اجتماعی و حکومت ها تطبیق بدیم. من فکر میکنم مزرعه حیوانات میتونه درس های زیادی برای رشد و توسعه فردی آدم ها در زندگی شخصی شون داشته باشه. این که الزاما همیشه و به تنهایی مثبت اندیشی باعث موفقیت نمیشه و ممکنه فرد رو به هاله ی مه آلودی از بی خبری و خوش خیالی فرو ببره. یا این که باید از شکست هامون درس بگیریم و برای آروم کردن خودمون سریع به دنبال مقصر نگردیم چون با این کار عملا در حال آماده سازی مقدمات شکست بعدی هستیم.

#نکته آخر

خب من این کتاب رو قبلا خونده بودم و الان به بهانه چالش طاقچه فرصت شد تا دوباره با ذهنیت و دید امروزم دوباره مطالعه ش کنم اما نکته هیجان انگیزی که من از مزرعه حیوانات دارم به سال ها قبل برمی گرده قبل از این که بخونمش یعنی وقتی اول دبیرستان بودم. همون طور که گفتم اون زمان من اطلاعاتی از این کتاب و داستانش نداشتم اما توی یکی از کلاس های انشامون یکی از نوشته هام در مورد جنگلی بود که یک جغد اونجا تشکیل حکومت داده بود? (مثلا برای درایت و بصیرت نماد جغد رو انتخاب کرده بودم ) و در انشام از ناآرامی که در اون جنگل شکل گرفته و به وسیله ی جغد مدیریت و کنترل شده بود برای بچه های کلاسمون میگفتم. صورت پوکر فیس معلم ادبیات و دوستام از ذهنم نمیره?

در انتها فکر میکنم حتما حداقل یک بار ارزش خواندن رو داره چه رسد به بیشتر?

https://taaghche.com/book/26946