چالش کتابخوانی طاقچه: مینیمالیسم دیجیتال

موضوع چالش کتابخوانی طاقچه برای فروردین 1401، "کتابی که میتواند به کارهایت سر و سامان بدهد" بود، که جمله رمزی بود برای کتاب های توسعه شخصی.

کتاب های توسعه شخصی حداقل برای من طوری‌اند که اگر گیر یکیشان بیافتم، میافتم توی چرخه‌ی بی پایانی از پریدن از یک کتاب توسعه شخصی به کتاب توسعه شخصی دیگر. یک طوری انگار این کتاب ها به خواننده حس Fulfillment می دهند، و این حس حسابی اعتیاد آور است. یکهو به خودت می‌آیی و می‌بینی کلی کتاب توسعه شخصی جمع کرده‌ای ولی به مرحله‌ی "توسعه شخصی"اش نرسیدی.

خب، از این مقدمه چینی ها بگذریم و برسیم به اصل ماجرا: خودِ مینیمالیسم دیجیتال.

مینیمالیسم دیجیتال به طور خلاصه، از آسیب و آثارهای ماکسیمالیسم(!) دیجیتالی که اکنون گرفتارش هستیم شروع کرد، با حرف زدن از دست های پشت پرده ادامه داد، و با راهکارهای خوب برای مینیمالیست شدن به پایان رسید. حرفی که میزد، یک طورهایی این بود که "مینیمالیسم دیجیتال میتواند به بخش اعظمی از زندگیتان سر و سامان دهد، چون دیجیتال-بودن همین حالا بخش اعظمی از زندگیتان را فراگرفته."

مینیمالیسم مادی و ذهنی و زمانی چیزهایی است که این روزها حسابی باب شده. از لباس ها و دکوراسیون مینیمال گرفته، تا پیشنهادهای انگیزشی که زمانی را برای هیچکاری نکردن اختصاص دهیم. این مفهوم حتی راهش را به محیط اجتماعی و کار هم باز کرده، مثلا در کتابی به اسم اصل‌گرایی "Essentialism" که مینیمالیسم در محیط کار را کند و کاو کرده بود و خواندنش خالی از لطف نیست.

بخشِ "دیجیتال" این کتاب هم که.. نیاز به توضیح ندارد. همه ی ما میدانیم چقدر از زندگی هایمان دیجیتالی شده، و چقدر دیجیتالی شدن دنیا، آن را تغییر داده.

حتی پیش از آغاز ثبت تاریخ هم انسان ها جهان خود را با اختراعاتشان بهتر از قبل می کردند، اما درباره اختراعات مربوط به ارتباطات الکترونیک نکته ای مهم وجود دارد.... "این اختراعات جهان را به جایی بسیار متفاوت تر از آنچه پیشتر بوده تبدیل می کنند."

یکی از چیزهای جالبی که نویسنده خیلی روی آن تاکید داشت، اهمیت تنهایی بود، و اینکه چطور جریان ذهن را روان تر و راحتتر می کند.

برای هر ساعتی که با دیگر انسان ها صرف می کنم، باید x ساعت هم تنها باشم. حالا این x چه عددی است.. نمیدانم. ولی نسبت مهمی است.

و همچنین، از تاثیر فضای مجازی بر ارتباط های واقعی و "دوستی" حرف زد:

امروزه میزان استفاده از رسانه های مجازی بر بسیاری از تعاریف دوستی غلبه پیدا کرده. شری تورکل می گوید:" تلفن ها به الزامی در دوستی ها تبدیل شده است... دوست بودن به معنی "در تماس بودن" است. به معنی وابستگی به تلفن همراه و اعلام آمادگی برای دیدن و آنلاین بودن."

در قسمتهای پایانی کتاب، که به تمرین ها اختصاص داشت توصیه ای کرد که شاید به درد برنامه ریزی غیردیجیتالی هم بخورد:

در توصیف هدف به استفاده از ویژگی های خاص آن توجه کنید. اگر برنامه ریز [به جای هدفی واضح] نوشته بود "نواختن بیشتر گیتار به طور منظم" احتمال موفقیتش کمتر میشد، زیرا این هدف مبهم است و نادیده گرفتن آن هم آسان است.

به طور کلی، کتاب مینیمالیسم دیجیتال نگاه نو، آگاهانه و پر از اطلاعات جدید است که میتواند دید و درک بهتری نسبت به رسانه های اجتماعی که استفاده می کنید به شما بدهد، و کمک می کند برنامه بهتری برای استفاده های الکترونیک خود را بریزید و هدف اصلیتان برای استفاده از این رسانه ها را فراموش نکنید.

از این نویسنده کتاب "کار عمیق" هم منتشر شده که اتفاقا در لیست کتاب های پیشنهادی طاقچه هم بود.