چالش کتاب‌خوانی طاقچه: رویای دویدن

برای همۀ ما پیش اومده که اتفاق ناگواری برامون بیفته؛ مثل یک بیماری، تصادف، زیان مالی و یا حتی یک ضرر کوچک. هر کسی در مقابل این اتفاقات ممکنه الگوی رفتاری خاصی داشته باشه؛ یک نفر ممکنه خودش رو سرزنش کنه، یکی دیگه دنبال مقصر بگرده، دیگری از خدا بپرسه که چرا و کسی هم ممکنه وقایع رو با خودش تکرار کنه و دنبال جایی بگرده که اگر فلان کار رو نکرده بود یا فلان اتفاق نیفتاده بود، می‌شد از این مشکل جلوگیری کرد. همۀ این‌ها می‌تونن افکاری باشن که مثل خوره مغز آدم رو درگیر می‌کنن. با این حال شاید اگه به کل زندگی‌مون و اتفاقاتی که برامون افتاده نگاه کنیم، می‌بینیم که خیلی از اون‌ها یک یا چند ویژگی از این ویژگی‌ها رو دارن: کم‌اهمیت هستن، تأثیرشون موقتیه و یا از همه مهم‌تر، قابل‌جبران هستن. همین که بتونید مشکلی رو جبران کنید (ولو با صرف انرژی و هزینه) موضوعیه که می‌تونه به شما برای تحمل و حل مشکلات ناشی از اون اتفاق خیلی کمک کنه.

حالا بعد از این مقدمه، شرایطی رو در نظر بگیرید که اتفاقی برای یک دختر دبیرستانی می‌افته. اتفاق ناگواری که یک اثر دائمی روی زندگی اون دختر داره؛ اثری که هرگز به طور کامل قابل‌جبران نیست و از طرفی خیلی مهمه؛ چون اون دختر یک دونده است که از بچگی دویده و عاشق دویدنه، و حالا یکی از پاهاش رو توی یه تصادف از دست داده.

توی کتاب «رویای دویدن» با «جسیکا» همراه می‌شیم. دختری که وقتی بعد از یه تصادف سخت به هوش میاد، متوجه می‌شه یکی از پاهاش رو قطع کردن. اتفاقی که تمام وجوه زندگی‌ش رو تحت تأثیر قرار می‌ده. تغییری که باعث می‌شه نه‌تنها دویدن، که تفریح اصلی جسیکا در همۀ عمرش بوده، بلکه انجام سادۀ خیلی از کارهای روزمره، براش تبدیل به آرزو بشن.

کتاب روایت بسیار واقع‌گرایانه‌ای داره. شخصیت اصلی کتاب نه یک ابرقهرمان به‌تمام‌معناست و نه یک شکست‌خوردۀ تمام‌عیار. مثل همۀ ما، حالات روحی مختلفی رو بعد از یک بحران جدی تجربه می‌کنه. از طرفی شرایط این دختر هم نه خیلی عالی و نه خیلی بده. در حالی که مشکلات مالی برای تأمین مخارج درمان می‌تونه شرایط رو براش سخت‌تر کنه، دوستی داره که امیدیه برای ادامۀ مسیر. علاوه بر این، داستان تک‌وجهی نیست و به طور هم‌زمان چند داستان مختلف که به‌نوعی حاصل رابطۀ جسیکا با افراد اطرافش است را پیش می‌برد.

رویای دویدن، نوشتۀ نویسندۀ آمریکایی، خانم «وِندِلین وَن درانن» در دستۀ ادبیات داستانی نوجوانان (مناسب برای نوجوانان ۱۲ تا ۱۸ سال) نوشته شده که به گواهی ویکی‌پدیا (بر مبنای مقاله‌ای در سایت آتلانتیک) نیمی از مخاطبین این دسته از کتاب‌ها رو بزرگسالان تشکیل می‌دن. این کتاب که در سال ۲۰۱۲ جایزۀ «کتاب خانواده اشنایدر» رو دریافت کرده، با اینکه حجم کمی نداره اما خوش‌خوانه و نثر روانی که داره که باعث می‌شه بتونید در مدت زمان کمی اون رو به پایان برسونید. (این ویژگی در مورد بیشتر داستان‌های دستۀ ادبیات داستانی نوجوانان وجود داره.)

در مجموع خوندن این رمان رو هم به نوجوانان و هم به بزرگسالان پیشنهاد می‌کنم. کتاب رو انتشارات پرتقال با ترجمۀ خانم آناهیتا حضرتی به چاپ رسونده که از لینک زیر می‌تونید اون رو خریداری کنید یا در طاقچۀ بی‌نهایت مطالعه کنید.