انواع شاخص های بورس اوراق بهادار

انواع شاخص های بورس اوراق بهادار

در این مقاله قصد داریم تا شما را با انواع شاخص های بورس اوراق بهادار و شاخص کل فرابورس آشنا سازیم

شاخص چیست؟شاخص یک معیار آماری است که تغییرات داده های آماری مورد نظر را دربازه زمانی مشخص نشان می دهد. کلمه شاخص (Index) به معنای نمودار یا نشانگر است که با استفاده از آن می توان تغییرات ایجاد شده در متغیرهای مختلف را در بازه های زمانی خاص بررسی کرد.

شاخص بورس، عددی است که تغییرات کلی بازار بورس را نشان می دهد و در واقع بیان می کند که روند حرکتی بورس نسبت به زمان گذشته به چه میزان رشد یا افت داشته است. فعالان بازار سرمایه، موسسات مالی دولتی و خصوصی، فعالان اقتصادی، رسانه ها و شبکه های خبری زمانی که بخواهند در مورد رونق و یا رکود، بازار بورس صحبت نمایند و یا به میزان بازدهی بازار بورس اشاره نمایند، تغییرات شاخص بورس را در بازه های زمانی مختلف بررسی می کنند. معمولاً از کاهش شاخص به معنای رکود اقتصادی و افزایش آن به مفهوم رونق اقتصادی تعبیر می شود.

در بورس شاخص های مختلفی وجود دارد که محاسبات هر کدام بر اساس داده ها و فرمول های قراردادی مشخص انجام می گیرد. هر شاخص بر اساس متغیرهای خاص خودش قابل تفسیر و بررسی است و نمی توان نتایج حاصل از هر شاخص را به یکدیگر نسبت داد.

انواع شاخص های بورس اوراق بهادار

شاخص کل بورس چیست؟ ( TEPIX )

شاخص کل قیمت، مخفف کلمه TEHRAN PRICE INDEX می باشد . بورس تهران از فروردین ماه سال ۱۳۶۹ اقدام به محاسبه و انتشار شاخص قیمت خود با نام تپیکس ( TEPIX) نموده است . این شاخص نمایانگر روند عمومی قیمت در میان شرکت بورسی است و از تغییرات قیمت متأثر می شود. نکته حائز اهمیت این است که شاخص کل، میزان سود نقدی پرداختی به سهامداران را نشان نمی‌دهد. جامع، موزون و دردسترس بودن را می‌توان جزو مزایای این شاخص برشمرد.

توجه به این نکته ضروری است که شاخص ها سطح قیمت را در مقایسه با تاریخ مشخصی که تاریخ مبداء نام دارد نشان می دهند. به عبارت دیگر سطح شاخص ها نسبت به تاریخ مبداء یا همان زمان آغاز محاسبه شاخص سنجیده می شود. سال مبداء در بورس اوراق بهادار سال ۱۳۶۹ تعریف شده است به طور معمول میزان شاخص ها در تاریخ مبداء ۱۰۰ واحد درنظر گرفته می شود.

در تفسیر شاخص میزان تغییرات قیمت اهمیت بیشتری نسبت به میزان عددی خود شاخص دارد. اگر میزان عددی شاخص ۳۰۰,۰۰۰ واحد اعلام شود، این عدد به تنهایی قابل تفسیر نیست اما اگر در ماه گذشته عدد شاخص ۲۶۰,۰۰۰ واحد بوده و در ماه جاری به ۳۰۰,۰۰۰ واحد رسیده باشد تفسیر آن این است که سطح عمومی قیمت سهام شرکت ها از ماه گذشته تا کنون ۱۵ درصد افزایش یافته است.

این نکته حائز اهمیت است که شاخص کل سطح عمومی قیمت ها یا بازدهی را نشان می دهد و کاهش یا افزایش آن لزوماً بیانگر صعود یا نزول تمامی شرکت ها نیست.

شیوه محاسبه شاخص کل

روش محاسبه شاخص ماهیتی ساده و روشن دارد و از تقسیم ارزش جاری بازار سهام در هر لحظه بر ارزش جاری بازار سهام در تاریخ مبداء ضرب در صد بدست می آید.

ارزش جاری هر شرکت از ضرب تعداد سهام هر شرکت در قیمت پایانی سهام آن بدست می آید و ارزش جاری بازار نیز از جمع ارزش جاری شرکت های پذیرفته شده حاصل می شود. بنابراین با افزایش و کاهش ارزش جاری بازار سهام میزان شاخص کل نیز صعود یا نزول می کند. در صورتی که نماد شرکتی بسته باشد یا برای مدتی معامله نشود، قیمت آخرین معامله آن در شاخص لحاظ می گردد. در محاسبه شاخص کل تعداد سهام منتشر شده شرکت ها معیار وزن دهی در شاخص می باشد که این امر منجر به تاًثیر بیشتر شرکت های بزرگ در شاخص می شود مثلاً اگر کلیات بازار در حالت نزول قرار داشته باشد اما چند سهام بزرگ صعود تاثیر گذاری داشته باشند شاخص کل رشد خواهد کرد.

موارد تعدیل شاخص کل قیمت

شاخص کل قیمت در موارد زیر تعدیل می گردد و در حقیقت تغییرات ناشی از موارد زیر در مقدار شاخص اثری ندارد.

۱- ورود و خروج شرکتها: به هنگام ورود و خروج شرکت ها به دلیل افزایش یا کاهش ارزش جاری سهام، اصولا ارزش پایه سهام تعدیل میگردد تا تغییری در عدد شاخص حاصل نشود. به عبارتی با افزایش صورت کسر در مخرج آن تغییری میدهند تا حاصل تقسیم صورت بر مخرج تغییر نکند.

۲-افزایش سرمایه از طریق آورده و یا مطالبات سهامداران: به علت اینکه با افزایش سرمایه از طریق آورده و یا مطالبات سهامداران، ارزش جاری سهام افزایش می یابد، لذا در این موارد نیز، ارزش پایه سهام باید به گونه ای تعدیل گردد تا تغییری در عدد شاخص حاصل نگردد.

۳-ادغام شرکتها: در صورت ادغام دو یا چند شرکت در هم نیز می بایست در ارزش پایه سهام تغییر داده شود تا عدد شاخص تغییر نکند.

ولی در برخی موارد نیازی به تعدیل شاخص نمی باشد که این موارد عبارتند از:

۱-افزایش سرمایه از محل اندوخته: زیرا در این حالت، همان مبلغ اندوخته که متعلق به سهامداران بوده، به صورت سهام جدید به آنها داده می شود، پس تغییری در حقوق صاحبان سرمایه اتفاق نیفتاده، لذا در این حالت نیازی به تعدیل شاخص نیست.

۲- تجزیه و تجمیع سهام: دراین حالت نیز تعداد سهام منتشره تغییر یافته و چون به تناسب آن قیمت سهم نیز تغییر می یابد لذا نیازی به تعدیل شاخص نیست. الیته لازم به ذکر است که در ایران عملاً اینکار امکان پذیر نیست و ارزش اسمی هر سهم بطور ثابت ۱۰۰۰ ریال می باشد.

۳- پرداخت سود نقدی: در این حالت نیز چون اصلا به تناسب پرداخت سود نقدی، قیمت سهام نیز، کاهش می یابد لذا نیازی به تعدیل نیست.

شاخص قیمت و بازده نقدی ( TEDPIX): نشان دهنده سطح عمومی بازدهی کل قیمت و سود سهام شرکت‌های پذیرفته شده در بازار بورس است. این شاخص از فروردین ۱۳۷۷ در بورس تهران محاسبه و منتشر شده است. این شاخص کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس را دربر دارد و شیوه وزن دهی و محاسبه آن همانند شاخص کل قیمت ( TEPIX) است و تنها تفاوت میان آن دو در شیوه تعدیل آن ها است.

شاخص بازده نقدی ( TEDIX ):شاخص بازده نقدی بیانگر سطح عمومی سود نقدی پرداختی شرکت های بورسی در زمان مجامع عمومی به سهامداران است. پس اگر این شاخص نزول نماید بیانگر این نکته است که در مجامع عمومی عادی سالیانه سود نقدی کمتری پرداخت می گردد و شرکت ها بصورت میانگین سود کمتری را بصورت نقد بین سهامداران تقسیم می کنند.

شاخص صنایع ( شاخص صنعت و شاخص مالی)

تمامی شرکت های پذیرفته شده در بورس تهران بر اساس ماهیت فعالیت خود در صنایع مختلفی طبقه بندی شده اند. این طبقه بندی که بر اساس روش ISIC صورت می گیرد، منجر به تفکیک بیش از ۴۰ صنعت در بورس تا به امروز شده است.

بصورت کلی شرکت های پذیرفته شده در بورس به دو گروه صنعت و مالی تقسیم شده اند که گروه مالی شامل شرکت های هستند که در خدمات واسطه گری های مالی فعالیت می کنند مانند: بانک ها، شرکت های سرمایه گذاری، بیمه ها و … در بخش صنعت شرکت های تولیدی و صنعتی فعالیت می کنند مانند: شرکت های پتروشیمی، خودروسازی، فلزات اساسی و غیره …

سازمان بورس به محاسبه شاخص قیمت برای این دو گروه که با نام شاخص مالی ( Financial Index ) و شاخص صنعت ( Industrial Index ) منتشر می شود نیز می پردازد و هر دو در طراحی، محاسبه و تعدیل از معیارهای شاخص کل قیمت پیروی می کنند.

شاخص ۵۰ شرکت فعال تر:این شاخص نشان دهنده سطح عمومی قیمت ۵۰ شرکت فعال تر بورسی می باشد که در دوره های سه ماهه صورت می گیرد. آنچه که در انتخاب ۵۰ شرکت مزبور بیشترین اهمیت را دارد تعداد روزهای داد و ستد شرکت هاست. سازمان بورس میزان نقدشوندگی یا فعالیت شرکت ها را ملاک اصلی برای گزینش ۵۰ شرکت قرار داده است. در واقع شرکت هایی که در این شاخص قرار می گیرند، قابلیت نقدشوندگی بیشتری نسبت به سایر شرکت های موجود در بورس اوراق بهادار را خواهند داشت. این شاخص میانگین وزنی این ۵۰ شرکت را ارائه می نماید.

شاخص ۳۰ شرکت بزرگ

این شاخص میانگین وزنی تغییرات قیمت سهام ۳۰ شرکت بزرگ بازار بورس اوراق بهادار را نشان می دهد که ملاک انتخاب آن ارزش روز شرکت می باشد. ارزش روز سهام شرکت از فرمول زیر محاسبه می شود:

آخرین قیمت پایانی سهام شرکت × تعداد کل سهام شرکت = ارزش روز شرکت

شرکت هایی که در این شاخص قرار می گیرند با توجه به بزرگی شرکت از لحاظ ارزش آن تغییرات قیمت آنها، اثر بسیار زیادی روی شاخص کل خواهند داشت.

شاخص آزاد شناور (TEFIX):در بازار بورس بصورت کلی سهام شرکت ها دو دسته سهامدار دارد: سهامداران عمده که برای یک دوره بلند مدت سرمایه گذاری کرده و قصد نگهداری دارد و بخش قابل توجی از سهام شرکت را دارا می باشد و بخش دوم سهامداران خرد می باشند که قسمتی از سهام قابل معامله سهام شرکت(سهام آزاد شناور) را در اختیار دارند و در زمان های مختلف در حال خرید و فروش هستند. شاخص آزاد شناور میانگین سطح عمومی تغییرات قیمت بخشی از سهام شرکت هایی را محاسبه می کند که در دست سهامداران خرد قرار دارد و مورد معامله قرار می گیرد.

شاخص کل (هم وزن):در محاسبه این شاخص اندازه شرکت ها ( بزرگی یا کوچک بودن شرکت ها) تاثیرگذار نیست و همه شرکت ها به میزان یکسان در این شاخص اثر می گذارند. زمانی که اکثر شرکت ها در حال کاهش قیمت هستند اما به دلیل رشد قیمت سهام چند شرکت بزرگ (در اصطلاح شاخص ساز)، باعث می شود شاخص کل حالت مثبت را نشان دهد. در این صورت شاخص هم وزن به دلیل وزن یکسان شرکت ها و اینکه اکثر شرکت ها در حال کاهش قیمت هستند حالت منفی را نشان می دهد.

شاخص بازار اول و بازار دوم:در بورس اوراق بهادار شرکت ها پذیرش شده در دو بازار اول و دوم قرار می گیرند. شرکت هایی که از نظر میزان سرمایه (حداقل ۱۰۰۰میلیارد ریال) ؛ درصد شناوری بالا(حداقل ۲۰ درصد) ؛ تعداد سهامداران و وضعیت سودآوری شرایط بهتری داشته باشند در بازار اول دسته بندی می شوند و شرکت هایی که از نظر این معیار ها در شرایط پایین تری قرار داشته باشند در بازار دوم بورس دسته بندی می شوند.

شاخص بازار اول بورس، بیانگر سطح عمومی قیمت سهام شرکت‌هایی است که در بازار اول بورس قرار گرفته اند، و شاخص بازار دوم بیانگر سطح عمومی قیمت سهام شرکت‌هایی است که در بازار دوم بورس دسته بندی شده اند.

شاخص کل فرابورس ( IFX ):شاخص کل فرابورس، میانگین سطح بازدهی سهام شرکت‌های پذیرفته‌شده در دو بازار اول و دوم فرابورس است. این میانگین به صورت وزنی است و تمرکز آن به تعداد سهام منتشرشده شرکت‌ها در بازارهای اول و دوم فرابورس است. در محاسبه شاخص کل فرابورس تغییرات قیمت و سود نقدی سالانه سهام شرکت ها در نظر گرفته می‌شود. شاخص کل فرابورس به دلیل وزن دهی به شرکت های بزرگتر و تمرکز آن بر روی چند نماد خاص که بیشترین ارزش بازار فرابورس را در بر می گیرد نماگر خوبی برای بررسی سطح عمومی بازدهی کل بازار فرابورس نیست.

نتیجه گیری: افزایش شاخص کل، لزوماً به معنای سودآوری یا بازدهی سهام همه شرکت‌های حاضر در بورس نیست، همان‌طور که کاهش شاخص کل نیز لزوماً به معنای ضرردهی سهام همه شرکت‌ها در بورس نیست، چرا که شاخص کل، بیانگر میانگین بازدهی بورس است.

گاهی ممکن است در زمان رشد قابل ‌توجه شاخص کل بورس، تعدادی از سهام شرکت ها با افت قیمت، سهامداران خود را با زیان مواجه سازند یا در شرایطی که شاخص کل با کاهش مواجه می شود، ممکن است تعدادی از سهام ها در حال افزایش قیمت باشند، و سهامداران آن سود قابل قبولی بدست آورند. پس بنابراین تصمیم سرمایه گذاری معامله گران نباید بر اساس تحلیل شاخص کل باشد، بهتر است انتخاب سهام و سیگنال خرید و فروش نهایی صرفاً بر اساس تحلیل اختصاصی هر شرکت انجام شود.

منبع:موسسه خانه تدبیر و اندیشه

نویسنده:اکبرشریفی