از کجا آمده‌ام، آمدنم بهر چه بود؟

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا بقیة الله فی أرضه (أرواحنا لک الفداء و عجّل الله تعالی فرجک الشریف)

پیدایش جهان هستی و مراحلی که گذرانده است، یکی از پرسش‌های دیرین بشریت بوده و هست.

هر گاه انسان به آسمان پر ستاره، کوه‌ها، دریاها و ... خیره می‌شود، با خود می‌اندیشد که چه کسی و چگونه اینها را بوجود آورد و چه دوران‌ها و مراحلی را گذارنده است.

بدیهی است که آشنایی با معارف، بایستی از مباحث زیرساختی و شناختی شروع شود؛ آن هم از مسائل مربوط به جهان هستی و از مسائل مربوط به انسان. چون اگر شناخت وجود نداشته باشد، پایبندی به احکام و تکالیف هم هیچ وقت اتفاق نمی‌افتد؛ و اگر هم اتفاق بیفتد، به صورت تقلیدی است و زیربنای محکمی ندارد و با زلزله‌یی کوچک فرو می‌ریزد.

انسان راجع به خودش سؤالات و مجهولات زیادی دارد؛ که مهم‌ترین آنها، این سه مسأله است: از کجا آمده‌ام؟ برای چه آمده‌ام؟ و به کجا می‌روم؟

لذا از حضرات معصومین (علیهم‌السلام) نقل شده که «رَحِمَ اللهُ اِمْرَءً عَلِمَ مِنْ أَيْنَ وَ فِي أَيْنَ وَ إِلَى أَيْنَ»؛ انسانی که بداند از کجا آمده و در کجا هست و به کجا می‌رود، این شخص همواره مستحق رحمت الهی است.
و یا فرموده‌اند: «مَعرِفَةُ النَّفسِ أنفَعُ المَعارِفِ»؛ سودمندترین معرفت‌ها این است که انسان خودش و مسائل مربوط به خودش را بشناسد.