آیا انسان‌ها و میمون‌ها رنگ‌ها را یکسان می‌بینند؟

منتشر شده در scitechdaily به تاریخ ۴ مه ۲۰۲۳
لینک منبع: Humans vs. Monkeys – Do We See Colors the Same Way?

تحقیقات نشان می‌دهد که مدارهای سلول عصبی خاصی که مسئول بینایی رنگ هستند منحصر به انسان است.

تحقیقات در زمینه دید رنگی شواهد جدیدی را کشف کرده‌است که نشان می‌دهد انسان‌ها توانایی تشخیص طیف وسیع‌تری از رنگ‌های آبی را در مقایسه با میمون‌ها دارند.

به گفته محققان، «اتصالات متمایز یافت شده در شبکیه چشم انسان ممکن است نشان‌دهنده سازگاری‌های تکاملی اخیر برای ارسال سیگنال‌های دید رنگی تقویت شده از چشم به مغز باشد.» یافته‌های آن‌ها در ۲۵ آوریل در مجلهProceedings of the National Academy of Sciences (PNAS) منتشر شد.

یئون جین کیم، مربی بازیگری، و دنیس ام دیسی، استاد، هر دو در گروه ساختار بیولوژیکی در دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سیاتل، پروژه مشترک بین‌المللی را رهبری کردند.

اورین اس پکر از آزمایشگاه دیسی به آن‌ها پیوست. آندریاس پولریس از دانشگاه پزشکی وین، اتریش؛ و هم‌چنین پل آر. مارتین، استاد چشم پزشکی تجربی، و اولریکه گرونرت، دانش‌یار چشم‌پزشکی و علوم بصری، هر دو در دانشگاه سیدنی، استرالیا، و موسسه .Save Sight دانشمندان ارتباط بین سلول‌های عصبی ناقل رنگ در شبکیه چشم انسان را با سلول‌های دو میمون، ماکاک دنیای قدیم و مارموست معمولی دنیای جدید مقایسه کردند. اجداد انسان امروزی تقریباً ۲۵ میلیون سال پیش از این دو گونه نخستی دیگر جدا شده‌اند.

با استفاده از یک روش بازسازی میکروسکوپی در مقیاس ریز، محققان می‌خواستند تعیین کنند که آیا سیم‌کشی عصبی نواحی مرتبط با بینایی رنگ در این سه گونه حفظ می‌شود، علی‌رغم اینکه هر کدام از آن‌ها مسیرهای تکاملی مستقل خود را در پیش گرفته‌اند.

دانشمندان به سلول‌های مخروطی تشخیص‌دهنده امواج نوری در فووئا شبکیه نگاه کردند. این گودی کوچک پر از سلول‌های مخروطی است. این بخشی از شبکیه است که مسئول دقت بینایی تیز مورد نیاز برای دیدن جزئیات مهم، مانند کلمات روی صفحه یا آنچه در هنگام رانندگی در پیش است، و برای دید رنگی است.

سلول‌های مخروطی دارای سه حساسیت هستند: طول موج کوتاه، متوسط و بلند. اطلاعات مربوط به رنگ از مدارهای عصبی است که اطلاعات را در انواع مخروط‌های مختلف پردازش می‌کند.

محققان کشف کردند که یک مدار مخروطی حساس به موج کوتاه یا آبی که در انسان یافت می‌شود در مارموست‌ها وجود ندارد. هم‌چنین با مداری که در میمون ماکاک دیده می‌شود متفاوت است. سایر ویژگی‌هایی که دانشمندان در اتصالات سلول‌های عصبی در بینایی رنگی انسان یافتند، بر اساس مدل‌های قبلی بینایی رنگی پستانداران غیرانسانی، انتظار نمی‌رفت.

درک بهتر مدارهای عصبی پیچیده و خاص گونه که برای درک رنگ کدگذاری می‌کنند، در نهایت می‌تواند به توضیح منشأ ویژگی‌های بینایی رنگی که برای انسان متمایز است کمک کند.

محققان هم‌چنین به این احتمال اشاره کردند که تفاوت‌های بین پستانداران در مدار بصری آن‌ها می‌تواند حداقل تا حدی به دلیل سازگاری رفتاری آن‌ها با طاقچه‌های اکولوژیکی شکل گرفته باشد. مارموست‌ها در درختان زندگی می‌کنند در حالی که انسان‌ها ترجیح می‌دهند در خشکی زندگی کنند. برای مثال، توانایی تشخیص میوه رسیده در میان نور متغیر جنگل، ممکن است یک مزیت انتخابی برای مدارهای بصری رنگی خاص ارائه دهد. با این حال، اثرات واقعی محیط و رفتار بر مدار دید رنگی هنوز ثابت نشده‌است.

محققان خاطرنشان کردند که به‌طور کلی‌تر، مطالعات مقایسه‌ای مدارهای عصبی در سطح اتصالات و سیگنال‌دهی بین سلول‌های عصبی، می‌تواند به پاسخ به بسیاری از سوالات دیگر کمک کند. این‌ها شامل روشن کردن منطق اساسی طراحی مدار عصبی و ارائه بینشی در مورد اینکه چگونه تکامل سیستم عصبی را برای کمک به شکل دادن به ادراک و رفتار تغییر داده‌است، می‌باشد.

این متن با استفاده از ربات ‌ترجمه مقالات زیست‌شناسی ترجمه شده و به صورت محدود مورد بازبینی انسانی قرار گرفته است.در نتیجه می‌تواند دارای برخی اشکالات ترجمه باشد.

مقالات لینک‌شده در این متن می‌توانند به صورت رایگان با استفاده از مقاله‌خوان ترجمیار به فارسی مطالعه شوند.