آیا تلفن‌های همراه باعث سرطان می‌شوند؟ در آخرین مطالعات هیچ افزایشی در خطر تومورهای مغزی یافته نشده‌است

منتشر شده در scitechdaily به تاریخ ۱ آوریل، ۲۰۲۲
لینک منبع: Do Cell Phones Cause Cancer? Latest Study Finds No Increase in Risk of Brain Tumors

اخیراً با راه‌اندازی فناوری‌های بی‌سیم موبایل 5G (نسل پنجم) نگرانی‌های دیرینه مبنی‌بر اینکه استفاده از تلفن‌های همراه ممکن است خطر ابتلا به تومور مغزی را افزایش دهد، افزایش یافته است. تلفن‌های همراه امواج فرکانس رادیویی منتشر می‌کنند که اگر توسط بافت‌ها جذب شوند، می‌توانند باعث گرما و آسیب شوند.

از آنجا که تلفن‌های همراه نزدیک سر نگه‌داشته می‌شوند، امواج فرکانس رادیویی که آن‌ها منتشر می‌کنند چندین سانتی‌متر به مغز نفوذ می‌کنند و لوب‌های گیجگاهی و جداری بیشتر در معرض قرار می‌گیرند. این موضوع منجر به این نگرانی شده‌است که کاربران تلفن همراه ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به تومورهای مغزی باشند، و آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان (IARC) امواج فرکانس رادیویی را به‌عنوان «سرطان‌زای احتمالی» طبقه‌بندی کرده‌است. با این حال، بیشتر مطالعاتی که این سوال را تا به امروز بررسی کرده‌اند، مطالعات گذشته‌نگر بوده‌اند که در آن‌ها افراد استفاده از تلفن همراه را پس از تشخیص سرطان گزارش می‌کنند، به این معنی که نتایج ممکن است مغرضانه باشند.

امروزه، محققان از Oxford Population Health و IARC نتایج یک مطالعه آینده‌نگر بزرگ در بریتانیا را گزارش کرده‌اند (مطالعه‌ای که در آن شرکت‌کنندگان قبل از توسعه بیماری (مورد بحث) نام‌نویسی کرده‌اند) تا ارتباط بین استفاده از تلفن همراه و خطر تومور مغزی را بررسی کنند. نتایج در مجله موسسه ملی سرطان منتشر شده‌است.

محققان از داده‌های UK Million Women Study استفاده کردند: یک مطالعه در حال انجام که یکی از چهار زن بریتانیایی متولد بین سالهای ۱۹۳۵ و ۱۹۵۰ را به خدمت گرفت. حدود ۷۷۶۰۰۰ شرکت‌کننده در سال ۲۰۰۱ پرسش‌نامه‌های مربوط به استفاده از تلفن همراه خود را تکمیل کردند؛ حدود نیمی از آن‌ها مجددا در سال ۲۰۱۱ مورد بررسی قرار گرفتند. سپس شرکت‌کنندگان به‌طور متوسط ۱۴ سال از طریق ارتباط با سوابق NHS خود پی‌گیری شدند.

استفاده از تلفن همراه در ارتباط با خطر انواع خاص تومور مغزی مورد بررسی قرار گرفت: گلیوما (تومور سیستم عصبی)، نورومای صوتی (تومور عصب متصل به مغز و گوش داخلی)، مننژیوم (تومور غشا اطراف مغز) و تومورهای غده هیپوفیز. محققان همچنین بررسی کردند که آیا استفاده از تلفن همراه با خطر تومورهای چشمی مرتبط است یا خیر.

یافته‌های کلیدی:

تا سال ۲۰۱۱، تقریبا ۷۵ درصد از زنان ۶۰ تا ۶۴ ساله از تلفن همراه استفاده می‌کردند، و تنها کم‌تر از ۵۰ درصد از زنان ۷۵ تا ۷۹ ساله از تلفن همراه استفاده می‌کردند.

در طول ۱۴ سال پی‌گیری، ۳،۲۶۸ نفر (۰.۴۲٪) از زنان مبتلا به تومور مغزی شدند.

هیچ تفاوت قابل‌توجهی در خطر ایجاد تومور مغزی بین کسانی که هرگز از تلفن همراه استفاده نکرده بودند و کاربران تلفن همراه وجود نداشت. این تومورها شامل تومورهای لوب گیجگاهی و جداری هستند که بیشتر بخش‌های در معرض دید مغز هستند.

همچنین تفاوتی در خطر ابتلا به گلیوما، نورومای صوتی، مننژیوم، تومورهای هیپوفیز یا تومورهای چشمی وجود نداشت.

خطر بروز هیچ یک از این انواع تومورها برای کسانی که روزانه از تلفن همراه استفاده می‌کنند، حداقل ۲۰ دقیقه در هفته صحبت می‌کنند و یا بیش از ۱۰ سال است که از تلفن همراه استفاده می‌کنند، افزایش نیافته است.

وقوع تومورهای سمت راست و چپ در کاربران تلفن همراه مشابه بود، حتی اگر استفاده از تلفن همراه به‌طور قابل‌توجهی در سمت راست بیشتر از سمت چپ باشد.

کریستین پایری، یکی از محققان واحد اپیدمیولوژی سرطان جمعیت آکسفورد گفت: «این نتایج از جمع‌آوری شواهدی مبنی‌بر اینکه استفاده از تلفن همراه تحت شرایط معمول خطر تومور مغزی را افزایش نمی‌دهد، حمایت می‌کند.»

اگرچه این یافته‌ها اطمینان‌بخش هستند، اما مشخص نیست که آیا خطرات مرتبط با استفاده از تلفن همراه در کسانی که از تلفن همراه استفاده می‌کنند به‌طور قابل‌توجهی بیشتر از زنانی است که در این گروه قرار دارند. در این مطالعه، تنها ۱۸٪ از کاربران تلفن همراه به مدت ۳۰ دقیقه یا بیشتر در هفته با تلفن همراه صحبت می‌کردند. کسانی که از تلفن‌های همراه برای مدت‌زمان طولانی استفاده می‌کنند، می‌توانند با استفاده از کیت‌های بدون دست یا بلندگوها، میزان مواجهه خود با امواج فرکانس رادیویی را کاهش دهند.

این مطالعه شامل کودکان و نوجوانان نمی‌شود، اما محققان در جای دیگر ارتباط بین استفاده از تلفن همراه و خطر تومور مغزی در این گروه‌ها را بررسی کرده‌اند، و هیچ ارتباطی را پیدا نکرده‌اند.

بازرس ارشد Joachim Schüz از IARC گفت: تکنولوژی‌های تلفن همراه همیشه در حال بهبود هستند، به‌طوری که نسل‌های اخیر قدرت خروجی بسیار کمتری را منتشر می‌کنند. با این وجود، با توجه به فقدان شواهد برای کاربران سنگین، توصیه به کاربران تلفن همراه برای کاهش تماس‌های غیر ضروری یک رویکرد پیشگیرانه خوب است.

این مطالعه در مجله موسسه ملی سرطان منتشر شده‌است.

این متن با استفاده از ربات ‌ترجمه مقالات سلامت و پزشکی ترجمه شده و به صورت محدود مورد بازبینی انسانی قرار گرفته است.در نتیجه می‌تواند دارای برخی اشکالات ترجمه باشد.

مقالات لینک‌شده در این متن می‌توانند به صورت رایگان با استفاده از مقاله‌خوان ترجمیار به فارسی مطالعه شوند.