آیا درمان‌های آنتی‌بادی مصنوعی کووید۱۹ واقعاً کار می‌کنند؟ آنچه دو سال از داده‌های بیمار نشان می‌دهد

منتشر شده در scitechdaily به تاریخ ۳ آوریل ۲۰۲۳
لینک منبع: Do COVID-19 Monoclonal Antibody Treatments Really Work? What Two Years of Patient Data Reveal

مطالعه‌ای توسط UPMC و دانشکده پزشکی دانشگاه پیتسبورگ نشان داد که درمان‌های آنتی‌بادی مونوکلونال (آنتی‌بادی مصنوعی) به‌طور قابل‌توجهی خطر بستری شدن در بیمارستان یا مرگ ناشی از کووید۱۹ را کاهش می‌دهد. این تحقیق بر اهمیت سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و مهارت‌های حرفه‌ای مراقبت‌های بهداشتی برای ارائه کارآمد این درمان‌ها، به‌ویژه در صورت ظهور انواع ویروس‌های کشنده‌تر در آینده، تأکید می‌کند.

همه‌گیری کووید۱۹ یک آزمایش واقعی ایجاد کرد که از ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی در سراسر کشور می‌خواست به سرعت کلینیک‌ها را برای اجرای یک پیشنهاد در حال تکامل از درمان‌های آنتی‌بادی مصنوعی -در حالی که در ابتدا در آزمایش‌های بالینی ایمن و مؤثر ثابت شده بود و تحت مجوز استفاده اضطراری فدرال تأیید شده بود- که هرگز در چنین مقیاسی آزمایش نشده‌است، برپا کنند.

این کار عظیم بود و سود واقعی آن نامشخص بود، به‌ویژه برای مونوکلونال‌هایی که بعداً در همه‌گیری فقط بر اساس داده‌های آزمایشگاهی تأیید شدند. تحلیلی که امروز (۳ آوریل ۲۰۲۳) در Annals of Internal Medicine توسط پزشکان و دانشمندان دانشکده پزشکی UPMC و دانشگاه پیتسبورگ منتشر شد، نشان می‌دهد که ارزش آن را داشت.

کوین کیپ، نویسنده ارشد، دکترا، معاون تحلیل بالینی در UPMC، گفت: «ویروس یک هدف متحرک بود و به مدت دو سال، آنتی‌بادی‌های مصنوعی تأیید، لغو، گاهی‌اوقات مجوز مجدد و گاهی کمیاب شدند.» با استفاده از پایگاه داده UPMC از بیماران تحت درمان با آنتی‌بادی‌های مصنوعی -یکی از بزرگ‌ترین آنتی‌بادی‌های ایالات‌متحده- در نهایت می‌توانیم به این نتیجه برسیم که عبور از همه این چالش‌ها به‌طور واضح جان‌ها را نجات داده و از بستری شدن در بیمارستان جلوگیری می‌کند.

آنتی‌بادی‌های مصنوعی آنتی‌بادی‌های ساخته شده توسط انسان هستند که به‌طور خاص برای جلوگیری از ورود یک پاتوژن -در این مورد، ویروسی که باعث کووید۱۹ می‌شود- به سلول‌های انسانی، تکثیر و ایجاد بیماری‌های جدی طراحی شده‌اند. سازمان غذا و داروی ایالات متحده مجوز استفاده اضطراری را به پنج درمان مختلف آنتی‌بادی مصنوعی کووید۱۹ در زمان‌های مختلف بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۲ اعطا کرد. همه این درمان‌ها به افراد ۱۲ ساله و بالاتر با عوامل خطر که آن‌ها را در معرض پیامدهای بد کووید۱۹ مستعدتر می‌کرد، محدود شد. درمان‌ها باید به صورت داخل وریدی یا از طریق تزریق توسط یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی انجام شود. با تکامل ویروس، آنتی‌بادی‌های مصنوعی جدید معرفی شدند و آنتی‌بادی‌های قدیمی‌تر که دیگر مؤثر نبودند، حذف شدند.

با شروع اولین مجوز در پایان سال ۲۰۲۰، UPMC ده‌ها کلینیک را افتتاح کرد، زیرساخت بخش اورژانس را راه‌اندازی کرد و برای به حداکثر رساندن توانایی خود در ارائه آنتی‌بادی‌های مصنوعی به بیماران در پنسیلوانیا، نیویورک و مریلند، بازدیدهای خانگی ترتیب داد. پس از لغو مجوز استفاده اضطراری برای آخرین آنتی‌بادی مصنوعی در ۳۰ نوامبر ۲۰۲۲، و اینکه هیچ آنتی بادی مصنوعی جدیدی معرفی نشد، UPMC داده‌های بالینی ناشناس ۲۵۷۱ بیمار تحت درمان با آنتی‌بادی‌های مونوکلونال را استخراج کرد و آن‌ها را با داده‌های ۵۱۳۵ بیمار مبتلا به کووید۱۹ که واجد شرایط دریافت آنتی‌بادی‌های مونوکلونال بودند اما آنها را دریافت نکردند، مطابقت داد.

به‌طور متوسط، افرادی که در عرض دو روز پس از مثبت شدن آزمایش کووید۱۹ آنتی‌بادی‌های مصنوعی دریافت کردند، در مقایسه با هم‌سالان خود که این درمان را دریافت نکردند، خطر بستری شدن یا مرگ در بیمارستان را ۳۹ درصد کاهش دادند. در بیماران مبتلا به شرایط تضعیف‌کننده سیستم ایمنی، صرف‌نظر از سن آن‌ها، خطر کاهش حتی بیش‌تر بود.

بیمارانی که در زمان گسترش واریانت‌های آلفا و دلتا ویروس تحت درمان قرار گرفتند، نسبت به بیمارانی که در زمان گسترش واریانت اومیکرون تحت درمان قرار گرفتند، مزایای بیش‌تری نسبت به همتایان خود داشتند که تحت درمان قرار گرفتند، احتمالاً به این دلیل که انواع قبلی کشنده‌تر بودند و افراد ایمنی قبلی کم‌تری نسبت به عفونت یا واکسیناسیون قبلی داشتند. ارین مک کری، کارگردان بهبود بیماری‌های عفونی و نوآوری تحقیقات بالینی در UPMC، یکی از نویسندگان این مقاله، توضیح داد که در زمان گسترش اومیکرون، خطر مرگ و بستری شدن در بیمارستان به‌طور کلی کاهش یافته بود، بنابراین درمان آنتی‌بادی مصنوعی از مزایای کلی کم‌تری برخوردار بود، اما هم‌چنان از نظر بالینی، به‌ویژه در بیماران آسیب‌پذیر، سود معنی‌داری داشت.

در حال حاضر، کووید۱۹ خطر مرگ‌ومیر نسبتاً کمی برای جمعیت عمومی دارد، اما ما شاهد بوده‌ایم که این ویروس با چه سرعتی می‌تواند جهش یافته و گسترش یابد. هیچ کس نمی‌تواند با قاطعیت بگوید که نسخه آینده مرگبارتر نخواهد بود.» اگر این اتفاق بیفتد، داده‌های دنیای واقعی ما این اطمینان را به ما می‌دهد که سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و دانش کارکنان مراقبت‌های بهداشتی برای ارائه سریع درمان‌های آنتی‌بادی، مردم را در جوامعی که ما به آن‌ها خدمت می‌کنیم زنده و بیرون از بیمارستان نگه می‌دارد.»

این متن با استفاده از ربات ‌ترجمه مقالات علمی ترجمه شده و به صورت محدود مورد بازبینی انسانی قرار گرفته است.در نتیجه می‌تواند دارای برخی اشکالات ترجمه باشد.

مقالات لینک‌شده در این متن می‌توانند به صورت رایگان با استفاده از مقاله‌خوان ترجمیار به فارسی مطالعه شوند.