اجازه ندهید ویروس کرونا جامعه را دچار وحشت کند

منتشرشده در Guardian به تاریخ ۶ مارس ۲۰۲۰
نویسنده: Hannah Devlin
لینک مقاله اصلی: https://www.theguardian.com/science/2020/mar/06/dont-let-coronavirus-tip-society-into-panic-say-psychologists

ورود یک بیماری جدید که در مرزهای بین‌المللی گسترش می‌یابد، طبیعتا منشا برخی نگرانی‌ها است. اما روانشناسان هشدار می‌دهند که اگر در شیوع ویروس کرونا، مواد لازم برای آگاه کردن جامعه آماده نشود می‌تواند جامعه را به حالتی از وحشت وا دارد.

مونیکا شوچ‌اسپنا، یک دانشمند ارشد در مرکز امنیت بهداشتی جانز هاپکینز گفت: «اگر به سابقه تاریخی نگاه کنید متوجه خواهید شد که وقتی شیوع بیماری‌های جدید آشکار می‌شود، آن‌ها سطوح بالایی از اضطراب و تردید و ترس را به وجود می‌آورند. ترس رو به افزایش است، چون نااشنا است … و ما فاقد تدابیر معمول مبارزه مانند واکسن یا دارو هستیم»

به گفته شوچ‌اسپانا، که تحقیق او بر پاسخ‌های جامعه به رویدادهای شدید متمرکز است، نادیده شدن بیماری‌های عفونی آن را به ویژه به عنوان یک عامل اضطراب قدرتمند می‌سازد.

اسپانا گفت:«نمی‌توانید آن را ببینید، نمی‌توانید آن را بو کنید. با یک گردباد می‌توانید آن را ببینید و آسیب آن کاملا فوری است. وقتی یک پاتوژن نامرئی وجود دارد که ردیابی و درک او در میان متخصصان آموزش‌دیده حرفه‌ای وجود دارد، افراد عادی کمی بیشتر مضطرب می‌شوند.»

مردم در مواجهه با تهدید به سرعت در حال پیشرفت، تشنه اطلاعات هستند که این امر فرصتی را برای مقامات ایجاد می‌کند تا به افرادی دسترسی پیدا کنند که ممکن است به طور معمول از توصیه‌های بهداشت عمومی استقبال نکنند.

شوچ اسپانا گفت: «این به مقامات بستگی دارد که چابک و فرز باشند و این علم را تا حد ممکن قابل‌درک سازند. مردم در روزهای آفتابی به حرف مقامات بهداشتی گوش نمی‌دهند، اما در شرایط دشوار همه به گوش هستند.»

با این حال، اگر مسئولان به سرعت وارد عمل نشوند، خلا اطلاعاتی ایجاد می‌شود که به طور اجتناب‌ناپذیر با اطلاعات نادرست، شایعات و اطلاعات نادرست از افراد با برنامه‌های دیگر مانند فروش محصولات جعلی یا پاشیدن بذر نفاق عمومی پر خواهد شد.

ژیبو کیو، که روانشناسی سیاسی را در دانشکده تجارت سعید دانشگاه آکسفورد مورد تحقیق قرار می‌دهد، گفت که مقامات باید رفتارهای جمعی را در نظر بگیرند که می‌تواند در بحران کنترل شود چرا که اضطراب باعث می‌شود مردم بیشتر با آن موافق باشند. ویژگی دیگر اضطراب می‌تواند رفتار اجباری باشد. کیو که در چین کار میدانی را در پایان ماه ژانویه انجام می‌داد گفت: «بسیاری از مردم در آسیا بر این باورند که ماسک زدن یک شبکه ایمنی است. اگر آن را نداشته باشند می‌ترسند - این یک سندرم بسیار شایع است»

او گفت که خطر این است که رفتارهای اجباری ممکن است در پرداختن به مسائل واقعی شکست بخورد و منجر به نادیده گرفتن دیگر اقدامات ایمنی مانند شستن دست‌ها یا پیروی از دستورالعمل‌های قرنطینه شود.

به گفته اندی یپ، استادیار رفتار سازمانی در مدرسه تجارت اینساد در سنگاپور، وضعیت‌های بحرانی تمایل به بهره‌برداری از غرایز مصرف‌گرایی ما دارند. یاپ گفت: «کنترل یک نیاز اساسی در زندگی روزمره ما است. با توجه به اینکه کووید ۱۹ حس از دست دادن کنترل را ایجاد می‌کند، مردم راه‌هایی برای احیای آن پیدا خواهند کرد.»

انبار کردن محصولات مانند گندزدا، ماسک‌های صورت و نودل‌های فوری یک روش رایج است که بیشتر توسط رسانه‌های اجتماعی و گزارش در مورد کمبودها مورد استفاده قرار می‌گیرد. یاپ گفت: «ما در حال دیدن تصاویر و ویدیوهایی از افراد در حال خرید و قفسه‌های خالی هستیم. دیدن آن چیزها این مشکلات را در ذهن شما برجسته‌تر و سنگین‌تر می‌کند و فضای پژواک افرادی را ایجاد می‌کند که این محصولات را می‌خرند.»

پس از این شایعه که ووهان مرکز اصلی تولید کاغذ توالت است، مردم وحشت زده شدند و با کمبود واقعی مواجه شدند و به دزدان مسلح رسیدند که ۶۰۰ لوله دستمال توالت را در هنگ‌کنگ توقیف کردند.

احساس کردن این که دنیا مکانی ترسناک و نامطمئن است همچنین می‌تواند به تعصبات عمیق و نشسته ضربه بزند و یا منجر به بدنام شدن افراد و یا مکان‌هایی شود که آن‌ها را تحقیر می‌کند. شوچ‌اسپانا گفت: «وقتی مردم در آن وضعیت ذهنی هستند شروع به طبقه‌بندی جهان به افراد ایمن، افراد ناامن، مکان‌های امن و مکان‌های ناامن می‌کنند. اگر بتوانید به منبع مشکل اشاره کنید که به شما حس کنترل می‌دهد و شما را آرام می‌کند.»

با این حال، شوچ‌اسپانا افزود که با وجود رفتارهای گاهی اوقات غیر مفید که در زمان بحران ظاهر می‌شوند، ویژگی‌های قابل‌توجه به همان اندازه فداکاری و همبستگی شخصی هستند. او گفت: «این موضوع کم‌تر مورد توجه قرار می‌گیرد، اما شما سازگاری اجتماعی زیادی با بیماری دارید. شما مردمی را دارید که برای کمک به مردم گرد هم می‌آیند.»

ترجمه این مقاله با استفاده از ربات مترجم متن ترجمیار انجام شده و پس از بازبینی انسانی به انتشار رسیده است.