اولین نقشه از قبرستان کهکشان راه شیری آشکار شد

کهکشان راه شیری همیشه شکل کنونی خود را نداشته است.
کهکشان راه شیری همیشه شکل کنونی خود را نداشته است.
منتشر شده در space.com به تاریخ ۱۰ اکتبر ۲۰۲۲
لینک منبع First ever map of Milky Way's galactic graveyard revealed

کهکشان راه شیری یک قبرستان گارگانتوا است. ستاره‌ها به دنیا می‌آیند، می‌سوزند و می‌میرند، اما آن‌ها تنها ناپدید نمی‌شوند بلکه کهکشان توسط اجسادشان تسخیر می‌شود.

ستاره‌های عظیم در کهکشان راه شیری که میلیاردها سال پیش مردند ابرنواختر شدند و به دو نوع شی تبدیل شدند. وقتی لایه‌های بیرونی آن‌ها با نیروی انفجار از بین رفتند، هسته‌هایی که باقی مانده بودند یا به عنوان ستاره‌های نوترونی بسیار فشرده وارد زندگی پس از مرگ شدند و یا روی خودشان فرو ریختند و سیاه‌چاله‌ها را تشکیل دادند. آنچه که از این ستارگان باستانی باقی مانده‌است توسط دانشمندان به عنوان «دنیای زیرزمینی کهکشانی» شناخته می‌شود که بیشتر اسرار خود را تا به امروز در تاریکی دفن کرده‌است.

پس از گذشت زمان برای دیدن چگونگی و زمان تولد، زندگی و مرگ این ستارگان اولیه، محققان سرانجام اولین نقشه دیجیتالی جهان زیرین کهکشانی را ایجاد کردند. آن‌ها توانستند این کار را با تجزیه و تحلیل مشاهدات ستاره‌های مرده پراکنده در کهکشان انجام دهند، مانند ستاره‌های نوترونی و سیاه‌چاله‌ها، و فهمیدن اینکه آن‌ها چه زمانی به دنیا آمده‌اند و چگونه تکامل‌یافته‌اند. چیزی که پیدا کردند یک گورستان بزرگ بود که سه برابر ارتفاع فعلی کهکشان راه شیری بود.

چه چیزی اینقدر طول کشید تا دخمه‌های کهکشان را تصور کنیم؟ کهکشان راه شیری که در آن این ستارگان اولیه زندگی می‌کردند، به طور چشمگیری با کهکشانی که امروز می‌بینیم متفاوت به نظر می‌رسید، به طوری که حتی بازوهای مارپیچی آن هنوز به طور کامل باز نشده بود. چنین قلمرو ناآشنایی حتی حدس زدن مکان جستجوی سیاه‌چاله‌های پنهان و ستاره‌های نوترونی، برخلاف سیاه‌چاله‌های جوان‌تر، که در شکل فعلی کهکشان راه شیری پراکنده هستند را گیج‌کننده کرد.

این نقشه که توسط ستاره‌شناس دیوید سوینی و همکارانش در دانشگاه سیدنی خلق شده‌است، نه تنها نشان می‌دهد که استخوان‌های این ستارگان قدیمی کجا می‌توانند پنهان شوند، بلکه نشان می‌دهد حدود یک سوم بقایای این ستارگان که در اطراف آن‌ها قرار دارند، یا قبلا بوده‌اند و یا در راه بیرون ریختن آن‌ها از کهکشان هستند. ابرنواخترها با مقادیر بسیار زیاد اما تصادفی انرژی منفجر می‌شوند که می‌تواند گرد و غبار و گاز را تا میلیون‌ها مایل در ساعت شتاب دهد. جایی که مقادیر بیشتر یا کمتری از انرژی تولید خواهد شد تقریبا غیرقابل‌پیش‌بینی است. تیم تحقیق تشخیص انرژی درگیر در هر انفجار یک ابرنواختر را بسیار دشوار یافت. اگر ستاره در منطقه‌ای که نیروی بیشتری را آزاد می‌کند، گاز و گرد و غبار وارد کند، بیشتر از توده‌های ستاره مجاور به پرواز در خواهد آمد.

تیم تحقیق متوجه شد که کل ستاره‌های نوترونی می‌توانند از کهکشان بیرون انداخته شوند. سیاه‌چاله‌ها همچنین می‌توانند در فضا به عنوان سیاه‌چاله‌های متقلب حرکت کنند، بنابراین غیرممکن نیست که آن‌ها در فضای خالی پرتاب شوند.

سویینی در بیانیه‌ای گفت: «حالا که می‌دانیم کجا را نگاه کنیم، در حال توسعه فن‌آوری برای شکار [ این اشیا ] هستیم.» «من شرط می‌بندم که» دنیای زیرزمینی کهکشانی «برای مدت طولانی در هاله‌ای از ابهام باقی نخواهد ماند.»

این متن با استفاده از ربات ترجمه مقالات فیزیک ترجمه شده و به صورت محدود مورد بازبینی انسانی قرار گرفته است.در نتیجه می‌تواند دارای برخی اشکالات ترجمه باشد.
مقالات لینک‌شده در این متن می‌توانند به صورت رایگان با استفاده از مقاله‌خوان ترجمیار به فارسی مطالعه شوند.