بازسازی مو- هوش‌مصنوعی به طراحی درمان طاسی کمک می‌کند که بهتر از تستوسترون یا ماینوکسیدیل عمل کند

شکل ۱. رشد مو در موش‌های تیمار شده با یک تکه میکرونیدل نانو آنزیم-منگنز (تصویر سمت راست، برچسب MnMNP) در مقایسه با موش‌های تیمار شده با تستوسترون به‌عنوان شاهد (تصویر سمت چپ) ضخیم‌تر شد.
شکل ۱. رشد مو در موش‌های تیمار شده با یک تکه میکرونیدل نانو آنزیم-منگنز (تصویر سمت راست، برچسب MnMNP) در مقایسه با موش‌های تیمار شده با تستوسترون به‌عنوان شاهد (تصویر سمت چپ) ضخیم‌تر شد.
منتشر شده در scitechdaily به تاریخ ۴ نوامبر، ۲۰۲۲
لینک منبع: Hair Regeneration: AI Helps Design Baldness Treatment That Works Better Than Testosterone or Minoxidil

از دست دادن مو برای بسیاری از مردان و زنان نامطلوب است، چون مدل موی یک فرد اغلب ارتباط نزدیکی با حس اعتماد به نفس او دارد. و در حالی که برخی از آن استقبال می‌کنند، افراد دیگر آرزو می‌کنند که بتوانند قفل‌های از دست رفته خود را دوباره رشد دهند. اکنون دانشمندان از هوش مصنوعی (AI) برای پیش‌بینی ترکیباتی استفاده کرده‌اند که می‌توانند گونه‌های اکسیژن فعال ناشی از طاسی را در پوست سر خنثی کنند. آن‌ها بهترین کاندیدا را انتخاب کردند و اثبات مفهوم وصله میکرونیدل را ساختند تا نشان دهند که می‌تواند به‌طور موثر مو را در موش‌ها احیا کند. این مطالعه اخیرا در ACS’ Nano Letters منتشر شده‌است.

بیشتر افراد با ریزش قابل‌توجه مو، این بیماری را آلوپسی آندروژنیک دارند. هم‌چنین این حالت به طاسی با الگوی زنانه یا مردانه نیز مشهور است. در این شرایط، فولیکول‌های مو می‌توانند توسط آندروژن‌ها، التهاب و یا فراوانی بیش از حد گونه‌های فعال اکسیژن، مانند رادیکال‌های آزاد اکسیژن آسیب ببینند. هنگامی که سطح رادیکال‌های آزاد اکسیژن خیلی بالا باشد، آن‌ها می‌توانند آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان بدن را که به‌طور معمول آن‌ها را کنترل می‌کنند، از بین ببرند.

یکی از این آنزیم‌ها سوپراکسید دیسموتاز (SOD) است، و محققان اخیرا مدل SOD را به نام «نانوزیم» ایجاد کرده‌اند. اما تاکنون، آن‌هایی که گزارش شده‌اند در حذف رادیکال‌های آزاد اکسیژن خیلی خوب نیستند. بنابراین، لینا وانگ، ژیلینگ ژو و همکارانش می‌خواستند ببینند که آیا یادگیری ماشینی، شکلی از هوش‌مصنوعی، می‌تواند به آن‌ها در طراحی یک نانوزیمی بهتر برای درمان ریزش مو کمک کند.

برای نامزدهای بالقوه نانوزیم، محققان ترکیبات تیوفسفات فلز انتقالی را انتخاب کردند. آن‌ها مدل‌های یادگیری ماشینی را با ۹۱ ترکیب فلز انتقالی، فسفات و سولفات مختلف مورد آزمایش قرار دادند، تکنیک‌ها پیش‌بینی کردند که MnPS3 قوی‌ترین توانایی مشابه SOD را دارد. سپس نانوصفحات MnPS3 از طریق انتقال بخار شیمیایی منگنز، فسفر قرمز و پودر سولفور سنتز شدند. در آزمایش‌های اولیه با سلول‌های فیبروبلاست پوست انسان، نانوصفحات به‌طور قابل‌توجهی سطوح گونه‌های اکسیژن واکنش‌پذیر را بدون ایجاد آسیب کاهش دادند.

براساس این نتایج، این تیم تکه‌های میکرونیدل MnPS3 را تهیه کرد و مدل‌های موش مبتلا به آلوپسی آندروژنیک را با آن‌ها درمان کرد. در طی ۱۳ روز، حیوانات رشته‌های موی ضخیم‌تری را که با تراکم بیشتری پشت طاسی آن‌ها را پوشانده بودند نسبت به موش‌هایی که با تستوسترون یا مینوکسیدیل تیمار شده بودند، بازسازی کردند. محققان می‌گویند که مطالعه آن‌ها هر دو یک تیمار نانوزیمی را برای بازسازی مو تولید کرد و هم پتانسیل روش‌های مبتنی‌بر کامپیوتر را برای استفاده در طراحی نانوزیم درمانی‌های آینده نشان داد.

این متن با استفاده از ربات ‌ترجمه مقالات پزشکی و سلامت ترجمه شده و به صورت محدود مورد بازبینی انسانی قرار گرفته است.در نتیجه می‌تواند دارای برخی اشکالات ترجمه باشد.
مقالات لینک‌شده در این متن می‌توانند به صورت رایگان با استفاده از مقاله‌خوان ترجمیار به فارسی مطالعه شوند.