برای کاهش کابوس، دانشمندان احساسات را در رویاها دستکاری می‌کنند

شکل ۱. در یک مطالعه جدید، دانشمندان دریافتند که پخش صدای مرتبط با تجربه مثبت در طول روز از طریق یک هدبند بی‌سیم در طول خواب ممکن است فرکانس کابوس را کاهش دهد.
شکل ۱. در یک مطالعه جدید، دانشمندان دریافتند که پخش صدای مرتبط با تجربه مثبت در طول روز از طریق یک هدبند بی‌سیم در طول خواب ممکن است فرکانس کابوس را کاهش دهد.
منتشر شده در scitechdaily به تاریخ ۹ نوامبر، ۲۰۲۲
لیننک منبع: Reducing Nightmares: Scientists Manipulate Emotions in Dreams

برای برخی افراد، کابوس‌های شبانه -آن خاطرات ترسناکی که دوباره در رویا پدیدار می‌شوند- گاهی‌اوقات می‌توانند به اتفاقات عادی تبدیل شوند. برخی از بزرگ‌سالان چندین بار در هفته و یا حتی هر شب برای ماه‌ها از آن‌ها رنج می‌برند. در درمان، ممکن است به رویاپردازان آموزش داده شود تا نسخه‌های مثبت رایج‌ترین کابوس‌های خود را تکرار کنند. با این حال، دانشمندان در سوئیس این گام را در مطالعه چنین بیمارانی که در مجله بیولوژی کنونی در ۲۷ اکتبر منتشر شد، فراتر برده‌اند. آن‌ها کشف کردند که استفاده از یک هدبند بی‌سیم در طول خواب می‌تواند فرکانس کابوس‌ها را کاهش دهد.

به گفته نویسنده ارشد، لامپروس پروگاموروس، روان‌پزشک آزمایشگاه خواب بیمارستان‌های دانشگاه ژنو و دانشگاه ژنو، «بین انواع احساساتی که در رویاها تجربه می‌شوند و سلامت عاطفی ما، رابطه‌ای وجود دارد.» براساس این مشاهده، ما این ایده را داشتیم که می‌توانیم با دستکاری احساسات در رویاها به مردم کمک کنیم. در این مطالعه، نشان می‌دهیم که می‌توانیم تعداد رویاهای بسیار قوی عاطفی و بسیار منفی را در بیمارانی که از کابوس‌های شبانه رنج می‌برند، کاهش دهیم.

با توجه به یافته‌های مطالعات اپیدمیولوژیک، ۴ درصد از بزرگ‌سالان در هر لحظه خاص کابوس‌های مزمن می‌بینند. کابوس‌های مزمن معمولا با بیدار شدن در طول شب و خواب با کیفیت پایین همراه هستند. معمولاً برای بیماران تمرین درمانی تصویرسازی تجویز می‌شود که از آن‌ها می‌خواهد خط داستانی منفی را به سمت پایانی مثبت تر تغییر دهند و سناریوی رویای بازنویسی‌شده را در طول روز تمرین کنند. در حالی که برای بسیاری موثر است، در برخی موارد پاسخگو نیستند.

برای آزمایش اینکه آیا قرار گرفتن در معرض صدا در طول خواب می‌تواند موفقیت را افزایش دهد یا خیر، پروگاموروس و همکارانش به ۳۶ بیمار نگاه کردند، که همه آن‌ها درمان تمرین تصور را دریافت کردند. نیمی از این گروه هیچ درمان اضافی دریافت نکردند، در حالی که نیمی دیگر نیاز به ایجاد ارتباطی بین نسخه مثبت کابوس خود و یک صدا در طول تمرین تصور داشتند که آن‌ها نیاز به تمرین روزانه داشتند و یک هدبند داشتند که می‌توانست صدا را در طول خواب REM به مدت ۲ هفته برای آن‌ها بفرستد. این مرحله خواب است که در آن اغلب کابوس‌ها رخ می‌دهند.

پروگاموروس می‌گوید: «ما از اینکه شرکت‌کنندگان تا چه حد به روند مطالعه احترام گذاشته و آن را تحمل کردند، به‌طور مثبت شگفت‌زده شدیم، به‌عنوان مثال اجرای تمرین درمانی روزانه و پوشیدن هدبند خواب در طول شب.» ما شاهد کاهش سریع کابوس‌ها بودیم، به همراه این که رویاها از نظر عاطفی مثبت‌تر می‌شوند. برای ما، محققان و پزشکان، این یافته‌ها هم برای مطالعه پردازش احساسی-هیجانی در طول خواب و هم برای توسعه درمان‌های جدید بسیار امیدوارکننده هستند.

هر دو گروه کاهش کابوس‌های شبانه را در هر هفته تجربه کردند. با این حال، نیمی از کسانی که درمان ترکیبی دریافت کردند، بعد از مداخله، و همچنین ۳ ماه بعد، کابوس‌های کمتری داشتند. آن‌ها هم‌چنین شادی بیشتری را در رویاهایشان تجربه کردند. نتایج تایید می‌کنند که چنین روش درمانی ترکیبی باید در مقیاس‌های بزرگ‌تر و با انواع مختلف جمعیت مورد آزمایش قرار گیرد تا وسعت و تعمیم کارایی آن مشخص شود.

این متن با استفاده از ربات ‌ترجمه مقالات روان‌شناسی ترجمه شده و به صورت محدود مورد بازبینی انسانی قرار گرفته است.در نتیجه می‌تواند دارای برخی اشکالات ترجمه باشد.
مقالات لینک‌شده در این متن می‌توانند به صورت رایگان با استفاده از مقاله‌خوان ترجمیار به فارسی مطالعه شوند.