برخی ویروس‌ها می‌توانند شما را برای پشه‌ها جذاب‌تر کنند!

شکل ۱. براساس تحقیقات جدید، زیکا و عفونت دنگی باعث می‌شود که انسان‌ها و موش‌ها یک ماده شیمیایی ترشح کنند که ممکن است آن‌ها را برای پشه‌ها جذاب‌تر کند.
شکل ۱. براساس تحقیقات جدید، زیکا و عفونت دنگی باعث می‌شود که انسان‌ها و موش‌ها یک ماده شیمیایی ترشح کنند که ممکن است آن‌ها را برای پشه‌ها جذاب‌تر کند.


منتشر شده در scitechdaily به تاریخ ۴ جولای، ۲۰۲۲
لینک منبع: Some Viruses Can Make You More Attractive to Mosquitoes

ویروس‌های دنگی و زیکا باعث می‌شوند که میزبان‌های آلوده بوی خوش‌مزه‌ای برای پشه‌ها داشته باشند.

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که وقتی انسان‌ها و موش‌ها به ویروس‌های دنگی و یا زیکا آلوده می‌شوند، یک ماده شیمیایی ترشح می‌کنند که ممکن است آن‌ها را برای پشه‌ها جذاب‌تر کند، ناقلی که ویروس را منتقل می‌کند. تقریبا نیمی از جمعیت جهان در منطقه‌ای زندگی می‌کنند که در معرض خطر تب دنگی قرار دارد و با نبود درمان، بسیاری از مناطق مبتلا به تب دنگی از میزان مرگ‌ومیر و ناخوشی بالایی رنج می‌برند.

اکنون، با در دست داشتن هویت ماده جذب‌کننده شیمیایی، محققان راهی برای کاهش انتشار آن در موش‌ها و کاهش دفعات نیش پشه کشف کردند: درمان با یک داروی تجاری موجود برای آکنه. این مطالعه در مجله Cell در ۳۰ ژوئن ۲۰۲۲ منتشر شد.

ویروس‌های دنگی و زیکا برای زنده ماندن در طبیعت به پشه‌ها تکیه می‌کنند. وقتی پشه‌های سالم میزبان آلوده را نیش می‌زنند، می‌توانند خودشان آلوده شوند و ویروس را به سایر حیواناتی که در آینده از آن‌ها تغذیه می‌کنند سرایت دهند.

گونگ چنگ، دانشمند ارشد این پروژه در دانشگاه تسینگوآ می‌گوید: «پشه‌ها بر حس بویایی خود تکیه می‌کنند تا میزبان‌ها را تشخیص دهند و رفتارهای اساسی بقا را هدایت کنند.» «در ابتدای این مطالعه، ما دریافتیم که پشه‌ها ترجیح می‌دهند از موش‌های آلوده به دنگی و زیکا تغذیه کنند.»

به‌منظور بررسی اینکه چرا پشه‌ها میزبان‌های آلوده را ترجیح می‌دهند، تیم تحقیق یک آنالیز شیمیایی بر روی نمونه‌های بو از موش‌های آلوده و انسان‌ها انجام داد. دانشمندان عاملی را به نام استوفنون شناسایی کردند که باعث می‌شود بوی «خوشمزه‌تری» در آن‌ها ایجاد شود، که در سطح غیرطبیعی بالایی در افراد آلوده وجود داشت. این ترکیب شیمیایی همچنین می‌تواند در بسیاری از میوه‌ها و برخی پنیرها یافت شود.

چنگ می‌گوید: «ما دریافتیم که فلاوی ویروس [مانند دنگی و زیکا] می‌تواند از افزایش آزادسازی استوفنون استفاده کند تا با جذاب‌تر کردن میزبان‌های خود برای ناقل‌های پشه، به خود کمک کند تا به چرخه‌های زندگی خود به‌طور مؤثرتری دست یابد.

چنگ و همکاران سپس دقیقا بررسی کردند که چگونه ویروس‌های دنگی و زیکا سطح استوفنون را افزایش می‌دهند و آن را به‌عنوان «یک فعل و انفعال پیچیده بین میکروبیوتای پوست میزبان‌ها، فلاوی ویروس‌ها و پشه‌ها» توصیف کردند.

هنگامی که فلاوی‌ویروس به میزبان حمله می‌کند، ویروس برای کنترل سطح یک پروتئین کلیدی که ترکیب میکروبیوم پوست -RELMα- را تنظیم می‌کند، وارد جنگ با سلول‌های بدن میزبان می‌شود. اگر سلول‌ها پیروز شوند، RELMα خواهد توانست باکتری‌های تولیدکننده استوفنون را کنترل کند.

چنگ می‌گوید: «به طرز وحشتناکی، هر دو ویروس دنگی و زیکا تکثیر باکتری‌های پوستی تولیدکننده استوفنون را از طریق سرکوب بیان نسبی، ترویج کردند.» در نتیجه، برخی باکتری‌ها بیش از حد تکثیر می‌شوند و استوفنون بیشتری تولید می‌کنند. ناگهان بوی این افراد بیمار برای پشه‌ها مانند سینی شیرینی تازه پخته‌شده برای گروهی از بچه‌های پنج ساله خوش‌طعم می‌شود.

با درک واضح‌تر از چگونگی تأثیر فلاوی‌ویروس بر میکروبیوم پوست، این تیم به دنبال یافتن راهی برای کمک به سلول‌ها برای برنده شدن در طناب‌کشی شد. پس از بررسی مقالات موجود در مورد رابطه RELMα، این گروه تصمیم گرفت تا آزمایش کند که آیا ایزوترتینوئین -یک مشتق ویتامین A که معمولا به‌عنوان داروی آکنه استفاده می‌شود- ممکن است تولید استوفنون را سرکوب کند یا خیر.

آزمایش ساده بود: به موش‌ها ایزوترتینوئین بدهید و آن‌ها را در قفسی با پشه‌ها بگذارید. نتایج دلگرم‌کننده بودند. نویسندگان دریافتند که پشه‌ها از موش‌های آلوده تحت درمان با ایزوترتینوئین بیشتر از موش‌های عفونی‌نشده تغذیه نمی‌کنند. چنگ می‌گوید: «استفاده از ایزوترتینوئین در حیوانات آلوده به فلاوی‌ویروس، با تغییر شکل دادن باکتری‌های مشترک ساکن بر روی پوست میزبان، ترکیبات فرار استوفنون را کاهش می‌دهد.»

چنگ و تیم او در آینده به دنبال استفاده از یافته‌های خود در دنیای واقعی خواهند بود. چنگ می‌گوید: «ما قصد داریم از طریق رژیم غذایی ایزوترتینوئین را در بیماران تب دنگی تجویز کنیم تا فعالیت پشه‌ها را به واسطه استوفنون کاهش دهیم.»

آن‌ها به این مساله از طرف پشه نیز حمله می‌کنند. چنگ توضیح می‌دهد: «ما قصد داریم تا گیرنده‌های خاص بویایی را برای استوفنون در پشه‌ها شناسایی کنیم و ژن‌ها را از جمعیت پشه با استفاده از فن‌آوری هدایت ژن حذف کنیم.» بدون این گیرنده‌ها، پشه‌ها دیگر قادر نخواهند بود استوفنون را که خیلی دوست دارند حس کنند که احتمالا گسترش دنگی و دیگر فلاوی‌ویروس‌ها را کاهش خواهد داد.

این متن با استفاده از ربات ‌ترجمه مقالات پزشکی و سلامت ترجمه شده و به صورت محدود مورد بازبینی انسانی قرار گرفته است.در نتیجه می‌تواند دارای برخی اشکالات ترجمه باشد.
مقالات لینک‌شده در این متن می‌توانند به صورت رایگان با استفاده از مقاله‌خوان ترجمیار به فارسی مطالعه شوند.