تغییرات آب‌وهوایی می‌تواند باعث «فاجعه» اقیانوسی شود

شکل ۱. شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهند که در بدترین حالت گرم شدن، چرخش واژگونی نصف‌النهار جنوبی می‌تواند تا سال ۲۳۰۰ به‌طور کامل متوقف شود.
شکل ۱. شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهند که در بدترین حالت گرم شدن، چرخش واژگونی نصف‌النهار جنوبی می‌تواند تا سال ۲۳۰۰ به‌طور کامل متوقف شود.
منتشر شده در scitechdaily به تاریخ ۷ فوریه ۲۰۲۳
لینک منبع: Climate Change Could Cause an Ocean “Disaster”

گرم شدن شدید باعث فروپاشی گردش واژگونی عمیق می‌شود.

دانشمندان سیستم ارواین ارث دانشگاه کالیفرنیا دریافته‌اند که الگوهای گردش عمیق اقیانوس‌های اطلس و جنوبی به دلیل گرم شدن آب دریا ناشی از آب‌وهوا کند می‌شوند. اگر این روند ادامه یابد، توانایی اقیانوس برای حذف دی‌اکسید کربن از اتمسفر تا حد زیادی با مشکل مواجه می‌شود و اثرات گرمایش جهانی را تشدید می‌کند.

مطالعه اخیر منتشر شده در Nature Climate Change توسط این محققان نشان داد که گردش نصف‌النهار اقیانوس اطلس و گردش واژگونی نصف‌النهار جنوبی ممکن است تا سال ۲۱۰۰ تا ۴۲ درصد کاهش یابد. بدترین سناریوی شبیه‌سازی حتی نشان می‌دهد که SMOC می‌تواند تا سال ۲۳۰۰ به‌طور کامل متوقف شود.

جی کیت مور، استاد دانشگاه علوم سیستم زمین، یکی از نویسندگان این مقاله گفت: «تحلیل پیش‌بینی‌های ۳۶ مدل سیستم زمین در طیف وسیعی از سناریوهای اقلیمی نشان می‌دهد که گرمایش جهانی کنترل نشده می‌تواند منجر به خاموش شدن گردش اعماق اقیانوس شود.» این یک فاجعه آب‌وهوایی خواهد بود که از نظر بزرگی شبیه به ذوب شدن کامل صفحات یخی در خشکی است.

اهمیت واژگونی گردش

در اقیانوس اطلس، هنگامی که آب گرم به سمت شمال در سطح جریان دارد، سرد و تبخیر می‌شود و شورتر و متراکم‌تر می‌شود. این آب سنگین در اعماق اقیانوس فرو می‌رود و به سمت جنوب پیش می‌رود و در نهایت دوباره بالا می‌آید و مواد مغذی را که پایه غذایی اکوسیستم‌های دریایی هستند از اعماق حمل می‌کند.

علاوه‌بر این، گردش اقیانوسی سراسر کره زمین یک کارخانه قدرتمند برای پردازش دی‌اکسید کربن اتمسفر ایجاد می‌کند. فعل و انفعالات فیزیکی و شیمیایی اساسی آب دریا و هوا –چیزی که مور و همکارانش «پمپ حلالیت» می‌نامند– دی‌اکسید کربن را به اقیانوس می‌کشاند. در حالی که گردش اقیانوس مقداری کربن را به آسمان می‌فرستد، مقدار خالص آن در اعماق اقیانوس ذخیره می‌شود.

علاوه‌بر این، هنگامی که فیتوپلانکتون‌ها از CO2 در طول فتوسنتز و در تشکیل پوسته‌های کربناته استفاده می‌کنند، «پمپ بیولوژیکی» ایجاد می‌شود. وقتی پلانکتون‌ها و حیوانات بزرگ‌تر می‌میرند، غرق می‌شوند و به آرامی تجزیه شده و کربن و مواد مغذی را در عمق آزاد می‌کنند. برخی از آن‌ها با گردش و بالا آمدن بالا می‌آیند، اما بخشی در زیر امواج محصور می‌ماند.

مور گفت: «اختلال در گردش خون باعث کاهش جذب دی‌اکسید کربن اقیانوس از جو می‌شود و شرایط آب‌وهوایی گرم را تشدید و گسترش می‌دهد. با گذشت زمان، مواد مغذی که از اکوسیستم‌های دریایی حمایت می‌کنند، به‌طور فزاینده‌ای در اعماق اقیانوس به دام می‌افتند که منجر به کاهش بهره‌وری بیولوژیکی جهانی-اقیانوسی می‌شود.»

به گفته مور، انسان برای کمک به حذف بخشی از CO2 منتشر شده در هوا از طریق سوزاندن سوخت‌های فسیلی، شیوه‌های استفاده از زمین و سایر فعالیت‌ها به پمپ حلالیت و پمپ بیولوژیکی وابسته است.

او گفت: «تحلیل ما همچنین نشان می‌دهد که کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در حال حاضر می‌تواند از توقف کامل گردش عمیق در آینده جلوگیری کند.»

این متن با استفاده از ربات ترجمه مقالات زمین‌شناسی ترجمه شده و به صورت محدود مورد بازبینی انسانی قرار گرفته است.در نتیجه می‌تواند دارای برخی اشکالات ترجمه باشد.
مقالات لینک‌شده در این متن می‌توانند به صورت رایگان با استفاده از مقاله‌خوان ترجمیار به فارسی مطالعه شوند.