خطر افسردگی با ساعات کار در مشاغل استرس‌زا افزایش می‌یابد

منتشر شده در scitechdaily به تاریخ ۳۰ نوامبر ۲۰۲۲
لینک منبع: Depression Risk Increases With Hours Worked in Stressful Jobs

هفته‌های کاری طولانی‌تر به شدت با افزایش بیشتر علائم افسردگی در یک کارآزمایی بالینی «تقلید شده» همراه بود، و برخی از پزشکان سال اول را به سمت دامنه افسردگی متوسط تا شدید سوق داد.

طبق یک مطالعه اخیر بر روی پزشکان، هرچه ساعات بیشتری در هفته در یک شغل سخت کار کند، شانس ابتلای او به افسردگی بیشتر است.

کار کردن ۹۰ ساعت یا بیشتر در هفته با تغییراتی در نمرات علائم افسردگی سه برابر بیشتر از تغییر در علائم افسردگی در بین افرادی که ۴۰ تا ۴۵ساعت در هفته کار می‌کردند مرتبط بود.

علاوه‌بر این، در مقایسه با افرادی که ساعات کمتری کار می‌کردند، نسبت بیشتری از افرادی که ساعت‌های زیادی کار می‌کردند، به اندازه کافی نمره بالایی کسب کرده بودند که افسردگی متوسط تا شدید تشخیص داده شد، که به اندازه کافی جدی است و نیاز به درمان داشته باشد.

تیم مطالعاتی مستقر در دانشگاه میشیگان از روش‌های آماری پیشرفته برای شبیه‌سازی یک کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده استفاده کرد و در عین حال چندین عامل دیگر زندگی شخصی و حرفه‌ای پزشکان را در نظر گرفت.

آن‌ها یک اثر «پاسخ به دوز» را بین ساعات کار و علائم افسردگی کشف کردند، با میانگین افزایش علائم ۱.۸ امتیاز در مقیاس استاندارد برای افرادی که ۴۰ تا ۴۵ ساعت کار می‌کردند، به ۵.۲ امتیاز برای کسانی که بیش از ۹۰ ساعت کار می‌کردند، رسید. آن‌ها به این نتیجه می‌رسند که از میان تمام استرس‌هایی که بر پزشکان تأثیر می‌گذارد، ساعات کار زیاد عامل اصلی افسردگی است.

در مجله پزشکی نیوانگلند، تیم پزشکی میشیگان، مرکز پزشکی دانشگاهی U-M، یافته‌های خود را از مطالعه ۱۱ سال داده‌های بیش از ۱۷۰۰۰ دستیار پزشکی در سال اول گزارش کردند. پزشکانی که به تازگی فارغ‌التحصیل شده‌اند در صدها بیمارستان در سراسر ایالات متحده آموزش دیده‌اند.

این داده‌ها از مطالعه سلامت کارورز، مستقر در موسسه علوم اعصاب میشیگان و مرکز افسردگی خانواده آیزنبرگ به دست آمده‌است. هر سال، این مطالعه فارغ‌التحصیلان جدید دانشکده پزشکی را استخدام می‌کند تا در یک سال ردیابی علائم افسردگی، ساعات کار، خواب و موارد دیگر در حین تکمیل سال اول رزیدنتی شرکت کنند که سال کارآموزی نیز نامیده می‌شود.

تاثیر تعداد زیاد ساعات کاری

این مطالعه در حالی انجام می‌شود که سازمان‌های بزرگ ملی، مانند آکادمی ملی پزشکی و انجمن کالج‌های پزشکی آمریکا، با نحوه رسیدگی به میزان بالای افسردگی در میان پزشکان، پزشکان در حال آموزش، و سایر متخصصان مراقبت‌های بهداشتی دست و پنجه نرم می‌کنند. اگرچه کارورزان در این مطالعه طیف وسیعی از ساعات کاری هفته قبل را گزارش کردند، رایج‌ترین سطوح ساعات کاری بین ۶۵ تا ۸۰ ساعت در هفته بود.

شورای اعتباربخشی برای تحصیلات تکمیلی پزشکی، که استانداردهای ملی را برای برنامه‌های دستیاری تعیین می‌کند، در حال حاضر یک محدودیت ۸۰ ساعته برای هفته‌های کاری دستیاران تعیین می‌کند، اما این محدودیت می‌تواند در چهار هفته به‌طور میانگین محاسبه شود و استثنائات احتمالی وجود دارد. ACGME هم‌چنین طول یک شیفت و تعداد روزهای متوالی که ساکنان می‌توانند کار کنند را محدود می‌کند. مطالعات نتایج متفاوتی را در مورد تأثیر این محدودیت‌ها بر سلامتی ساکنین و خطرات ایمنی بیمار نشان داده‌اند.

نویسندگان می‌گویند که یافته‌های آن‌ها به نیاز آشکار به کاهش بیشتر تعداد ساعات کار ساکنان در هفته به‌طور متوسط اشاره دارد.

امی بوهنرت، دکترا، نویسنده ارشد مطالعه و استاد دانشکده پزشکی U-M می‌گوید: «این تجزیه‌و‌تحلیل قویاً نشان می‌دهد که کاهش میانگین تعداد ساعات کاری در میزان افزایش علائم افسردگی کارورزان در طول زمان تفاوت ایجاد می‌کند و تعداد افرادی که به افسردگی قابل تشخیص مبتلا می‌شوند را کاهش می‌دهد.» نکته کلیدی این است که مردم ساعات کمتری کار کنند. وقتی زمان بیشتری برای بهبودی داشته باشید، می‌توانید به‌طور موثرتری با استرس‌ها یا ناامیدی‌‌های شغلی خود مقابله کنید.

یو فانگ، M.S.E.، نویسنده اصلی این مطالعه و متخصص تحقیقات در موسسه علوم اعصاب میشیگان، خاطرنشان می‌کند که تعداد ساعت‌ها مهم است، اما فرصت‌های آموزشی که از زمان صرف‌شده در بیمارستان‌ها و کلینیک‌ها به دست می‌آید نیز مهم است. او می‌گوید: «استفاده از زمان صرف‌شده در محل کار برای فرصت‌های یادگیری تحت نظارت، و نه وظایف خدمات بالینی کم‌ارزش، مهم است.

جمعیتی آماده مطالعه

مطالعه جدید از طرحی به نام کارآزمایی بالینی شبیه سازی شده استفاده می کند که یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده را در شرایطی شبیه سازی می کند که انجام یک کارآزمایی تصادفی واقعی امکان‌پذیر نیست. از آنجایی که تقریباً همه کارورزان در سراسر کشور تقریباً در یک زمان از سال شروع می‌کنند و تابع برنامه‌های کاری متفاوتی هستند که توسط برنامه‌هایشان تنظیم شده است، مطالعه افرادی که این مرحله از آموزش پزشکی را پشت سر می‌گذارند برای تقلید از یک کارآزمایی بالینی ایده‌آل است.

این فرصت همان چیزی است که بنیانگذار مطالعه سلامت کارورز، سریجان‌سن، برای راه‌اندازی پروژه تحقیقاتی در وهله اول: پزشکان جدید که وارد پر استرس‌‌ترین سال شغلی خود می‌شوند، گروهی عالی تشکیل می‌دهند که در آن نقش بسیاری از عوامل در خطر یا شروع افسردگی را بررسی می‌کنند.

نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که مطالعات موازی با این کار روی پزشکان باید در سایر مشاغل پر استرس و ساعات کاری زیاد انجام شود. سن می‌گوید: «ما انتظار داریم که تأثیر منفی ساعات کار طولانی بر سلامت روانی پزشکان در سایر مشاغل نیز وجود داشته باشد.

میانگین سنی پزشکان در این مطالعه ۲۷ سال بود و بیش از نیمی از آن‌ها زن بودند. از هر پنج نفر یک نفر در رشته‌های جراحی آموزش می‌دیدند و ۱۸ درصد از گروه‌های نژادی یا قومی بودند که به طور سنتی در حرفه پزشکی کم‌تر حضور داشتند.

کمتر از ۱ نفر از ۲۰ نفر معیارهای افسردگی متوسط تا شدید را در شروع سال کارآموزی داشتند. در مجموع، ۴۶٪ در طول سال کارآموزی خود یک رویداد استرس‌زا مانند مرگ خانواده یا تولد یا ازدواج داشتند و ۳۷٪ گفتند که در طول سال حداقل یک خطای پزشکی داشته‌اند.

در تجزیه‌وتحلیل نتایج، محققان جنسیت، روان‌رنجورخویی، سابقه افسردگی قبل از کارآموزی، محیط اولیه خانواده، سن، سال شروع کارآموزی، وضعیت تاهل، بچه‌دار شدن و رویدادهای استرس‌زای زندگی و خطاهای پزشکی در طول دوره کارآموزی را تنظیم کردند.

برای رزیدنت‌های امروزی تفاوت ایجاد کنید

سن، مدیر EFDC و پروفسور آیزنبرگ در زمینه افسردگی و علوم اعصاب این مرکز می‌گوید: «ابتکارات ملی در مورد رفاه پزشکان، تأکید فزاینده‌ای بر مجموعه پیچیده‌ای از عواملی که بر رفاه پزشک تأثیر می‌گذارند، از جمله پرونده الکترونیکی سلامت، بار نظارتی، تاب‌آوری، خشونت در محل کار، و فرهنگ داشته است». "من فکر می‌کنم این تاکید به‌طور ناخواسته به این احساس منجر شده‌است که مشکل بی‌نهایت پیچیده است و پیشرفت واقعی ناامیدکننده است. این مقاله نشان می‌دهد که تنها عامل ساعات کار چقدر تأثیر زیادی بر افسردگی و رفاه پزشک دارد.

سن بخشی از گروه کاری آکادمی ملی پزشکی در مورد بررسی تأثیرات کووید۱۹ بر بهزیستی پزشکان است، بخشی از یک تلاش بزرگ‌تر که اخیراً یک طرح ملی برای رفاه نیروی کار بهداشتی صادر کرده است.

بوهنر خاطرنشان می‌کند که مدیران رزیدنتی که برنامه‌های آموزشی را برای پزشکان جدید اجرا می‌کنند، می‌توانند با اولویت دادن به تلاش‌هایی که کارایی را افزایش می‌دهند و کارهای غیرضروری را کاهش می‌دهند، ساعات کار را کاهش دهند.

فانگ هم‌چنین خاطرنشان می‌کند که داده‌های ساکنان ایالات متحده ممکن است برای پزشکان جوان، که آن‌ها را در کشورهای دیگر می‌نامند، اعمال شود. مطالعه سلامت کارورز اکنون کارآموزان را در چین و کنیا نیز ثبت‌نام می‌کند.

این متن با استفاده از ربات ‌ترجمه مقالات روانشناسی ترجمه شده و به صورت محدود مورد بازبینی انسانی قرار گرفته است.در نتیجه می‌تواند دارای برخی اشکالات ترجمه باشد.

مقالات لینک‌شده در این متن می‌توانند به صورت رایگان با استفاده از مقاله‌خوان ترجمیار به فارسی مطالعه شوند.