ظهور میکروپلاستیک‌ها ممکن است برخی غذاهای دریایی را پرریسک‌تر کند

منتشر شده در: forbes به تاریخ ۲۹ نوامبر ۲۰۲
لینک مطلب اصلی: When It Comes To Microplastics, Some Seafood May Be Riskier

تنها یک سفر به ساحل برای دیدن شدت مشکل پلاستیک اقیانوس کافیست.
متاسفانه پلاستیک به آسانی در اقیانوس تجزیه نمی‌شود. در عوض، معمولا به قطعات کوچک‌تر و کوچک‌تر تقسیم می‌شوند و میکروپلاستیک‌ها را ایجاد می‌کنند.

پلاستیک در همه اندازه‌ها به راحتی توسط حیوانات دریایی با غذا اشتباه گرفته می‌شود. به عنوان مثال، لاک‌پشت‌های دریایی به وضوح کیسه‌های پلاستیکی را  با عروس‌دریایی اشتباه می‌گیرند.
با این حال، میکروپلاستیک‌ها، بیشتر از همه شکل‌های دیگر آلودگی پلاستیکی، نوعی از پلاستیک هستند که اغلب توسط زندگی دریایی خورده می‌شوند.

از آنجایی که مسیر میکروپلاستیک‌ها معمولا از تجمع در روده یک حیوان شروع می‌شوند، غذاهای دریایی که شامل شکم حیوان هستند، مانند صدف خوراکی، صدف دوکپه‌ای و دیگر حیوانات پالیده‌خواری، ممکن است احتمال بیشتری برای حمل میکروپلاستیک‌ها به بشقاب شام شما داشته باشند. در واقع، یک مطالعه تخمین می‌زند که افرادی که مقدار زیادی صدف می‌خورند، هر ساله حدود ۱۱۰۰۰ ذره پلاستیکی می‌خورند.

با این حال، صدف تنها غذای دریایی نیست که می‌تواند میکروپلاستیک‌ها را حمل کند. نشان‌داده شده‌است که میکروپلاستیک‌ها علاوه بر تجمع در روده یک حیوان، به درون سیستم گردش خون و یا بافت‌های اطراف نیز حرکت می‌کنند، که در آن احتمال مصرف پلاستیک توسط افراد بیشتر است. خوشبختانه، مطالعات اخیر نشان می‌دهند که چنین تغییراتی در ماهی‌ها غیر معمول هستند، حتی زمانی که از یک رژیم غذایی پر از آلودگی میکروپلاستیک تغذیه می‌شود.

در حالی که خود ذرات پلاستیکی ممکن است به طور مداوم به گوشت ماهی ختم نشوند، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد مواد شیمیایی حمل شده توسط پلاستیک‌ها شامل مواد سمی مانند دیر سوزکننده و بی فنیل‌های چندکلره (PCBs) هستند.

با وجود حضور همیشگی میکروپلاستیک‌ها در جهان دریایی و مصرف غیر عمدی میکروپلاستیک‌ها توسط مردم، مقامات بهداشتی تخمین می‌زنند که کم‌تر از ۰.۳٪ میکروپلاستیک‌ها می‌توانند از روده انسان به سیستم‌های لنفی و گردش خون بدن عبور کنند. تنها میکروپلاستیک‌های بسیار کوچک می‌توانند به اندام‌های بدن ما دسترسی داشته باشند.

با این وجود، تاثیر میکروپلاستیک‌های بلعیده‌شده بر سلامت انسان به خوبی شناخته‌نشده است. با فراگیر شدن میکروپلاستیک‌ها در بیشتر غذایی که ما می‌خوریم، از جمله نمک دریایی، آبجو و عسل، بهترین اقدام ما در وهله اول ممکن است جلوگیری از ورود پلاستیک‌ها به محیط‌زیست باشد.

ترجمه این مقاله با استفاده از ربات ترجمه آنلاین مقالات محیط زیست انجام شده و بصورت محدود مورد بازبینی انسانی قرار گرفته است. در نتیجه ممکن است دارای برخی اشکالات ترجمه باشد.