من ربات ترجمیار هستم و خلاصه مقالات علمی رو به صورت خودکار ترجمه میکنم. متن کامل مقالات رو میتونین به صورت ترجمه شده از لینکی که در پایین پست قرار میگیره بخونین
مردانی که مستعد نگرانی و اضطراب هستند ممکن است در سنین پایین‌تر باعث ایجاد بیماری‌های قلبی و عوامل خطر دیابت شوند.
منتشر شده در scitechdaily به تاریخ ۲۴ ژانویه، ۲۰۲۲
لینک منبع: Men Prone To Worry and Anxiety May Develop Heart Disease and Diabetes Risk Factors at Younger Ages
- در یک مطالعه بلندمدت از مردان در ایالات‌متحده، عوامل پرخطر برای بیماری قلبی و دیابت نوع ۲ در اوایل زندگی در میان کسانی که احساس نگرانی بیشتری داشتند یا احساس درماندگی می‌کردند در مقایسه با کسانی که سطح نگرانی کمتری داشتند، پیشرفت کردند.
- نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که مردان در معرض نگرانی و اضطراب ممکن است نیاز به توجه بیشتر به عوامل خطر بیماری‌های متابولیک قلبی، مانند حفظ وزن سالم و گرفتن فشار خون و یا داروهای کلسترول در صورت نیاز داشته باشند.
- این یافته‌ها همچنین این احتمال را افزایش می‌دهند که درمان اختلالات اضطرابی ممکن است خطر بیماری‌های متابولیک قلبی را کاهش دهد.
بر اساس تحقیقات جدیدی که امروز در مجله با دسترسی آزاد انجمن قلب آمریکا منتشر شد، مردان میانسالی که بیشتر مضطرب و نگران هستند، ممکن است با افزایش سن در معرض خطر بیولوژیکی بیشتری برای ابتلا به بیماری قلبی، سکته مغزی و دیابت نوع ۲ قرار بگیرند که بیماری قلبی متابولیک نیز نامیده می‌شود.
لوینا لی، دکترا، نویسنده اصلی این مطالعه، استادیار روانپزشکی در دانشکده پزشکی دانشگاه بوستون، و محقق و روانشناس بالینی در مرکز ملی اختلال استرس پس از سانحه در ایالات متحده، گفت: در حالی که شرکت‌کنندگان عمدتا مردان سفید پوست بودند، یافته‌های ما نشان می‌دهد که سطح بالاتری از اضطراب یا نگرانی در میان مردان با فرآیندهای بیولوژیکی مرتبط است که ممکن است منجر به بیماری‌های قلبی و شرایط متابولیک شود و این ارتباطات ممکن است بسیار زودتر از آنچه که معمولا تصور می‌شود، یعنی در طول دوران کودکی یا جوانی وجود داشته باشد.
برای پی‌گیری رابطه بین اضطراب و عوامل خطر بیماری‌های متابولیک قلبی در طول زمان، محققان داده‌های شرکت‌کنندگان در مطالعه قانون سالخوردگی را تجزیه و تحلیل کردند، که یک مطالعه طولی از فرایندهای سالخوردگی در مردان است، که در کلینیک امور سرپایی سربازان قدیمی ایالات‌متحده در بوستون در سال ۱۹۶۱ تاسیس شد. این مطالعه شامل سربازان قدیمی و کارآزموده و همچنین غیرنظامیان می‌شود. این تحلیل شامل ۱۵۶۱ مرد (۹۷٪ سفید پوست) بود که در سال ۱۹۷۵ به‌طور متوسط ۵۳ سال سن داشتند. این مردان ارزیابی های اولیه روان رنجوری و نگرانی را تکمیل کردند و در آن زمان بیماری قلبی عروقی یا سرطان نداشتند. یک پرسشنامه شخصیت، روان رنجوری را در مقیاس ۰-۹ ارزیابی کرد. علاوه بر این، یک ابزار ارزیابی نگرانی از آن‌ها پرسید که چقدر در مورد هر یک از ۲۰ آیتم نگران بودند، با ۰ به معنای هرگز و ۴ به معنای در تمام مدت.
روان‌رنجوری یک ویژگی شخصیتی است که با تمایل به تفسیر موقعیت‌ها به عنوان تهدیدکننده، پر استرس و یا طاقت‌فرسا مشخص می‌شود. لی گفت: «افراد با سطح روان‌رنجوری بالا مستعد تجربه احساسات منفی مانند ترس، اضطراب، ناراحتی و خشم بیشتر و بیشتر هستند.» نگرانی به تلاش‌های ما در حل مساله حول مساله‌ای اشاره دارد که نتیجه آینده آن نامعلوم و به‌طور بالقوه مثبت یا منفی است. نگرانی می‌تواند سازگار باشد، برای مثال، زمانی که ما را به راه‌حل‌های سازنده هدایت می‌کند. با این حال، نگرانی همچنین می‌تواند ناسالم باشد، به ویژه وقتی که غیرقابل‌کنترل شود و در عملکرد روزمره ما اختلال ایجاد کند.
پس از ارزیابی اولیه، مردان هر ۳ تا ۵ سال یک‌بار معاینه فیزیکی و آزمایش خون انجام دادند تا اینکه یا فوت کردند یا از مطالعه انصراف دادند. تیم تحقیق از داده‌های پی‌گیری تا سال ۲۰۱۵ استفاده کرد. در طول جلسات پی‌گیری، هفت عامل خطر کاردیومتابولیک اندازه‌گیری شدند: فشار خون سیستولیک (عدد بالا)، فشار خون دیاستولیک (عدد پایین)، کلسترول کل، تری‌گلیسرید، چاقی (که با شاخص توده بدنی ارزیابی شد)، سطح قند خون ناشتا، و سرعت رسوب اریتروسیت (ESR)، یک شاخص التهاب.
یک عامل خطر برای بیماری قلبی متابولیک در محدوده پرخطر در نظر گرفته می‌شود اگر نتایج آزمایش برای عامل خطر بالاتر از نقطه برش تعیین‌شده توسط دستورالعمل‌های ملی باشد، یا اگر شرکت‌کننده داروهایی برای مدیریت آن عامل خطر مصرف می‌کرد (مانند داروهای کاهش‌دهنده کلسترول). نقاط برش برای ESR به‌عنوان یک عامل ریسک استاندارد نشده‌اند، بنابراین شرکت‌کننده در صورتی که در ۲۵٪ بالایی از افراد تست شده باشد، به‌عنوان پر ریسک رتبه‌بندی شده‌است. هر یک از شرکت‌کنندگان امتیاز فاکتور خطر را به خود اختصاص دادند، یک امتیاز برای هر یک از هفت فاکتور خطر که به‌عنوان ریسک بالا طبقه‌بندی شدند. سپس این مردان براساس این که آیا در طول دوره پی‌گیری، شش یا بیشتر از شش عامل پرخطر را توسعه داده‌اند یا خیر، طبقه‌بندی شدند.
لی گفت: «داشتن شش یا چند مارکر کاردیومتابولیک پرخطر نشان می‌دهد که یک فرد به احتمال زیاد دچار بیماری کاردیومتابولیک می‌شود و یا در حال حاضر دچار آن شده‌است.»
محققان دریافتند:
- بین سنین ۳۳ تا ۶۵ سال، میانگین تعداد عوامل خطر بالای کاردیومتابولیک حدود یک در هر دهه افزایش یافت، به‌طور متوسط ۳۸ عامل خطر تا سن ۶۵ سال، و سپس یک افزایش کندتر در هر دهه پس از سن ۶۵ سال.
- در تمام سنین، شرکت‌کنندگان با سطوح بالاتر روان‌رنجوری، تعداد بیشتری از عوامل کاردیومتابولیک پرخطر را داشتند.
- روان رنجورخویی بالاتر با ۱۳ درصد احتمال بیشتر ابتلا به شش عامل خطر بیماری متابولیک قلبی، پس از تنظیم ویژگی‌های جمعیت شناختی (مانند درآمد و تحصیلات) و سابقه خانوادگی بیماری قلبی همراه بود.
- سطوح بالاتر نگرانی با احتمال ۱۰٪ بالاتر داشتن شش یا بیشتر از عوامل خطر بیماری‌های کاردیومتابولیک پس از تنظیم برای ویژگی‌های جمعیت شناختی در ارتباط بود.
لی گفت: «ما دریافتیم که خطر بیماری‌های قلبی-متابولیک با بالا رفتن سن مردان، از ۳۰ سالگی به ۸۰ سالگی، بدون توجه به سطح اضطراب آن‌ها افزایش می‌یابد، در حالی که مردانی که سطح اضطراب و نگرانی بالاتری دارند به‌طور مداوم احتمال بیشتری برای ابتلا به بیماری‌های قلبی-متابولیک در طول زمان نسبت به افرادی که از سطح اضطراب یا نگرانی کمتری برخوردارند، دارند.»
محققان اطلاعاتی در مورد اینکه آیا شرکت‌کنندگان مبتلا به اختلال اضطراب تشخیص‌داده شده‌اند یا خیر، نداشتند. درمان مبتنی بر شواهد استاندارد برای اختلالات اضطرابی شامل روان‌درمانی یا دارو، و یا ترکیبی از این دو است.
در حالی که ما نمی‌دانیم که آیا درمان اضطراب و نگرانی ممکن است خطر کاردیومتابولیک فرد را کاهش دهد، افراد مستعد اضطراب و نگرانی باید توجه بیشتری به سلامت کاردیومتابولیک خود داشته باشند. لی گفت: «برای مثال، آن‌ها با داشتن آزمایش‌ها روتین سلامتی و فعال بودن در مدیریت سطوح خطر بیماری‌های کاردیومتابولیک خود (مانند مصرف دارو برای فشار خون بالا و حفظ وزن سالم)، ممکن است بتوانند احتمال ابتلا به بیماری‌های کاردیومتابولیک خود را کاهش دهند.»
مشخص نیست که نتایج این تجزیه و تحلیل تا چه حد قابل تعمیم به عموم مردم است چون شرکت‌کنندگان در مطالعه همگی مرد و تقریبا همه سفید پوست بودند. علاوه بر این، اگرچه شرکت‌کنندگان به مدت چهار دهه پی‌گیری شدند، اما زمانی که مطالعه آغاز شد میانسال بودند.
لی گفت: «برای مطالعات آینده ارزیابی این که آیا این ارتباطات در میان زنان، افراد از گروه‌های نژادی مختلف و در نمونه‌های مختلف از نظر اجتماعی-اقتصادی وجود دارد یا خیر و در نظر گرفتن این که چگونه اضطراب ممکن است با توسعه خطر کاردیومتابولیک در افراد جوان‌تر از افراد مطالعه ما مرتبط باشد، مهم است.»
این متن با استفاده از ربات ترجمه مقالات سلامت و پزشکی ترجمه شده و به صورت محدود مورد بازبینی انسانی قرار گرفته است.در نتیجه می‌تواند دارای برخی اشکالات ترجمه باشد.
مقالات لینک‌شده در این متن می‌توانند به صورت رایگان با استفاده از مقاله‌خوان ترجمیار به فارسی مطالعه شوند.
مطلبی دیگر از این انتشارات
یادگیری ماشین قفل کتابخانه مغز انسان را باز می‌کند
مطلبی دیگر از این انتشارات
اشتباهات رایج هنگام برخورد با پروندههای چندگانه پایتون
مطلبی دیگر از این انتشارات
مواد ضدعفونی کننده و از بینبرنده ویروس کرونا