واکسن کووید ۱۹ چگونه بر مسافرت تاثیر خواهد گذاشت؟

منتشر شده در: forbes به تاریخ ۱۱ دسامبر ۲۰۲۰
لینک مطلب اصلی: How Will A Covid-19 Vaccine Impact Travel?

در دهه گذشته، جهان شاهد افزایش ثابتی در سفر و توریسم بوده‌است که بدون شک مسیر بیماری همه‌گیر کووید ۱۹ را تحت‌تاثیر قرار داده‌است. مردم در سال ۲۰۱۸ شش برابر بیشتر از سال ۲۰۰۲ روزانه از چین به داخل و خارج پرواز کردند-سال سارس، اولین کرونا ویروس که برای انسان کشنده شد، برای اولین بار ظاهر شد. همان طور که سفر، و تحرک جهانی به طور گسترده‌تر، میزان شیوع بیماری عفونی را تغییر داده‌است، کووید ۱۹ بدون شک بر چگونگی سفر ما تاثیر خواهد گذاشت.

اما واکسن کووید ۱۹ چطور؟ آیا واکسن فایزر در آستانه تصویب در ایالات‌متحده، سفر را دوباره ایمن می‌کند؟ در حال حاضر، چیزی که ما در مورد واکسن فایزر می‌دانیم این است که این واکسن به احتمال زیاد در برابر ملایم بودن محافظت می‌کند و اگرچه این داده‌ها ضعیف‌تر و بیماری‌ها جدی هستند. چیزی که ما نمی‌دانیم-چیزی که مسافران آینده باید در نظر بگیرند-این است که آیا واکسن مانع می‌شود یا حداقل عفونت و انتقال را کاهش می‌دهد. ما همچنین نمی‌دانیم حفاظت با واسطه واکسن چه مدت طول می‌کشد. ممکن است ماه‌ها، یک سال یا بیشتر باشد.

تا زمانی که زمان کافی بگذرد، ما قادر به اندازه‌گیری هیچ یک از متغیرها نخواهیم بود. در این فاصله ما خودمان چه طور رفتار می‌کنیم، پس سوال این است. حتی اگر اقدامات پیش‌گیری و محدودیت‌های سفر در جای خود باقی بمانند، زمانی که یک واکسن ایمن و موثر برای استفاده انبوه در دسترس باشد، ما می‌توانیم انتظار داشته باشیم که نگرش‌ها و رفتارهای عمومی مطابق با آن تغییر کنند. پس از واکسینه شدن، افرادی که از بهار به خانه بازگشته اند وسوسه خواهند شد که از قفس فرار کنند و پرواز بعدی را به مقصد رویایی خود برسانند-چه خانه مادربزرگ، Honolulu، و چه Honduras.

شما نمی توانید آن ها را سرزنش کنید
اگر مداخلات بهداشت عمومی با استراتژی و دقت کافی در اوایل این بیماری همه‌گیر انجام می‌شد، بسیاری از ما ممکن بود برای تعطیلات به خانه برگردیم. تا زمانی که ما نمی‌دانیم آیا افراد واکسینه شده هنوز هم می‌توانند بیماری را منتقل کنند یا خیر، ما باید به اندازه گذشته احتیاط کنیم. این به معنای ادامه پوشیدن ماسک، شستن دست‌ها و بله، فاصله اجتماعی است. واکسیناسیون انجام شود یا نه، ما هنوز هم می‌توانیم ناقل بیماری باشیم. تا وقتی که با قطعیت بدونیم این طور نیست، کنار گذاشتن عاداتمان برای حفاظت از خودمان و اطرافیانمان به خوبی تمام نمی‌شود.

اگر چه برخی از سیاست‌ها لزوما برای باقی ماندن در اینجا وجود دارند، اما برخی دیگر باید برای تطبیق با واقعیت‌های واکسیناسیون همگانی دوباره جذب شوند. یکی از آن‌ها سیاست سفر است که چین در ماه گذشته آغاز به کار کرد که علاوه بر نتیجه منفی PCR برای کووید ۱۹، نتیجه منفی تست آنتی‌بادی ایگم است. تست PCR مقدار RNA ویروسی در نازوفارنکس را اندازه‌گیری می‌کند، در حالی که تست IgM اساسا مشخص می‌کند که آیا بدن واکنش آنتی‌بادی اولیه علیه کووید ۱۹ ایجاد کرده‌است یا خیر. کسانی که واکسن دریافت می‌کنند ممکن است با وجود محافظت در برابر بیماری، آنتی‌بادی اختصاصی کووید ۱۹ مثبت باشند. اگر این قانون تغییر نکند، سفر به چین برای واکسیناسیون دشوار خواهد بود.

یک مشکل بالقوه دیگر نیز وجود دارد، هر چند احتمال آن بسیار کم‌تر است. برخی از RNA مورد استفاده برای توسعه واکسن‌های فایزر و متوسط-که هر دو بدون سابقه بودند و با همان تکنولوژی ایجاد شده بودند-می‌توانستند نیمه عمر طولانی تری نسبت به حد انتظار داشته باشند، که با تست PCR متوسط قابل‌تشخیص است. روش‌های آزمایش شده و واقعی که بر روی بخش‌های دیگر و یا اشکال ویروس سرمایه‌گذاری می‌کنند، مانند پروتئین‌های مورد استفاده برای توسعه واکسن‌های زیر واحدی، کار کردن در اطراف آن‌ها آسان‌تر خواهد بود، اما حداقل در ایالات‌متحده هنوز افق کافی برای گسترش آن وجود ندارد.

روی هم رفته، ما باید با این حقیقت روبرو شویم که واکسن کووید ۱۹، صرف‌نظر از اینکه چقدر موفق باشد، برای هموار کردن راه ناهموار پیش رو کافی نخواهد بود، حداقل در مورد سفر. به جای برنامه‌ریزی و آماده‌سازی برای یک دنیای پاندمی، ما باید به دنبال یک برزخ مه‌آلود باشیم-با علم به این که اگر به پیروی از دستورالعمل‌های ایمنی ادامه دهیم و توجه زیادی به جلو پیش برویم، حتی پس از واکسینه شدن، به پایان دادن به بحران کنونی بسیار نزدیک‌تر خواهیم بود.

ترجمه این مقاله با استفاده از ربات ترجمه آنلاین مقالات پزشکی انجام شده و بصورت محدود مورد بازبینی انسانی قرار گرفته است. در نتیجه ممکن است دارای برخی اشکالات ترجمه باشد.