پروتئین اسپایک کووید به سلول‌های عروقی قلب متصل می‌شود -ممکن است به آسیب شدید ریزعروقی کمک کند

منتشر شده در scitechdaily به تاریخ ۲۱ فوریه، ۲۰۲۲
لینک منبع: COVID Spike Protein Binds to Heart’s Vascular Cells – May Contribute to Severe Microvascular Damage

در این مطالعه جدید، که در مجله علوم بالینی منتشر شد، یک تیم تحقیقاتی چند رشته‌ای از موسسه قلب بریستول دانشگاه به دنبال بررسی این موضوع بودند که چگونه ۲ SARS-CoV-با سلول‌های قلبی که باعث آسیب قلبی در بیماران کووید۱۹ می‌شوند، تعامل می‌کند. تاکنون مشخص نشده است که آیا سلول‌های قلبی به دلیل واکنش دفاعی سیتوتوکسیک بیش از حد، به این ویروس آلوده شده‌اند یا آسیب‌دیده‌اند. این پاسخ، که تحت‌عنوان «طوفان سیتوکین» نیز شناخته می‌شود، از سلول‌های ایمنی ما ناشی می‌شود، که به موجب آن سلول‌های سیتوتوکسیک به سلول‌های عفونی حمله می‌کنند و با آزاد کردن پروتئین‌هایی به نام سیتوکین، سلول‌های آلوده را می‌کشند. این تیم همچنین به دنبال بررسی این موضوع بود که آیا سلول‌های قلبی به تولید سیتوکین‌های اضافی کمک می‌کنند یا خیر.

یک تیم تحقیقاتی به رهبری پروفسور پائولو ماددو پری‌سیت‌های قلب انسان، که سلول‌هایی هستند که رگ‌های خونی کوچک را در قلب پنهان می‌کنند، در معرض انواع آلفا و دلتا ۲SARS-CoV-، به همراه ویروس اصلی ووهان قرار دادند. با کمال تعجب، آن‌ها دریافتند که پری‌سیت‌های قلبی آلوده نیستند.

با توجه به این یافته، در آزمایش لوله آزمایش دوم، محققان پری‌سیت‌های قلبی را با پروتئین اسپایک به‌تنهایی و بدون ویروس به چالش کشیدند. پروتئین اسپایک باعث شد پری‌سیت‌ها قادر به تعامل با سلول‌های اندوتلیال همراه خود نباشند و آن‌ها را وادار به ترشح سیتوکین‌های التهابی کنند که این امر نشان می‌دهد پروتئین اسپایک برای سلول‌های قلبی انسان مضر است. جالب توجه است که این تیم متوجه شد که پادتن‌های مسدودکننده CD147 -گیرنده‌ای برای پری‌سیت‌های قلبی که از پروتئین اسپایک محافظت می‌کنند- از آسیب جلوگیری می‌کنند.

در نهایت، این تیم حضور پروتئین اسپایک ۲ SARS-CoV-را در نمونه‌های خون بیماران کووید۱۹ شناسایی کرد، که این احتمال را باز می‌کند که ذرات پروتئینی که از طریق گردش خون حرکت می‌کنند می‌توانند به نقطه‌ای دور از سیستم تنفسی برسند و باعث آسیب سیستمیک شوند.

دکتر الیسا آوولیو، اولین نویسنده این مطالعه از دانشکده پزشکی بریستول دانشگاه، گفت: پری‌سیت‌ها سلول‌های ضروری قلب هستند، اگرچه نقش آن‌ها در حفظ یکپارچگی ساختاری درخت عروق کرونری اخیرا ظهور کرده‌است. تحقیقات ما در مورد پری‌سیت‌های قلبی انسان نشان می‌دهد که این سلول‌ها با سلول‌های اندوتلیال عروق کرونر در طول التیام از حمله قلبی هم‌کاری می‌کنند. این مطالعه جدید نشان می‌دهد که پروتئین اسپایک این تعامل را به خطر می‌اندازد و پری‌سیت‌ها را به سلول‌های التهابی تبدیل می‌کند. خوشبختانه، CD147 مسدودکننده آنتی‌بادی می‌تواند یک درمان جدید برای کاهش عوارض قلبی عروقی در بیماران کووید۱۹ باشد.

پروفسور پائولو مائودادو، متخصص قلب و رهبر مطالعه از دانشکده پزشکی بریستول دانشگاه، افزود: عوارض میکروواسکولار (ریزعروقی) در بیماران مبتلا به کووید۱۹ مکرر و مضر هستند، با بیش از ۱۱ درصد از بیماران بستری در بخش‌های مراقبت‌های ویژه که دچار آسیب قلبی هستند یا دچار حمله قلبی شده‌اند. علاوه‌بر این، احتمال مرگ افراد مبتلا‌به بیماری‌های قلبی عروقی از قبل موجود بیشتر از کووید۱۹ است.

یافته‌های ما به تازگی نشان می‌دهد که ۲ SARS-CoV-می‌تواند سلول‌های عروقی را بدون آلوده کردن آن‌ها تخریب کند. بعلاوه، ذرات پروتئینی شکاف یافته می‌توانند آسیب ناشی از درگیری کامل ویریون (ویروس در مرحله‌ای از چرخۀ زندگی خود که در محیط خارج از یاخته در بدن یافت می‌شود و الزاماً شامل مادۀ ژنی و پوشش است) با سلول‌های عروقی را تقویت کنند.

گونه اومیکرون دارای جهش‌های متعددی در پروتئین اسپایک خود است که به ویروس کمک می‌کند تا وارد سلول‌های انسانی شده و آن‌ها را آلوده کند که منجربه قابلیت انتقال بیشتر و اتصال قوی‌تر با سلول‌های انسانی می‌شود.

با این حال، کارشناسان می‌گویند که در مورد موج اومیکرون فعلی، تاکنون هیچ گونه علائم قلبی گزارش نشده است، اگرچه هنوز خیلی زود است که مطمئن شوید. اگر این موضوع تایید شود، این امر می‌تواند یک تفکیک بین عفونت‌زایی و ظرفیت ۲ SARS-CoV-برای ایجاد آسیب سلول قلبی را نشان دهد. پروتئین چند عملکردی اسپایک یک عامل تعیین‌کننده کلیدی در این پدیده است.

درباره کرونا ویروس (۲(SARS-CoV-

سطح ذره کرونا ویروس، پروتئین‌هایی دارد که به‌عنوان پروتئین‌های اسپایک شناخته می‌شوند و در غشا قرار گرفته‌اند. آن‌ها ظاهرا تاج‌های کوچک دارند و به این ویروس نام (کرونا) را می‌دهند. داخل غشا، ژنوم ویروسی پیچیده شده در پروتئین‌های دیگر است. ژنوم شامل تمام دستورالعمل‌های ژنتیکی برای تولید انبوه ویروس است. هنگامی که ویروس به خارج از سلول انسان متصل می‌شود، غشا آن با غشای سلول انسان و اطلاعات ژنتیکی آن در سلول انسان ترکیب می‌شود. سپس ویروس به سلول دستور می‌دهد تا شروع به تکثیر ژنوم خود و تولید پروتئین کند. آن‌ها سپس در بسیاری از نسخه‌های جدید ویروس جمع می‌شوند که پس از انتشار، می‌توانند سلول‌های بیشتری را آلوده کنند. پروتئین‌های ویروسی نقش‌های متنوعی را در پاتولوژی کرونا ویروس ایفا می‌کنند.

این متن با استفاده از ربات ‌ترجمه مقالات سلامت و پزشکی ترجمه شده و به صورت محدود مورد بازبینی انسانی قرار گرفته است.در نتیجه می‌تواند دارای برخی اشکالات ترجمه باشد.

مقالات لینک‌شده در این متن می‌توانند به صورت رایگان با استفاده از مقاله‌خوان ترجمیار به فارسی مطالعه شوند.