چرا آمار مبتلایان به ویروس کرونا در آسیای جنوبی کمتر است؟

منتشر‌شده در: مجله quanta به تاریخ ۲۳ جون ۲۰۲۰
لینک منبع: Why South Asia’s COVID-19 Numbers Are So Low (For Now)

جنوب آسیا با جمعیتی برابر با ۱.۹۴ میلیارد نفر معادل یک چهارم جمعیت جهان را در خود جای داده‌است. این منطقه که شامل هشت کشور افغانستان، هند، پاکستان، بوتان، مالدیو، بنگلادش، سریلانکا و نپال است بسیار فقیر، پرجمعیت و از نظر جغرافیایی نزدیک چین است که ویروس SARS-CoV-۲ از آنجا سرچشمه گرفته‌است. انتظار می‌رفت که بیماری همه‌گیر COVID-19 یک «طوفان کامل» برای منطقه باشد. با این وجود، تا روز ۲۲ ژوئن، جنوب آسیا در مجموع ۷۶۵،۰۸۲ مورد تایید شده و ۱۹،۴۳۱ مورد مرگ را گزارش کرده‌است که تنها ۸.۵ درصد از آمار مبتلایان و ۴.۱ درصد از آمار تلفات کل جهان را شامل می‌شود. ( حتی با وجود اینکه شمار مبتلایان و تلفات در برخی از کشورهای جنوب آسیا در چند هفته گذشته به شدت افزایش‌یافته است. )

در طی چند ماه گذشته دلایل زیادی در خصوص این سوال که چرا آمار مبتلایان در جنوب آسیا نسبت به سایر مناطق پایین بوده است، ارائه شده که این موارد عبارتند از: آب و هوای گرمسیری آن مناطق، حفاظت توسط واکسن سل به نام باکیلوس کالمت-گورین (BCG) ، قرار گرفتن در معرض مالاریا، و گونه ضعیف‌تر ویروس در شبه‌قاره هند. با این حال، طی مصاحبه کوانتا با ۱۵ متخصص بهداشت جهانی و بیماری‌های عفونی، محققان و همه گیرشناسان، همگی بر این باور بودند که شواهد علمی کمی برای تایید بیشتر این ادعاها وجود دارد.

جسی آباته، ( محقق بیماری های عفونی و دانشمند تحقیقات همه گیرشناسی  آزمایشگاه فرانسوی فعال در زمینه انتقال  اچ آی وی و بیماری‌های عفونی و شرکت ژئوانفورماتیک جغرافیایی)، گفت: « در حال حاضر هیچ اطلاعاتی مبنی بر ایمنی بالاتر در میان مردم جنوب آسیا وجود ندارد، همچنین دلیل کافی  برای اثبات این فرضیه که هوای گرم و مرطوب، یک جمعیت نزدیک به ۱۰۰ درصد مستعد را از ابتلا به این ویروس در امان نگه دارد، وجود ندارد.» «هیچ مدرکی دال بر نتیجه جهش‌های عملکردی در « دگرگونی های»  مختلف ویروس، وجود ندارد (چه برسد به دگرگونی های با میزان بیماریزایی متفاوت) ، و یک مطالعه اخیر نشان داده‌است که هیچ ارتباطی بین واکسیناسیون BCG و حساسیت COVID19 وجود ندارد.»

بنابراین بسیار بعید است که ویروس کرونا،  تاثیر کمتری بر جمعیت جنوب آسیا داشته باشد. در مقابل آباته معتقد است ،  تراکم بالا در شهرهای پرجمعیت جنوب آسیا مشکل بزرگی برای اقدامات کنترلی ایجاد می‌کند که به فاصله اجتماعی بستگی دارد.

برای درک این سوال که چه چیزی پشت آمار پایین  مبتلایان COVID19 جنوب آسیا تا به امروز وجود دارد، افغانستان را در نظر بگیرید. وزیر بهداشت این کشور در ۲۴ مارس برآورد کرد  ۸۰ درصد از جمعیت این کشور جنگ‌زده ممکن است در عرض پنج ماه  به COVID19 آلوده شوند که معادل بیش از ۲۵ میلیون مبتلا و  در حدود ۱۱۰،۰۰۰ مورد مرگ و میر است . این امر نشان‌دهنده میزان مرگ و میر ۰.۴٪ است که به طور قابل‌توجهی پایین تر از میزان مرگ و میر ۱.۴٪ مشاهده‌شده در نیویورک است. با این حال تا ۲۲ ژوئن، تنها ۲۹،۱۴۳ مورد تایید شده و ۵۹۸ مورد مرگ گزارش شده‌است.

به گفته کارشناسان، آمار پایین وضعیت واقعی را نشان نمی‌دهند. نیکلاس بیشاپ، مسئول اورژانس سازمان بین‌المللی مهاجرت سازمان ملل متحد (IOM) مستقر در کابل، گفت که براساس نتایج تحلیلی از داده‌های آزمایشی، تعداد واقعی موارد COVID19 در افغانستان میلیون ها مورد است، «چرا که انتقال از طریق سطح درگیری جامعه در همه ۳۴ استان قابل‌توجه است» . نرخ آزمایش پایین، زیرساخت بهداشتی ناکافی و درگیری‌های خشونت‌آمیز، در میان عوامل دیگر، میزان واقعی عفونت را پوشش داده‌اند.

بیشاپ گفت: « افغانستان در حال حاضر از یک میلیون نفر تنها ۶۴۶ را مورد آزمایش قرار می‌دهد.» این یکی از پایین‌ترین نرخ‌های جهان است و توضیح می‌دهد که چرا آمار رسمی تایید شده همچنان پایین است. آزمایشی با دسترسی محدود آزمایش‌ها و مواد مرتبط مانند کیت‌های استخراج RNA، تیم های شناسایی، تکنسین‌های آزمایشگاهی واجد شرایط و تیم‌های جمع‌آوری نمونه واکنش سریع ملزم شده، که با افزایش سطوح درگیری محدود می‌شوند -که این امر اشاره به بیش از ۴۵۰۰ حمله در کشور از آغاز سال توسط گروه‌های مسلح غیر دولتی دارد.

به گفته کارشناسان، به نظر می‌رسد که جنوب آسیا به دلیل داده‌های اپیدمیولوژیک ناکارآمد، در این بیماری همه‌گیر یک ناهنجاری باشد. سیما یاسمین، یک اپیدمیولوژی شناس و مدیر مرکز نوآوری ارتباطات سلامت استنفورد گفت: تحقیقات همه‌گیر شناسی به دلیل نیاز فوری به پاسخ در مورد بیماری فراگیر COVID-19 که به سرعت در حال فراگیری و جهش است، به سرعت پی‌گیری شده‌اند، و این فوریت منجر به سیلی از داده‌ها شده‌است ( اما این تحقیقات از تحلیل‌های قوی آماری گرفته تا مطالعات ضعیف طراحی‌شده که سرشار از مسائل روش‌شناختی و اخلاقی هستند، متغیر است. )

یاسمین گفت: « نتایج این مطالعات اغلب نه توسط دانشمندان بلکه توسط عموم مردم بدست آمده که برخی اوقات عناوین گمراه‌کننده از داده‌های منتشر شده ارائه می‌شود.» « این می‌تواند اعتماد عمومی به علم و روند علمی را تحت‌تاثیر قرار دهد و پتانسیل مختل کردن تلاش‌های بهداشت عمومی را دارد.»

فرضیه‌ها

شاید محبوب‌ترین توجیه برای تعداد نسبتا کم بیماری و مرگ و میر COVID-19 در جنوب آسیا، آب و هوای گرم و مرطوب منطقه باشد. به عنوان مثال، در ماه آوریل، دولت ترامپ یافته‌های یک مطالعه جدید را اعلام کرد که ادعا می‌کرد که ویروس کرونا با افزایش نور خورشید، گرما و رطوبت توان خود را از دست می‌دهد. با این حال کارشناسان بر این باورند که این یک همبستگی بدون مکانیزم است. سازمان بهداشت جهانی همچنین هشدار داده‌است که دمای بالا نمی‌تواند از بیماری COVID-19 جلوگیری کند.

ویکرام پاتل، استاد بهداشت جهانی در دانشکده پزشکی هاروارد، تاثیر آب و هوا بر روی  ویروس کرونا را رد کرد. او گفت: « قطعا گسترش ویروس در بمبئی، چنای و دهلی‌نو در میان اوج گرما و رطوبت تابستان، مساله خنثی کردن این ویروس از طریق آب و هوای گرم را کاملا حل می‌کند.»

در حال حاضر، در صورت عدم وجود چنین شواهدی، سازمان بهداشت جهانی واکسیناسیون BCG [ برای ] جلوگیری از COVID-19 را توصیه نمی‌کند.

سادی رایان، کارشناس بهداشت جهانی و جغرافی‌دان پزشکی در دانشگاه فلوریدا گفت: « من نمی‌توانم یک ساز و کار منطقی برای توضیح ارتباط آب و هوا در نظر گیرم.» «در مقیاس گسترده، ما می‌توانیم شاهد انجمن‌های فصلی در طول سال باشیم که مردم گرد هم جمع می‌شوند و این امر فرصت‌های انتقال را افزایش می‌دهد. برای مثال، شرایط مدرسه اغلب در اپیدمی بیماری‌هایی مانند آنفولانزا که مستقیما منتقل می‌شوند  نقش دارند».

فرضیه دیگر شامل واکسن BCG، یک تلقیح صد ساله علیه بیماری سل است که به عنوان یک «جلیقه انفجاری» و یک «تغییر دهنده بازی» علیه کرونا ویروس جدید شناخته شده‌است. در کشورهای جنوب آسیا، که واکسن ده‌ها سال است در سطح جهانی مورد استفاده قرار می‌گیرد، گفته می‌شود که مردم به دلیل مصونیت ارائه‌شده توسط BCG، کم‌تر مستعد ابتلا و مرگ و میر COVID-19 هستند.

در بازبینی ماه آوریل این شواهد، سازمان بهداشت جهانی سه مطالعه را بررسی کرد که هنوز تحت بررسی دقیق قرار دارند و در آن‌ها نویسندگان مشاهده کردند که کشورهایی که به طور معمول از واکسن BCG استفاده می‌کنند، میزان شیوع COVID-19 کمتری دارند. سازمان بهداشت جهانی به این نتیجه رسید که «چنین مطالعات زیست‌محیطی در معرض حجم تعصب زیادی از سوی بسیاری از افراد مخالف قرار دارند» از جمله تفاوت در آمار جمعیتی ملی، میزان آزمایش عفونت‌های COVID-19، و مرحله همه گیر در هر کشور است.

آرویند ماتور، نماینده سازمان بهداشت جهانی در مالدیو، به این بررسی علمی و نتیجه‌گیری آن اشاره کرد که هیچ مدرکی دال بر اینکه واکسن در این بیماری همه‌گیر محافظت شود، وجود ندارد. او گفت: « در حال حاضر، سازمان بهداشت جهانی در غیاب چنین شواهدی، واکسیناسیون BCG برای جلوگیری از COVID-19 را توصیه نمی‌کند.»

وفا صدر، استاد اپیدمیولوژی و پزشکی و مدیر ICAP در دانشگاه کلمبیا با این نظر موافق است. او گفت: « این فقط یک فرضیه است، اما باید اثبات شود.»

سومین بحثی که شبه‌قاره هند را به عنوان یک پدیده غیر عادی در بیماری همه‌گیر COVID-19 مطرح می‌کند این است که نژاد ضعیف‌تری از ویروس در بخش‌هایی از منطقه در خارج از کشور است. سوبرامانیان سوامی، نماینده برجسته مجلس هند، در ۲۴ مارس در توییتر نوشت که او شنیده بود که فشار COVID-19 در هند یک «جهش با حدت کم‌تر» است که می‌تواند توسط «مکانیزم دفاعی طبیعی بدن ما» شکست بخورد. دیگران نیز اظهارات مشابهی کردند که همه آن‌ها متعاقبا توسط ویروس‌شناسان به عنوان بی‌پایه و اساس رد شدند.

بنا به گفته رائول رابادان، مدیر برنامه ژنتیک ریاضی در کلمبیا و نویسنده کتاب آینده «درک ویروس کرونا» (انتشارات دانشگاه کمبریج) ، این ویروس در حال تغییر است و انواع محلی آن پدیدار می‌شوند. او گفت: « با این وجود، سوال کلیدی این است که آیا هر یک از این تفاوت‌ها عملی هستند یا فقط یک جهش مسافر همراه با ویروس وجود دارد.» « هیچ مدرک قانع‌کننده‌ای وجود ندارد که هر نوع جهش با عفونت یا شدت آن مرتبط باشد.»

رابادان همچنین این پیشنهاد را رد کرد که تعداد نسبتا کم موارد در جنوب آسیا را می توان به قرار گرفتن بخش بزرگی از جمعیت آن در معرض داروهای ضد مالاریا - به ویژه داروی هیدروکسی کلروکین - نسبت داد. رئیس‌جمهور ترامپ این دارو را به عنوان یک «تغییر دهنده بازی» در مبارزه علیه کرونا ویروس در اوایل آوریل معرفی کرد، اما در ۱۵ ژوئن، اداره غذا و دارو مجوز اضطراری استفاده از آن را برای درمان COVID-19 لغو کرد. براساس نتایج یک کارآزمایی تصادفی بالینی در مقیاس بزرگ در بیماران بستری، اداره غذا و دارو اعلام کرد که داروی ضد مالاریا « هیچ تاثیر مثبتی بر کاهش احتمال مرگ یا تسریع بهبود ندارد.»

رابادان گفت: « من هیچ مدرک قانع‌کننده‌ای در خصوص ارتباط مالاریا با COVID-19 ندیده‌ام.» « گمانه‌زنی‌های زیادی وجود دارد اما شواهد قانع‌کننده‌ای برای بسیاری از این فرضیه‌ها وجود ندارد.»

مبارزه برای داده‌های قابل‌اعتماد

اگر چه COVID-19، تحقیقات مربوط به بیماری‌های واگیردار را مورد توجه قرار داده‌است، دانشمندان می‌گویند که بزرگ‌ترین مشکل، یافتن داده‌های قابل‌اعتماد است. جمع‌آوری داده‌ها در طی یک همه گیری مانند COVID19، به ویژه زمانی که این اطلاعات از منابع مختلف نشات می‌گیرد، برای همه گیرشناسان دشوار است. دانشمندان تست‌های مختلفی را با استفاده از تعاریف موارد مختلف یا روش‌های گزارش دهی و با استفاده از فواصل زمانی مختلف در مناطق جغرافیایی مختلف انجام می‌دهند. اببات می‌گوید که جمع‌آوری یا مقایسه داده‌ها دشوار است، حتی زمانی که سرمایه‌ها و زیرساخت‌ها برای تحقیق در محل وجود دارند. همچنین توسعه مکانیزم‌های به اشتراک گذاری داده مانند سیستم‌هایی که می‌توانند نتایج آزمون را به صورت ناشناس و بدون ممانعت از دسترسی ذخیره کنند، زمان و تلاش لازم دارد.

اببیت گفت: « اغلب سیستم‌های بهداشتی  برای انجام تعداد آزمایش های گسترده و آماده سازی نتایج در فاصله زمانی کم توسعه داده نشده اند که این امر منجر به تناقض در میان مطالعات شده‌است.» او گفت: حتی نحوه محاسبه تعداد مرگ و میرها بین مناطق مختلف متفاوت است، بدین صورت که برخی از آن‌ها تنها در بیمارستان می‌میرند، یا فقط کسانی که تایید شده‌اند که از ویروس مرده‌اند. البته این امر جدیدی نیست، اما نیاز به استانداردهای بین‌المللی در مقالات و ساز و کارهای گزارش دهی را برجسته کرده‌است که در عین انعطاف‌پذیری، پاسخگو هستند .

مساله دیگر، اتکا به مطالعات قدیمی‌تر در مورد دیگر ویروس های کرونا است که برخی از دانشمندان به دنبال پاسخ سریع و روابط هستند. به عنوان مثال، این ادعا که آب و هوای گرمسیری توان SARS-CoV-۲ را کاهش می‌دهد، تا حدی براساس مطالعات دیگر کوروناویروس‌ها است که به نظر می‌رسد در زمستان به اوج خود رسیده و در بهار ناپدید شده‌است. با این مشاهدات، ممکن است برای عوامل بیماری زاهای جدید کاربرد نداشته باشد.

کارولین جنکو، استاد ایمنی‌شناسی و معاون مرکز تحقیقات دانشکده پزشکی دانشگاه تافتس، گفت: « در طی این اپیدمی، زمان ضروری است.» « ما باید از احساس نادرست امنیت اجتناب کنیم و در نظر داشته باشیم که در حالی که داده‌های موجود در این زمینه و دیگر ویروس های کرونا بستری معتبری برای نظریه‌هایی قاعدتا باید مورد تست قرار گیرند را فراهم می‌کنند، آن‌ها نباید تا زمانی که تحقیقات بیشتری انجام نگردیده است،  به کار گرفته شوند. که جمعیت و خطرات فردی را افزایش دهد،»

گمانه‌زنی‌های زیادی وجود دارد اما شواهد قانع‌کننده‌ای برای بسیاری از این فرضیه‌ها وجود ندارد.

بیش از ۲۹،۴۰۰ مقاله تحقیقاتی در مورد بیماری سارس-CoV-۲ و COVID-19 از ژانویه ۲۰۲۰ منتشر شده‌است.  امکان به اشتراک گذاری سریع اطلاعات منتشر شده بین دانشمندان و محققان را فراهم می‌کند، اما آن‌ها همچنین اجازه می‌دهند که نوشتارهای سوال‌برانگیز بدون بررسی دقیق لازم وارد گفتمان عمومی شوند.

یاسمین گفت: « اطلاعات منتشر شده این موضوع را مطرح می کند  که یافته‌ها می‌توانند بدون هشدارهای لازم مبنی بر اینکه این تحقیق هنوز مورد بازبینی دقیق قرار نگرفته است و ممکن است هرگز تحت فرآیند بازبینی ذقیق قرار نگیرد، راه خود را به سوی داستان‌های خبری باز کنند» « این امر به کم‌تر از یک علم قوی اجازه داده‌است تا وارد عرصه عمومی شود و واکنش بهداشت عمومی و درک عمومی از وضعیت را به چالش بکشد.»

جنکو گفت: « اخیرا، مقالات سوال‌برانگیز که از طریق  بررسی های دقیق نوشته شده اند، مشخص شده‌است.» او گفت: «نگرانی‌هایی وجود دارد که بررسی سریع مقالات COVID19 ممکن است این مشکل را افزایش دهد» یا به سردرگمی بیافزاید.

دانشمندان هشدار می‌دهند که عمل بر اساس داده‌های ناقص یا گمراه‌کننده که جنوب آسیا را به عنوان یک مسافر در این پاندمی قرار می‌دهد می‌تواند مرگبار باشد. جنکو گفت: « دیدن محققانی که در حال بررسی چنین راه‌های مختلفی هستند، هیجان‌انگیز و دلگرم‌کننده است.» اما تا زمانی که مطالعات قطعی صورت نگرفته است، دولت‌ها نباید تصور کنند که چنین عواملی هر حمایتی را فراهم می‌کنند. کار کردن روی چنین نظریه‌هایی بدون پشتیبانی درست غیر مسئولانه است، چون عواقب آن می‌تواند به صورت بالقوه  فاجعه‌آمیز باشد.

توضیحات محتمل بیشتر

بر اساس مقاله جدید نوشته شده توسط پاتل، کشورهای ثروتمند جهان بیش از ۹۰٪ موارد مرگ و میر ناشی از ابتلا به ویروس کرونا را مورد بررسی قرار داده اند. داده‌های جمعیتی مراکز کنترل و پیش‌گیری از بیماری‌ها نشان می‌دهد که سن یکی از بزرگ‌ترین عوامل خطر برای این بیماری است.  در ایالات‌متحده، بیماران ۶۵ ساله و مسن‌تر ۸۰٪ مرگ و میرهای ناشی از ویروس کرونا را به خود اختصاص داده‌اند. در همان حال، شبه‌قاره هند جمعیت نسبتا جوانی با متوسط سنی ۲۷.۶ سال دارد. کارشناسان می‌گویند که این یکی از توضیحات منطقی برای تعداد نسبتا کم عفونت و مرگ و میر COVID19 در جنوب آسیا است.

عدنان خان، یک محقق بهداشت عمومی و بیماری‌های عفونی که در اسلام‌آباد مستقر است، گفت: « اگر اروپا را در نظر بگیرید، اکثر مرگ و میرهای این بنیاد در میان شهروندان مسن‌تر بوده‌است که بسیاری از آن‌ها در خانه‌های سالمندان یا با تسهیلات مراقبت دولتی زندگی می‌کنند.» در مقابل، تعداد بسیار کمی از سالمندان در شبه‌قاره هند در خانه‌های سالمندان هستند. خان معتقد است از آنجا که این افراد مسن به جای زندگی در خانه با خانواده‌هایشان زندگی می‌کنند، آسیب‌پذیری کمتری دارند. با توجه به تحلیلی که در ۱۶ ژوئن توسط مجله وال استریت منتشر شد، مرگ و میر در میان کارکنان و ساکنان مراکز درمانی، ۴۰٪ کل مرگ و میر COVID19 در ایالات‌متحده را تشکیل می‌دهد.

در میانه ماه مارس، با گسترش جهانی بیماری همه گیر در جهان، سازمان بهداشت جهانی از تمامی کشورها خواست تا قابلیت‌های انجام آزمایش خود را به عنوان راهی برای شکستن زنجیره انتقال COVID19 افزایش دهند. تدروس آدانوم گمبرویوس، مدیر کل این سازمان، در طی جلسه مطبوعاتی گفت: « شما نمی‌توانید با چشمان بسته با آتش مبارزه کنید.» و اگر نمی‌دانیم چه کسی به این بیماری مبتلا شده‌است، نمی‌توانیم جلوی این بیماری همه‌گیر را بگیریم. ما یک پیام ساده برای همه کشورها داریم: آزمایش، آزمایش، آزمایش.

با این حال، بیشتر کشورهای جنوب آسیا هنوز هم برخی از پایین‌ترین نرخ‌های آزمایش را در جهان دارند. تا ۲۱ ژوئن، هند در هر ۱۰۰۰ نفر ۴.۹ آزمایش انجام داد، در حالی که در ایالات‌متحده ۷۵.۷ آزمایش در هر ۱۰۰۰ نفر، در اسپانیا ۷۰.۴ آزمایش، در انگلستان ۶۲.۵ آزمایش انجام شد. و ۱۱۶.۵ در روسیه. این تعداد برای دیگر کشورهای بزرگ در شبه‌قاره هند نیز غم‌انگیز است: ۴.۹ تست در هر ۱۰۰۰ نفر در پاکستان، ۴.۶ تست در نپال و ۳.۴ تست در بنگلادش.

در همان حال، در افغانستان عدم وجود آزمایش این کشور را به سمت یک فاجعه انسانی سوق می‌دهد. به گفته بیشاپ، از آنجا که جمعیت ساکن در مناطق تحت کنترل گروه‌های مسلح غیر دولتی، دسترسی بسیار محدودی به آزمایش دارند، اطلاعات آماری منسجمی در مورد وسعت این بیماری همه‌گیر در دسترس نیست.

در طول این اپیدمی، زمان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

سلیم اوزمان، یک متخصص بیماری‌های عفونی همه گیرشناسی از موسسه اپیدمیولوژی، کنترل بیماری و تحقیق در داکا، گفت که بنگلادش، احتمالا با پایین‌ترین نرخ آزمایش در جنوب آسیا، قابلیت‌های آزمایش خود را در ماه مه افزایش داده‌است، اما ظرفیت کنونی هنوز ناکافی است. او گفت: « ظرفیت خوب آزمون کلید درک تعداد کل موارد است.» اما از آنجا که همه گیرشناسان فاقد کیت‌های آزمایشگاهی هستند که به اندازه کافی حساس و اختصاصی باشند، نمی‌توانند نوعی «نظارت اجتماعی» را انجام دهند که به آن‌ها در درک گسترش بیماری کمک کند.

به نظر می‌رسد بوتان و مالدیو مورد استثنایی در ثبت ضعیف آزمایش در آسیای جنوبی می باشند. بوتان با بیش از ۳۰.۲۹ تست در هر ۱۰۰۰ نفر و مالدیو با ۶۹.۳۶ تست در هر ۱۰۰۰ نفر بسیار بهتر از دیگر کشورهای منطقه هستند. به گفته ماتور، علاوه بر این، استراتژی آزمایش، نظارت و ردیابی در این کشور جزیره‌ای «به قدری قوی» است که هر نتیجه مثبت آزمایش منجر به آزمایش تمامی تماس‌های بیمار نیز می‌شود. با این وجود، بوتان و مالدیو به ترتیب با جمعیتی در حدود ۷۷۱،۶۰۰ و ۵۴۰،۵۰۰ نفر تنها ۰.۰۶۸ درصد از کل جمعیت جنوب آسیا را تشکیل می‌دهند.

کارشناسان می‌گویند که یک دلیل دیگر برای تعداد نسبتا کم پرونده‌های COVID19 و تلفات در جنوب آسیا می‌تواند اسناد ضعیف مرگ و میر باشد. براساس گزارش سال ۲۰۱۸ یونیسف، تنها ۶۰ درصد از کودکان زیر پنج سال جنوب آسیا ثبت شده‌اند و گواهی تولد دارند و مرگ و میر در بسیاری از کشورهای منطقه حتی با نرخ کمتری ثبت شده‌است. این گزارش نشان داد که بنگلادش بیش از ۹۰ درصد از مرگ و میرهای خود را در سال ۲۰۱۴ از دست داد، در حالی که هند ۲۹ درصد، نپال ۲۵ درصد، بوتان ۱۹ درصد و مالدیو تنها کم‌تر از ۱۰ درصد از دست دادند. اطلاعات مربوط به افغانستان و پاکستان در این گزارش موجود نبود، اما بیشاپ گفت که افغانستان ثبت رسمی مرگ ندارد. در همان حال، پاکستان تا یک دهه پیش تقریبا هیچ مکانیسم ثبت مرگ نداشته است.

پرابات جها، یک متخصص همه گیرشناسی در دانشکده بهداشت عمومی دالا لانا در دانشگاه تورنتو، گفت: « شمارش مرگ مهم است زیرا ردیابی میزان مرگ و میر ناشی از عفونت یکی از روش‌های قابل‌ اعتماد برای اندازه‌گیری تاثیر COVID19 است.» او گفت: « برای تعیین مخرج این محاسبه، ما به نمونه‌های تصادفی ملی با حجم نمونه بزرگ با سنجش آنتی‌بادی نیاز داریم تا مشخص شود چه کسی آلوده شده‌است.» او افزود با این حال، هشت میلیون مرگ کلی در هند در خانه رخ می‌دهد و حتی مرگ‌های ثبت‌شده هیچ اطلاعات مفیدی در مورد علت آن‌ها ندارند.

جها گفت: «ثبت کننده عمومی هند باید یک بررسی به روز از مرگ این افراد انجام دهد.».برای COVID-19 دولت هند و دیگر ملیت ها باید اطلاعات گمنام موردهای روزانه ابتلا و مرگ و میر هفتگی را افزایش دهند، همانطوز که سنگاپور عمل کرده است. « این داده‌ها بخشی از واکنش هستند.»

کارشناسان بر این باور هستند که شمار COVID19 در جنوب آسیا تا کنون نسبتا پایین بوده‌است؛ چرا که به دلیل قفل شدن زودهنگام و دقیق، اوج بیماری در منطقه به تعویق افتاده‌است. برای مثال، پریک خانال، یک عضو تحقیقاتی انجمن بهداشت عمومی نپال، گفت که در روز ۲۴ مارس، یعنی یک روز پس از کشف مورد دوم، محاصره سراسری در نپال صورت گرفت و تا روز ۱۴ ژوئن در محل خود نگه‌داشته شد.

خانال گفت: « مسدود کردن، تردد مردم را محدود کرد و منجر به بسته شدن پروازهای داخلی و بین‌المللی و بسته شدن خدمات غیراضطراری شد.» این امر زمانی را برای دولت جهت گسترش امکانات آزمایش از تنها یک به ۱۹ در سراسر کشور، ردیابی تماس‌های افراد مبتلا، و آماده‌سازی تسهیلات بهداشتی برای رسیدگی به موارد مثبت فراهم کرد. با این وجود، خانال ادامه داد که نپال هنوز زیرساخت لازم برای مبارزه با این اپیدمی را ندارد و دولت باید « با بیمارستان‌های بخش خصوصی برای توسعه تجهیزات آزمایش و بستری شدن در پرونده‌های COVID19 هم‌کاری کند.»

ما یک پیام ساده برای همه کشورها داریم: آزمایش، آزمایش، آزمایش.

در هند و دیگر کشورهای جنوب آسیا، که هم اکنون محدودیت‌ها در آن‌ها رفع شده‌است، تعداد موارد عفونت و مرگ و میر COVID19 به شدت در حال افزایش است. توماس آبراهام، یک متخصص ارتباطات خطر بیماری در دانشگاه هنگ‌کنگ و مشاور سابق سازمان بهداشت جهانی، گفت: « هند کل کشور را بست، که حتی چین هم آن را نبست، به طوری که به وضوح نقشی در توقف نرخ انتقال ویروس داشت.» او تصدیق می‌کند که محاصره هند، که از ۲۵ مارس آغاز شد، «ناپایدار» بود و «هزینه انسانی عظیمی را تحمیل کرد» اما کنترل آن بر روی گسترش COVID19 اکنون تمام شده‌است. « اکنون این ویروس یک‌بار دیگر در حال گسترش است و به سوی یک منطقه جغرافیایی گسترده‌تر پیش می‌رود.»

اوتزمان با این نظر موافق است و می‌گوید که تعطیلی زودهنگام ملی بنگلادش از ۲۶ مارس تعداد موارد بیماری را کاهش داده و منحنی افزایش بیماری را صاف کرده‌است. اما حتی در آن زمان، او گفت: « چالش برای هر کشور دیگری باقی می‌ماند تا با حمله کامل به این بیماری همه‌گیر، دست و پنجه نرم کند.»

گلبین سلطانا، تحلیلگر تحقیقات مرکز جنوب آسیا در دهلی‌نو در موسسه مطالعات و تحلیل‌های دفاعی، گفت که به نظر می‌رسد دولت سریلانکا در مورد سهم خود از این بیماری همه‌گیر اطمینان دارد. با این حال، این کشور ممکن است فاقد تجهیزات قرنطینه کافی، دستگاه هواکش یا متخصصان پزشکی آموزش‌دیده برای مراقبت از بیماران با افزایش عفونت باشد.

او گفت: « ما تاثیر واقعی این ویروس را در هفته‌های آینده در شبه‌قاره هند خواهیم شناخت.»

راه پیش رو

ماتور تاکید می‌کند که هیچ استثنایی در جنوب آسیا در این بیماری همه‌گیر وجود ندارد. تا ۲۲ ژوئن، جهان بیش از ۹ میلیون COVID19 در سطح جهان و بیش از ۴۶۹۰۰۰ مرگ ناشی از بیش از ۲۰۰ کشور بدون در نظر گرفتن سرما، گرما، رطوبت و دیگر شرایط آب و هوایی را گزارش کرده‌است. من می‌توانم با اطمینان بگویم که یک فرد در هر سنی، آرایش ژنتیکی، نژاد، مذهب یا قومیت می‌تواند به این ویروس مبتلا شود. وی گفت: « مهم است که درک کنیم این ویروس می‌تواند به هر کسی منتقل شود.»

چشم‌انداز افزایش سرعت انتقال بیماری در بیشتر کشورهای جنوب آسیا به ویژه نگران‌کننده است، زیرا سرمایه گذاری برای بهداشت عمومی در این کشورها بسیار پایین است. براساس داده‌های بانک جهانی، بنگلادش در سال ۲۰۱۷ تنها ۲.۲۷٪ از تولید ناخالص داخلی خود را صرف بهداشت عمومی کرده‌است، در حالی که این رقم در ایالات‌متحده ۱۷.۰۶٪، در اتریش ۱۰.۴٪، در ایتالیا ۸.۸۴٪ و در برزیل ۹.۴۷٪ بوده‌است. این ارقام برای اغلب کشورهای دیگر در شبه‌قاره هند نیز هشدار دهنده هستند: ۲.۹ درصد در پاکستان، ۳.۱۹ درصد در بوتان و ۳.۵۳ درصد در هند. مالدیو و افغانستان به ترتیب با ۹.۰۳ و ۱۱.۷۸ درصد وضعیت بهتری داشتند.

با این حال، این ارقام نمی‌توانند حجم عظیم بحران رو به افزایش را پوشش رهد. در سال ۲۰۱۸، سرانه تولید ناخالص داخلی برای کل جنوب آسیا تنها حدود ۱،۹۰۰ دلار بود، در حالی که برای اتحادیه اروپا ۳۵،۶۰۰ دلار و برای ایالات‌متحده ۶۲،۹۰۰ دلار بود.

کارشناسان هشدار می‌دهند که به دلیل آن هزینه‌های بهداشتی محدود ،در بیشتر کشورهای جنوب آسیا زیرساخت‌های بهداشتی در حال فروریختن است که برای رسیدگی به حمله COVID-19 فاقد تجهیزات لازم هستند. بنگلادش، هند، پاکستان، نپال و افغانستان حتی یک تخت بیمارستانی برای هر ۱،۰۰۰ نفر ندارند، در حالی که این رقم در مالدیو تنها ۴.۳ تخت بیمارستانی برای هر ۱،۰۰۰ نفر، سریلانکا ۳.۶ تخت برای هر ۱،۰۰۰ نفر و بوتان ۱.۷ تخت برای هر ۱،۰۰۰ نفر است. تعداد پزشکان موجود حتی بیشتر هم هست: پاکستان و سریلانکا هر ۱،۰۰۰ نفر یک پزشک دارند و مالدیو چهار پزشک دارد. پنج کشور باقیمانده حتی یک پزشک در هر ۱،۰۰۰ نفر ندارند.

در حالی که کشورهای جنوب آسیا محدودیت‌های تعطیلی خود را کاهش می‌دهند، بسیاری شاهد افزایش شدید عفونت‌های COVID19 هستند. به عنوان مثال، در پاکستان و بنگلادشتعطیلی ها به ترتیب در روزهای ۹ و ۳۰ ماه می متوقف شدند و در اوایل ماه ژوئن در هند متوقف شدند. هر سه کشور اخیرا بالاترین افزایش یک روزه خود را در پرونده‌های COVID-19 گزارش کرده‌اند.

کارشناسان هشدار می‌دهند که در جنوب آسیا، این بیماری همه‌گیر احتمالا در مسیری مشابه آنچه در سایر کشورهای آسیب‌دیده مشاهده می‌شود، گسترش خواهد یافت. آبراهام گفت که ممکن است از نظر سرعت انتقال ویروس در جنوب آسیا تاخیری وجود داشته باشد، اما در عرض سه‌تا چهار سال، « خواهیم دید که در سراسر جهان یکنواختی زیادی وجود دارد.»

خانال گفت که با افزایش موارد عفونت و مرگ و میر COVID-19، « جنوب آسیا باید بر روی آمادگی سیستم بهداشتی برای پیش‌گیری، کنترل و مدیریت عفونت‌های COVID متمرکز شود؛ چرا که پیامدهای اجتماعی-اقتصادی این بیماری در این کشورها مرگبار خواهند بود.»

متخصصان می‌گویند که برای رسیدن به این هدف، نیاز به داده‌های همه گیرشناسی بهتر نیز وجود دارد. به گفته ابوا، علم همواره در مورد الگوهای غیرعادی در گسترش ویروس کرونا جا دارد، اما بررسی این فرضیه قبل از تعیین میزان واقعی عفونت و الگوهای جدی آن-از طریق آزمایش و گزارش مناسب موارد و نتایج، اتلاف وقت تلاش و منابع است.»

جها موافق بود و افزود: « ما نه تنها به عشق در زمان وبا، بلکه به اطلاعات نیاز داریم.»

این متن با استفاده از ربات ترجمه مقالات علمیی ترجمه شده و به صورت محدود مورد بازبینی انسانی قرار گرفته است.در نتیجه می‌تواند دارای برخی اشکالات ترجمه باشد.
مقالات لینک‌شده در این متن می‌توانند به صورت رایگان با استفاده از مقاله‌خوان ترجمیار به فارسی مطالعه شوند.