چگونه برای داشتن ذهنی تیزهوش‌تر تمرین کنید؟

شکل ۱. یک مطالعه طولانی مدت نشان می‌دهد که حفظ یک برنامه ورزشی در طول بزرگ‌سالی برای حفظ دقت ذهنی و حافظه بهترین است. اگرچه عواملی مانند توانایی شناختی دوران کودکی، درآمد خانوار و تحصیلات باعث تضعیف روابط مشاهده شده شد، یافته‌ها از نظر آماری معنی‌دار باقی ماندند. این مطالعه نشان داد که فعال بودن بدنی در تمام سنین بزرگ‌سالی با عملکرد شناختی بالاتر، حافظه کلامی و سرعت پردازش در سن ۶۹ سالگی مرتبط است. قوی‌ترین ارتباط برای فعالیت فیزیکی تجمعی پایدار و شناخت در مراحل بعدی زندگی مشاهده شد، با مهم‌ترین فواید برای کسانی که در تمام سنین بیشترین فعالیت بدنی را داشتند.
شکل ۱. یک مطالعه طولانی مدت نشان می‌دهد که حفظ یک برنامه ورزشی در طول بزرگ‌سالی برای حفظ دقت ذهنی و حافظه بهترین است. اگرچه عواملی مانند توانایی شناختی دوران کودکی، درآمد خانوار و تحصیلات باعث تضعیف روابط مشاهده شده شد، یافته‌ها از نظر آماری معنی‌دار باقی ماندند. این مطالعه نشان داد که فعال بودن بدنی در تمام سنین بزرگ‌سالی با عملکرد شناختی بالاتر، حافظه کلامی و سرعت پردازش در سن ۶۹ سالگی مرتبط است. قوی‌ترین ارتباط برای فعالیت فیزیکی تجمعی پایدار و شناخت در مراحل بعدی زندگی مشاهده شد، با مهم‌ترین فواید برای کسانی که در تمام سنین بیشترین فعالیت بدنی را داشتند.



منتشر شده در scitechdaily به تاریخ ۱۵ آوریل ۲۰۲۳
لینک منبع: Unlock Your Brain’s Potential: How To Exercise Your Way to a Sharper Mind

هر گونه فعالیت بدنی منظم در هر سنی با عملکرد بهتر مغز در زندگی بعدی مرتبط است. اما حفظ یک برنامه ورزشی در طول بزرگ‌سالی برای حفظ قدرت ذهنی + حافظه بهترین است.

به پیشنهاد یک مطالعه طولانی مدت که به صورت آنلاین در مجله جراحی مغز و اعصاب و روانپزشکی منتشر شده‌است، هر گونه فعالیت بدنی منظم در اوقات‌فراغت در هر سنی با عملکرد بهتر مغز در زندگی بعدی مرتبط است، اما به نظر می‌رسد حفظ یک برنامه ورزشی در دوران بزرگ‌سالی برای حفظ قدرت ذهنی و حافظه بهترین است.

حتی اگر فاکتورگیری در توانایی شناختی دوران کودکی، درآمد خانوار و تحصیلات باعث تضعیف ارتباط‌های مشاهده شده شد، یافته‌ها از نظر آماری معنی‌دار باقی ماندند.

فعالیت بدنی نسبتاً با خطرات کم‌تر زوال عقل، زوال شناختی و از دست دادن هوشیاری ذهنی در آینده مرتبط است. اما مشخص نیست که زمان‌بندی، دفعات یا حفظ فعالیت بدنی اوقات فراغت در طول زندگی ممکن است کلیدی برای توانایی‌های شناختی بعدی زندگی باشد.

محققان به ویژه مشتاق بودند بدانند که آیا فعالیت بدنی ممکن است در دوره‌های خاص «حساس» در طول زندگی یا در دوره‌های زمانی متعدد مفید باشد.

برای تلاش برای یافتن این موضوع، آن‌ها به شدت ارتباط بین طیف وسیعی از تست‌های شناختی در سن ۶۹ سالگی و گزارش فعالیت بدنی اوقات فراغت در سنین ۳۶، ۴۳، ۵۳، ۶۰-۶۴ و ۶۹ سال در ۱۴۱۷ شرکت‌کننده (۵۳٪ زنان) را در مطالعه کوهورت تولد بریتانیا در سال ۱۹۴۶ بررسی کردند.

سطح فعالیت بدنی به‌عنوان: غیرفعال طبقه‌بندی شد. نسبتا فعال (۱-۴ بار در ماه)؛ فعال‌ترین (۵ بار یا بیشتر در ماه)، و در تمام ۵ ارزیابی برای ایجاد یک نمره کلی از ۰ (غیرفعال در همه سنین) تا ۵ (فعال در تمام سنین) خلاصه می‌شود

حدود ۱۱٪ از شرکت‌کنندگان در تمام ۵ نقطه زمانی از نظر فیزیکی غیرفعال بودند. ۱۷ درصد در یک زمان فعال بودند. ۲۰ درصد در دو و سه فعال بودند. ۱۷ درصد در چهار و ۱۵ درصد در هر پنج ارزیابی فعال بودند.

عملکرد شناختی در سن ۶۹ سالگی با استفاده ازACE-111 معتبر ارزیابی شد که توجه و جهت‌گیری، تسلط کلامی، حافظه، زبان و عملکرد بصری-فضایی را به‌علاوه با آزمون‌های حافظه کلامی (تست یادگیری کلمه) و سرعت پردازش (سرعت جست‌وجوی بصری) آزمایش می‌کند .

عوامل مرتبط با افزایش خطر زوال شناختی -سلامت قلبی و عروقی و روانی، و حامل ژن APOE-ε4- نیز برای بررسی اینکه آیا این موارد هرگونه ارتباط مشاهده‌شده را اصلاح می‌کنند مورد ارزیابی قرار گرفتند.

تجزیه‌وتحلیل نتایج نشان داد که فعالیت بدنی در هر ۵ نقطه زمانی با عملکرد شناختی، حافظه کلامی و سرعت پردازش بالاتر در سن ۶۹ سالگی مرتبط است.

اندازه اثر در تمام سنین بزرگ‌سالی مشابه بود، و برای کسانی که فعالیت بدنی متوسط و بیش‌تر داشتند، طبق نوشته محققین، «فعالیت فیزیکی در هر زمانی در بزرگ‌سالی، حتی اگر حداقل یک بار در ماه شرکت کنند، با شناخت بالاتر مرتبط است.»

اما قوی‌ترین ارتباط برای فعالیت‌های فیزیکی تجمعی پایدار و شناخت بعدی زندگی، و برای کسانی که در تمام سنین از نظر فیزیکی فعال‌تر بودند، مشاهده شد.

ارتباط مثبت بین فعالیت فیزیکی تجمعی و عملکرد شناختی بعدی تا حدودی با شناخت دوران کودکی، موقعیت اجتماعی-اقتصادی و تحصیلات توضیح داده شد.

اما این تأثیر زمانی که این موارد در نظر گرفته شد، قابل‌توجه باقی ماند و این ارتباط با تفاوت در سلامت قلبی عروقی یا روانی بعدی توضیح داده نشد.

محققان می‌گویند: «این نتایج با هم نشان می‌دهد که شروع و حفظ فعالیت بدنی در بزرگ‌سالی ممکن است مهم‌تر از زمان‌بندی یا دفعات فعالیت بدنی در یک دوره خاص باشد».

این یک مطالعه مشاهده‌ای است و به همین دلیل نمی‌تواند علت را تعیین کند و محققان محدودیت‌های مختلفی را برای یافته‌های خود تأیید می‌کنند.

این مطالعه فقط شرکت‌کنندگان سفیدپوست را شامل می‌شد و نرخ فرسایش نامتناسب بالایی در میان افرادی داشت که از نظر اجتماعی آسیب دیده بودند. هیچ اطلاعاتی در مورد شدت، مدت یا پایبندی به تمرین در دسترس نبود.

اما آن‌ها با این وجود نتیجه می‌گیرند: «یافته‌های ما از دستورالعمل‌هایی برای توصیه به شرکت در هرگونه فعالیت بدنی در دوران بزرگ‌سالی حمایت می‌کند و شواهدی را ارائه می‌کند که تشویق بزرگ‌سالان غیرفعال به فعال‌تر شدن در هر زمان و تشویق بزرگ‌سالان از قبل فعال برای حفظ فعالیت، می‌تواند مزایایی را برای شناخت بعدی زندگی ایجاد کند.»

این متن با استفاده از ربات ‌ترجمه مقالات سلامت و پزشکی ترجمه شده و به صورت محدود مورد بازبینی انسانی قرار گرفته است.در نتیجه می‌تواند دارای برخی اشکالات ترجمه باشد.
مقالات لینک‌شده در این متن می‌توانند به صورت رایگان با استفاده از مقاله‌خوان ترجمیار به فارسی مطالعه شوند.