چگونه موسیقی می‌تواند مغز را جوان نگه دارد؟

منتشر شده در scitechdaily به تاریخ ۲۷ آوریل ۲۰۲۳
لینک منبع: How Music Can Keep the Brain Young

یک مطالعه اخیر نشان داد که آموزش طولانی‌مدت موسیقی می‌تواند با حفظ فعالیت مغزی مانند جوانان و ارتقای جبران عملکردی، با کاهش ادراک صوتی گفتار در نویز مرتبط با افزایش سن مقابله کند. این تحقیق نشان می‌دهد که چگونه آموزش موسیقی از پیری موفق در پردازش گفتار پشتیبانی می‌کند و راه‌های بالقوه‌ای را برای رژیم‌های تمرینی هدفمند برای محافظت از عملکرد گفتار در سالمندان پیشنهاد می‌کند.

پیری بی‌سابقه جمعیت جهان منجر به اشکال مختلف زوال شناختی می‌شود که چالشی مهم برای خانواده‌ها و جامعه است. برای مبارزه با این امر، اجرای استراتژی‌های مؤثری که از پیری سالم حمایت می‌کنند، حیاتی است.

یکی از روش‌های امیدوارکننده آموزش موسیقی است که به‌طور گسترده برای اکثر مردم قابل دسترسی است. آموزش موسیقی نه‌تنها تجربه‌ای رضایت‌بخش و از نظر زیبایی‌شناختی را فراهم می‌کند، بلکه مزایای شناختی بالقوه‌ای را نیز به‌ویژه برای افراد مسن ارائه می‌دهد.

در مطالعه‌ای که در مجله Science Advances منتشر شد، یک تیم تحقیقاتی به رهبری دکتر دو یی از مؤسسه روان‌شناسی آکادمی علوم چین دریافتند که آموزش طولانی‌مدت موسیقی می‌تواند کاهش گفتار سمعی و بصری مرتبط با سن را کاهش دهد و حتی با آن مقابله کند. درک نویز در شنوندگان مسن‌تر، از طریق حفظ عملکردی الگوهای فعالیت جوانی در نواحی حسی-حرکتی، تکمیل شده توسط جبران عملکردی در نواحی شبکه حالت پیش‌فرض DMN)) نوازندگان مسن‌تر، غیر موسیقیدانان مسن و غیر موسیقی‌دانان جوان در این مطالعه تصویربرداری عصبی شرکت کردند.

محققان دریافتند که نوازندگان مسن‌تر از غیر موسیقی‌دان‌های مسن‌تر بهتر عمل می‌کنند و حتی در شناسایی هجاهای سمعی و بصری در شرایط پر سر و صدا برابری با غیر موسیقی‌دانان جوان دارند. محققان با تجزیه‌وتحلیل فعالیت مغز خود، دو مکانیسم را که نوازندگان قدیمی برای مقابله با پیری اتخاذ می‌کنند، نشان دادند: حفظ عملکرد و جبران عملکرد.

به‌طور خاص، نوازندگان مسن‌تر ویژگی عصبی بازنمایی‌های گفتاری را در نواحی حسی-حرکتی در سطحی مشابه با غیر موسیقی‌دانان جوان حفظ کردند، در حالی که غیر موسیقی‌دانان مسن‌تر بازنمایی عصبی تخریب‌شده را نشان دادند. در همان منطقه، نوازندگان مسن‌تر در مقایسه با غیر موسیقی‌دانان جوان تراز عصبی بالاتری (یعنی شباهت الگوی بالاتر) نسبت به غیر موسیقی‌دانان مسن‌تر نشان دادند و این ظرفیت با شدت آموزش نوازندگان مسن‌تر مرتبط بود. نکته مهم این است که عملکرد مغز جوان مانند عملکرد ادراک گفتار در سر و صدا سمعی و بصری بهتری را در بزرگ‌سالان مسن پیش‌بینی می‌کند.

علاوه‌بر این، محققان دریافتند که نوازندگان مسن‌تر، در مقایسه با غیرموسیقی‌دانان مسن‌تر، هم‌چنین فعال‌سازی بیش‌تری را در نواحیfrontoparietal نشان دادند که از وظایف متعدد در سراسر حوزه‌ها پشتیبانی می‌کنند و بازداری بیشتر در مناطق DMN بی‌ربط با کار که به جلوگیری از تداخل کمک می‌کند، نشان دادند.

غیرفعال‌سازی DMN بیش‌تر، عملکرد صوتی و تصویری بهتری را پیش‌بینی کرد. علاوه‌بر این، این دو مکانیسم به یک‌دیگر وابسته هستند، زیرا فعال‌سازی frontoparietal بیش‌تر و مهار بیش‌تر DMN به الگوهای عصبی مشابه بیش‌تر در مناطق حسی حرکتی در افراد مسن کمک می‌کند. به عبارت دیگر، جبران عملکردی بیش‌تر از حفظ عملکرد پشتیبانی می‌کند.

پخش موسیقی با حفظ الگوهای عصبی جوان و هم‌چنین به کارگیری مناطق جبرانی اضافی مغز، افراد مسن را شنونده بهتری می‌کند. دکتر دو، نویسنده مسئول این مطالعه، گفت: مطالعه ما شواهد تجربی برای حمایت از اینکه پخش موسیقی مغز شما را تیز، جوان و متمرکز نگه می‌دارد، ارائه می‌کند.

این مطالعه بینش‌هایی را در مورد سازماندهی مجدد مغز تطبیقی در جمعیت‌های مسن ارائه می‌دهد و اینکه چگونه آموزش موسیقی مادام‌العمر با حفظ ویژگی‌های مغز جوان و افزایش داربست جبرانی مغز منجر به «پیری موفقیت‌آمیز» در پردازش گفتار می‌شود. حفظ عملکردی نواحی حسی حرکتی همراه با غیرفعال‌سازی جبرانی DMN نیز راه‌هایی را برای رژیم‌های آموزشی هدفمندتر برای محافظت از عملکردهای گفتاری در سالمندان پیشنهاد می‌کند.

این متن با استفاده از ربات ‌ترجمه مقالات سلامت و پزشکی ترجمه شده و به صورت محدود مورد بازبینی انسانی قرار گرفته است.در نتیجه می‌تواند دارای برخی اشکالات ترجمه باشد.