یک گردهمایی به‌نفع جامعه | شما هم دعوتید

این روزها به جاهای دیگر دنیا فکر می‌کنم، مثلا به امریکای رکود بزرگ ۱۹۳۰، به آلمانِ ویرانِ پس از جنگ دومِ ملل، به نیشابور پس از حملۀ مغول، به اصفهان پس از حملۀ محمود افغان، به شیراز و تهران پس از قحطی بزرگ.

تاریخ بشر را غریزۀ شگفت‌انگیزِ «انعطاف» و «هماهنگی» به پیش برده. حالا امریکا اقتصاد و سیاستِ اول جهان است. آلمانِ به چهارمین قدرت برتر جهان تبدیل شده و ما، فرزندانِ همان کسانی هستیم که از قحطی بزرگ و جنگ جهانی و بمباران دهۀ ۶۰ و کمبود مواد غنی غذایی جان سالم به در بردند.

من می‌گویم فرض بگیریم الساعه حکومتی بی‌عیب‌ونقص زمام امور مملکت را به دست بگیرد. یقین دارم کسانی که حاضرند برای آسایشِ خود و دیگران دور هم جمع شوند اندک‌شمار خواهند بود. ما شبیه‌ترین مردم به قوم بنی‌اسرائیلیم، هم در رفتار، هم در گنده‌دماغی و خودپسندی، هم در غرغرکردن.

در این وانفسا وقتی چند نفر دور هم جمع می‌شوند تا به‌جای «رها کردن»، «بسازند»، به زمانه‌ای که در آن زندگی می‌کنم امیدوار می‌شوم.

همیشه فکر کردم نسل‌های بعد این کشور من و هم‌نسلانم را شماتت خواهند کرد و خواهد پرسید: برای سعادت خودتان و ما چه کردید؟

به‌نظرم این پرسش حق آن‌هاست، همانطور که ما از پدران‌مان همین را پرسیدیم.

فکر می‌کنم وطنم هتل نیست که اگر خدماتش خوب نبود عوضش کنم. فکر می‌کنم در اینگونه بودن وطنم سهم دارم و در بهترشدنش هم سهم دارم. من هم بارها نادیده گرفته شده‌ام. رمان‌هایم کمتر از آنچه انتظار داشتم دیده شد، به‌جرم نماز خواندن از یک سو و به‌جرمِ منتقد حاکمیت بودن از سوی دیگر نادیده گرفته شدم. ولی خب، دوست دارم به چیزهایی بزرگتر از شخص خودم فکر کنم. به هر حال نباید مسئولیتم در وضعیت فعلی کشور را نادیده بگیرم.

سخنرانی در کنفرانس تجربه کاربر شیراز یکی از قدم‌هایی بود که یک سال پیش برداشتم. من در آنجا دربارۀ متن تجربه کاربر و البته مسئلۀ توجه به هویت بومی در طراحی حرف زدم. دربارۀ این گفتم که ما ابزار نیستیم بلکه فکریم و فکرمان هم ریشه‌هایی دارد. از اینکه می‌بینم هنوز عده‌ای سخاوتمندی و مناعت طبع دارند و حاضرند برای رشد خود و دیگران دور هم جمع بشوند خیلی خوش‌وقتم.

دوست دارم امثال این کنفرانس بیشتر باشند، چرا که معتقدم رشد ما در گفتگو و اندیشه‌ورزی‌ست.

دوست دارم ایده‌های تازه‌ای که به‌انگیزۀ ارتقای کیفیت زندگی طرح می‌شوند را بشنوم و یاد بگیرم و مثل پارسال، دوستان خوش‌نیت تازه‌ای پیدا کنم. چون باور دارم اگر دور هم جمع بشویم، می‌توانیم بسازیم.

تجربۀ کاربر جاری‌ترین فرایند زندگی روزانۀ ما است. هر محصول و اختراعی برای انسان خلق می‌شود و به‌سرعت با فعالیت‌های ریز و درشت‌مان گره می‌خورد: از مدل مدیریت انتخابات یا چاقوی صبحانه گرفته تا موبایل‌افزارِ اجارۀ خودرو یا خدمات اداری. حرفۀ هر کدام از ما هم نوعی محصول است: خدمتی را به مشتری (کاربر، مصرف‌کننده) می‌رسانیم.

کنفرانس یواکس شیراز بستری برای گفتگو دربارۀ جاری‌ترین فرایند زندگی است: جایی برای گفتگو دربارۀ آنچه برای انسان خلق می‌شود.

ما به‌دنبالِ رگه‌هایی از نبوغ، فکر و هر آن چیزی هستیم که با دقت در جزئیات شنوندگان را با دالانِ تازه‌ای از هزارتوی ارتباط انسان و محصول آشنا کند. آنچه دنبالش می‌گردیم پیش شما است؟

کنفرانس تجربه کاربر شیراز خود را برابرِ ایده‌های نو، تحلیل‌های تأمل‌برانگیز، پرسش‌های جریان‌ساز و تجربه‌های درس‌آموز متعهد می‌داند و فرصت برابر دیده‌شدنِ را برای همه فراهم می‌کند.

تجربۀ من گواهی می‌دهد که کنفرانس تجربه کاربر شیراز تلاش کرده تا فرصتِ تماشای چیستی و چگونگی ارتباط انسان با محصول را از منظرهای متنوع فراهم کند.

شما هم می‌توانید سخنران امسال کنفرانس تجربه کاربر شیراز باشید.