ضرورت گفتمان سازی و تمرکز رسانه ای برای شروع فرآیند سیاسی پسا اسرائیل

زنجیره حوادث رخ داده از ابتدای عملیات طوفان الاقصی در 15 مهر 1402 تا امروز (1 اردیبهشت 1403) که شش روز از عملیات وعده صادق و شکسته شدن رویای شکست ناپذیری اسرائیل گذشته است و پاسخ کودکانه این رژیم به عملیات گسترده پهپادی و موشکی ایران انجام شد، نشان می دهد اراده الهی ما را به زمان صفر پایان شرارت این رژیم سفاک و کودک کش نزدیک می کند.

اما تحقق امر الهی نیازمند فراهم شدن زمینه و بسترهای لازم است. یکی از این زمینه ها و بسترهای مورد نیاز برای فروپاشی رژیم اشغالگر قدس آمادگی برای دوران پسا اسرائیل است. موضوعی که در سال های گذشته چهره های سیاسی و اجتماعی کمتر به آن در ابعاد مختلف پرداخته اند.

به نظر می رسد امروز زمان مناسبی برای آغاز این مباحث و گفتمان سازی پیرامون آن است.

فلسطین پسا اسرائیل چگونه خواهد بود؟
سیاست داخلی، سیاست خارجی، اقتصاد، ساختار فرهنگی، اجتماعی و نظامی آن چگونه باید باشد؟
سهم اقوام، مذاهب و ملیت ها در آن چگونه تعریف می گردد؟

پاسخ دادن به این سوالات بخش مهمی از راهکار فروپاشی اسرائیل است.

رهبر معظم انقلاب در دیدار با بسیجیان در آبان ماه 1402 فرمودند: « حلّ مسئله‌ی فلسطین هم یکی از خصوصیّاتی است که این غرب آسیای جدید ان‌شاء‌الله به خود خواهد دید. بعضی از این سخنگویان دنیا راجع به نظرات جمهوری اسلامی درباره‌ی منطقه که صحبت میکنند، بدروغ میگویند که «ایران میگوید بایستی یهودی‌ها را یا صهیونیست‌ها را به دریا بریزند»؛ نه، این حرف را قبلها دیگران یا کسانی از عربها گفتند؛ ما هیچ وقت نگفتیم این را؛ ما کسی را به دریا نمیریزیم. ما میگوییم نظر، نظر مردم است؛ آن دولتی که با آراء مردم فلسطین تشکیل شد، درباره‌ی مردمی که آنجا هستند و از کشورهای دیگر آمده‌اند تصمیم‌گیری خواهد کرد؛ ممکن است به همه‌ی آنها بگوید در فلسطین بمانید ــ کمااینکه در بعضی از کشورهای آفریقا که بنده زمان ریاست جمهوری رفتم آنجا، [مردم] مبارزه کردند و پیروز شدند؛ انگلیسی‌ها آنجا حاکم بودند، بومی‌ها توانستند انگلیسی‌ها را مغلوب کنند، امّا همان انگلیسی‌ها را در کشور خودشان نگه داشتند؛ مصلحت دانستند نگه داشتند، اینها هم ممکن است نگه دارند ــ ممکن هم هست بگویند نه، بعضی بروند یا همه بروند؛ اختیار با آنها است؛ ما هیچ وقت در این زمینه نظری نداریم.» (هشتم آبان 1402)

از تاکید چندباره رهبر معظم انقلاب به سازوکار مبتنی بر دموکراسی برای حل معضل رژیم صهیونیستی و اشاره به روند طی شده در بعضی از کشورهای آفریقایی، می توان اینگونه فهمید که ایشان فرآیند طی شده در این کشورها را راهکاری مناسب برای از بین بردن غده سرطانی منطقه و آزادی فلسطین می دانند.

برای فهم اهمیت و سازوکار اجرایی شدن این ایده می توان به روند طی شده در سقوط حکومت آپارتاید در آفریقای جنوبی مراجعه کرد. ریچارد استنگل در کتاب نلسون ماندلا تصویری از یک مرد فوق العاده، فرآیندی را که طی آن دولت آپارتاید تن به برگزاری همه پرسی تعیین نوع حکومت داد و مسیری که ماندلا برای ایجاد یک جامعه جدید پس از نظام آپارتاید با قوانین و نظم جدید پیمود را به تصویر کشیده است. روند تشکیل فلسطین آزاد، بدون حضور صهیونیسم می تواند بسیار شبیه به دوره گذار در آفریقا جنوبی باشد، البته با درک تفاوت هایی که وجود دارد.

یکی از نکاتی که ماندلا در مبارزه با رژیم حاکم درک کرد این بود که بسیاری از سفید پوستان مهاجر که عمدتا از انگلیس و هلند به آفریقای جنوبی آمده بودند و در آنجا نظام نژاد پرست خود را ایجاد کرده بودند دیگری جایی در سرزمین مادری خود نداشتند، آنها یا چند دهه قبل به آفریقای جنوبی آمده بودند یا آنجا متولد شده بودند و غیر از خانه، شغل و اموالی که در آفریقا داشتند در هیچ کجای دیگری از دنیا نمی توانستند زندگی کنند.

موضوعی که سایر رهبران مبارز به آن توجه لازم را نداشتند و برای آن راهکاری تدبیر نکرده بودند، آنها نه تنها دنیای پس از آپارتاید را به صورت شفاف برای سفیدپوستان ترسیم نکرده بودند، بلکه اینگونه القا شده بود که در صورت سقوط نظام حاکم و روی کار آمدن سیاه پوستان همگی آنها یا کشته خواهند شد یا با کشتی اخراج می شوند و دارای های آنها هم مصادره می گردد. امری که موجب شده بود جامعه اقلیت سفید پوست تا پای جان برای حفظ نظام آپارتاید علی رغم وارد دانستن ایرادات و اشکالات بسیار از آن حمایت کنند. در اصل آنها از خود محافظت می کردند نه رژیم حاکم.

یکی از عواملی که موجب شد ماندلا بتواند فرآیند تغییر نظام حاکم بر آفریقای جنوبی را رهبری کند این بود که ماندلا در سال های آخر حضور خود در زندان و زمانی که به صورت پنهانی با رژیم حاکم مذاکره می کرد، تصویر دقیقی از آفریقای پسا آپارتاید ارائه می داد و این موجب شده بود مقاومت بسیاری از چهره های سیاسی و نظامی سفیدپوست مخالف با تندروی های نظام آپارتاید شکسته شود و آنها نیز خود را برای ایجاد دنیایی با نظم جدید که در آن به حقوق سیاهپوستان و سفیدپوستان همزمان احترام گذاشته خواهد شد آماده کنند.

مشابه این موضوع برای رژیم جعلی اسرائیل هم صادق است، تقریباً ۸۰ درصد از یهودیان اسرائیلی در آنجا به دنیا آمده‌اند. حدود ۱۴ درصد آنها از اروپا و قاره آمریکا و ۶درصد از آسیا و آفریقا به دنبال زندگی بهتر و فرار از فقر و محرومیت در سرزمین مادری خود به فلسطین اشغالی مهاجرت کرده اند. بخش عمده ی این ترکیب جمعیتی که حدود 7 میلیون نفر می باشند جایی به جز فلسطین اشغالی برای زندگی ندارند. این تصور که همه ساکنان بخش اشغالی فلسطین از قدرت مالی، درآمد و امکان زندگی مناسب در آمریکا و اروپا برخوردارند تصویر درستی از واقعیت نیست. به همین دلیل است که بخش زیادی از شهرک نشینان خود را در جنایت های حاکمان سهیم می کنند، چرا که آنها به دنبال کسب موقعیت بهتر برای زندگی فعلی و آینده خود هستند و این موفقیت را وابسته به بقا و حیات رژیم غاصب می دانند و به همین دلیل با وجود ترس فراوان از مرگ و اختلافات سیاسی، نژادی و مذهبی گسترده در این رژیم همچنان شهرک نشینان از حاکمیت دفاع می کنند.

عبارت «به دریا ریختن یهودی‌ها» را اولین بار «جمال عبدالناصر» چهره کاریزماتیک جهان عرب در نیمه دوم قرن ۲۰ میلادی و قبل از انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷به کار برد. موضوعی که رژیم صهیونیستی با سوءاستفاده از آن و برجسته سازی مقوله ای تحت عنوان تلاش ایران برای احیای امپراطوری سعی دارد به یهودیان ساکن فلسطین اشغالی اینگونه القا کند که در صورت شکست نظام حاکم بر اسرائیل با توجه به قدرت گرفتن ایران و اعراب، سرنوشتی جز مرگ انتظار آنها را نمی کشد و از حربه برجسته سازی خطر و شَرّ بیرونی برای افزایش انسجام درونی و جلب حمایت از داخل استفاده می کند.

حال که رژیم غاصب صهیونیستی به واسطه طوفان الاقصی، جنایت های هولناک در غزه، مجاهدت جریان مقاوت، ضربه سهمگین عملیات وعده صادق، بیداری جهانی، تشدید اختلافات سیاسی داخلی و ... در ناپایدارترین وضعیت خود در دهه های اخیر قرار گرفته است و بدون تنفس مصنوعی آمریکا نمی تواند به حیات ادامه دهد، تولید گفتمان شفاف از پسا اسرائیل برای افکار عمومی جهان و ساکنان فعلی این سرزمین از هر قوم، نژاد و مذهبی با کمک رسانه می تواند به فعال تر شدن گسل های موجود در این رژیم کمک کند، همراهی بخش مهمی از ساکنان غیر افراطی را جلب کند و زمینه را برای شکل گیری یک اجماع جهانی برای انتخاب راهکار دموکراتیک برای آینده فلسطین فراهم سازد.

و من الله التوفیق

علی محمد رجبی

اول اردیبهشت 1403