محمد حسین دادخواه تهرانی
این زندگی توعه !
شاید خیلی متن های انگیزشی یا تکست های امید بخش خونده باشیم ولی شاید یکی از معروف ترینش "پالستی مانیفست " باشه ...
داستان از این قراره که :
دیوید و مایکل رادپروردوتا داداش بودن که روی پلههای میدون «یونیون» توی نیویورک نشسته بودن تا تعریفشون از موفقیت رو بنویسن. هدف این بود که یه چیزی بنویسن که هر وقت حس کردن توی زندگی گیر کردن یا اینکه دارن زندگی رو بر اساس تعریفِ یکی دیگه از موفقیت زندگی میکنن، به این مانیفست برگردن، یه نگاه بهش بندازن و یادشون بیفته که تعریفشون از زندگی و خوشحالی و موفقیت چیه.
اون روزها مایکل و دیوید تازه از کارشون استعفا داده بودن تا کسبوکار خودشون رو راه بندازن. یک شرکت طراحی و تولید تیشرتهای باحال به اسم Holstee.
برای کسبوکار جدیدشون یه وبسایت راه انداختن و این مانیفیست رو گذاشتن توی سایت، اون پشت مشتا. این پوستر خیلی محبوب شد. باورشون نمیشد که مانیفست هولستی اینقدر پرطرفدار بشه و توی اینترنت بچرخه. الان اینجوری شده که کلن بیخیال قضیهی تیشرت و لباس شدن و فقط دارن از این پوستر (به زبانهای مختلف) چاپ میکنن و میفروشن.
بیایم یه بار مرورش کنیم ...
زﻧﺪﮔﯽ ﻣـﺎل ﺗﻮسـﺖ. ﮐﺎری رو ﺑﮑﻦ ﮐﻪ دوﺳﺘﺶ داری، و اداﻣـﻪش ﺑـﺪه. اﮔﻪ ﭼﯿﺰی رو دوﺳـﺖ ﻧﺪاری، ﺗﻐﯿﯿﺮش ﺑﺪه. اﮔﻪ ﺷﻐﻠﺖ رو دوﺳﺖ ﻧﺪاری، ازش ﺑﯿﺎ ﺑﯿﺮون. اﮔﻪ وﻗﺖ ﮐﻢ ﻣﯿﺎری، ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﺗﻤﺎﺷـﺎ ﻧﮑﻦ. اﮔﻪ دﻧﺒﺎل ﻋﺸﻖ زﻧﺪﮔﯿﺖ ﻣﯽﮔﺮدی، ﺑﯿﺨﯿﺎل ﺷﻮ، ﭼﻮن وﻗﺘﯽ ﮐﺎری ﮐﻪ دوﺳﺘﺶ داری رو ﺷـﺮوع ﮐـﺮدی، اوﻧﺎ ﻫﻢ ﻣﻨﺘﻈـﺮت میﻣﻮﻧﻦ. اﯾﻨﻘـﺪر ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻦ، زندگی ساده است . ﻫﺮ ﺣﺴﯽ ﻗﺸﻨﮕﯽﻫﺎی ﺧﻮدﺷﻮ داره. وﻗﺘﯽ ﻏﺬاﻣﯽﺧﻮری، ﺑﺎ ﺗﮏﺗﮏ ﻟﻘﻤﻪﻫﺎش ﻋﺸﻖﺑﺎزی ﮐﻦ. ذﻫﻦ، آﻏﻮش و ﻗﻠﺒﺖ رو ﺑﻪ روی ﭼﯿﺰﻫﺎ و آدمﻫﺎی ﺟﺪﯾﺪ ﺑﺎز ﮐﻦ، ﻫﻤﻪی ﻣﺎ در ﺗﻔﺎوت ﻫﺎﻣﻮن ﯾﮑﺴـﺎن ﻫﺴﺘﯿﻢ. از آدم ﺑﻌـﺪی ﮐـﻪ دﯾـﺪی ﺑﭙﺮس در زﻧﺪﮔﯽ ﭼﯽ دوﺳـﺖ دارن، و روﯾﺎﻫﺎت رو ﺑﺎﻫﺎش در ﻣﯿﻮن ﺑﺬار ...
زیاد سفر برو ، ﮔﻢ ﺷﺪن ﮐﻤﮑﺖ ﻣﯽﮐﻨﻪ ﺧﻮدت رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯽ. ﺑﻌﻀﯽ ﻓﺮﺻﺖﻫﺎ ﯾﻪ ﺑﺎر در ﺧﻮﻧﻪت رو ﻣﯽزﻧﻦ، اوﻧﺎ رو از دﺳـﺖ ﻧﺪه. زﻧﺪﮔﯽ ﯾﻌﻨﯽ آد مﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ، و ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻫﺎﺷﻮن ﺧﻠﻖ ﻣ ﯽﮐﻨﯽ، ﭘﺲ ﺑﺮو ﺑﯿﺮون و ﺷﺮوع ﮐﻦ ﺑﻪ ﺧﻠﻖ ﮐﺮدن. زﻧﺪﮔـﯽ ﮐﻮﺗﺎﻫﻪ . روﯾﺎت رو زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻦ و ﺷـﻮر و ﺷﻮﻗﺖ رو ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﻦ.
من که اینو چاپ کردم و توی اتاقم نصبش کردم , به نظرم فکر خوبیه که شما هم این کار رو بکنید و هر روز نیم نگاهی روش بندازین :)
با تشکر از فونت ایران دوست داشتنی...
مطلبی دیگر از این انتشارات
چرا باید دهه۶۰ را دهه اوج موسیقی کلاسیک ایرانی بدانیم؟
مطلبی دیگر از این انتشارات
گردا تارو، اولین زن عکاس جنگ که کشته شد
مطلبی دیگر از این انتشارات
درباره هنگدرام؛ هنگدرام ساز گرانیست به هرکس ندهند!