قدردانی

هر کدام از ما روزهای طوفانی و پرتلاطمی در زندگیمون تجربه کردیم. لحظه هایی که ناامیدی با تَبَر فولادین خودش، گوشه اتاق تاریک افکارمون قدم قدم به ما نزدیک میشه و ترس تمام وجودمون رو فرا میگیره. اما همیشه توی این شرایطِ سخت آدم هایی هستند که سر می رسند و روزنه ی امید رو جلوی چشمانمون باز میکنن. این موقع است که میگیم به مو رسید اما پاره نشد. شاید دغدغه ها و مشغولیت های روزمره اجازه نده تا اونجوری که شایسته است ازشون قدردانی کنیم. پس امروز رو که روز دهم اسفند است غنیمت می شمارم تا کمی به این عزیزان فکر کنم. قدر دانستن یجور شکر گذاریه و از قدیم گفتند شکر نعمت نعمتت افزون کند. پر حرفی و پر چونگی بسه!میخوام از پدرم تشکر کنم بخاطر اینکه واژه قدرت و صلابت رو برام معنا کرد. از همسرم تشکر کنم که گذشت و مهربونی رو بهم یاد داد و از همه مهمتر از خدای بزرگ تشکر کنم که سلامتی، پدر،مادر،همسر و یه مسافر کوچولوی تو راهی رو بهم بخشید تابتونم معنای واقعی نعمت های بی مانندش رو تجربه کنم. می دونم این روزها خیلی سرده و دلهای یخ زدمون نیازمند یک اتفاق گرم و دلنشینه. اما ایمان دارم که بازم میان کسانی که بذر امید و سبز شدن رو توی دلهامون می‌کارند. پس شما هم قدردان داشته های هرچند کوچکتان باشید تا تجربه کنید طعم شیرین قدردانی را...