من خیالی

جدای از اینکه همه آدمها ذاتا برتری رو دوست دارن اما وقتی دقیق تر فکر میکنم در سن و سال کودکیم بیشتر بخاطر گندهایی که میزدیم یا ترسها یا آرزوهایی که داشتیم خیال ابر قهرمانی بیشتر تقویت میشد و یک من خیالی جدید برای خود می ساختیم که از قضا نقص های چشمگیر خودمان را بپوشاند.

یادمه روزهای کودکیم زمانی که ظرف بلوری مادرم را شکستم از شدت ناراحتی و ترس در تصوراتم می‌توانستم زمان را به عقب برگردانم و ظرف را محکم تر بگیرم یا اصلا برش ندارم

یا برای تصادف برادرم که مادرم به شدت غمگین بود. می‌توانستم با نیرویی خارق العاده یا جادویی جلو اون ماشین رو بگیرم یا در چشم بهم زدنی معالجه اش کنم یاگاو پدرم رو که اون زمان تنها داراییش بود زنده کنم. یا وقتی خواهرم برای خوراکی گریه می کرد دوست داشتم چوب جادوییم را در هوا بچرخانم و برایش حاضر کنم.

نوجوانیم بیشتر با پررنگ شدن شهرت همراه بود دوست داشتم خاص بودنم را درون چشم و چال همه کنم همه من را ببینن بگذریم که این هم بخاطر کمبود اعتماد بنفسم بود اما مدام نداشته هایم در تصوراتم به شکلی ماورایی و بهترین برایم ظاهر میشد یک ریز برایشان خیال می بافتم و با خیالشان زندگی می کردم.

الان تصور آن زمانها برایم شیرین است و گاهی برایمان جالب و شگفت آور

الان به اصطلاح بزرگ شده ام

و در این مسیر اینگونه به من آموخته شد جدای از حرف درست و غلطش:

با پول ابر قهرمانی

چون ظرف بلوری مادرت را جایگزین میکنی. یا سختی تصادف برادرت را کم میکنی یا اونقدر داری که گاو برایت هیچ ارزشی ندارد که چوب جادویی ات را در هوا بچرخانی تا زنده اش کنی خوراکی که دیگر هیچ?

با پول مشهور می شوی آوازه ی بوگاتی و ماشین های لاکچری ات چنان صدا می کند که نیازی به دوره های تقویت اعتماد بنفس پیدا نمی کنی.

در کل بزرگسالی میجنگی برای همان ابر قهرمانی های بچه گی ات و در میانسالی با کوله باری از خستگی و آرزوهای دست نیافته هر روز و هر روز حسرتش را مرور میکنی تا مبادا سوهان روح خونت بیافتد?

و اما به پیری که رسیدی درس زندگیت را باز کرده و دوباره مرور می کنی و مرور می کنی و باز در تخیلاتت ساعت جیبی کنار جلیقه ات را که در می آوری و دکمه بالایش را فشار می دهی به گذشته می روی و...

خواستم بگم همه ابر قهرمانی رو دوست دارن چون چیزهای شگفت انگیز بقیه انسانها را هم به وجد می آورد و تشویق بقیه حس و حالت را خوب می کند. ولی جدای از همه ی حس‌های بی نظیر

همیشه ابر قهرمان‌ها و من های خیالی هستند که باعث میشن چیزهای جدید خلق بشن.

زمانی اگر کسی از گذشته وارد دنیای امروزی میشد با داشتن وسایل و امکانات ما قطعا ابر قهرمان بود.

پس این روزها همه ابر قهرمانند.

و تبریک به آیندگان که از الان در خیالات و ابرقهرمانی های ما زندگی می کنند.?

و اما

همه کسانی که با وجدان و متعهد به دنبال این هستن که این دنیا جای بهتری برای زندگی کردن باشه قهرمانندحتی اگر سرشناس نباشند.

پدران، مادران و فرزندان سرزمینم همه ابر قهرمان های زندگی هستید به خودتان افتخار کنید. و من خیالی خودتان را به من واقعی تبدیل کنید.?

https://vrgl.ir/hh9TZ