فلوشیپ پسادکتری زمین شناسی دانشگاه اصفهان
ظرفیت کنکور تحصیلات تکمیلی!!!
به نام ایزد پاک
در یک دهه اخیر با تصمیمات بدون پشتوانه علمی، متاسفانه شاهد افزایش ناگهانی ظرفیت پذیرش مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری در کلیه دانشگاه های کشور بودیم.
برای منافع کوتاه مدت دانشگاه و یا رفع هزینه های جاری و با موافقت با هر درخواست، با افزایش بی دلیل ظرفیت ورودی دانشجو، چنین سونامی شوک آوری را به دانشگاه های بدون امکانات و هیات علمی کافی وارد؛ و از آن سو بهترین جوانان کشور را در سراب تحصیلات تکمیلی بدون پیش بینی آینده کاری رها نمودیم.
به واقع چرا مجموعه تصمیم گیری در وزارت علوم جلوی ادامه این ضرر بدون جبران را نمی گیرد؟ خروجی بی ملاحظه مقاطع ارشد و دکتری بدون وجود شرایط استخدامی تا چه زمانی ادامه دارد؟ چرا بایستی بسیاری از افراد ناتوان به دلیل ظرفیت های بدون ملاحظه وارد مقطع دکتری گردند که حتی توان علمی حداقلی را ندارند؟ تا کجا استادان ما با توجیه رفع مشکل، هم برای دانشجوی دکتری آنالیز تهیه می کنند و هم مقاله و حتی تز او را تکمیل می کنند؟ از سوی دیگر تا چه زمانی هیات علمی ما ناشی از قوانین مقاله پرور، به دانشجو صرفا به عنوان موتور تولید مقاله می نگرد؟ اجبار به خرید کتاب استاد، اجبار به گذاشتن نام استاد در ابتدای نویسندگان، اجبار به همکاری های ناخواسته تا کجا ادامه دارد؟
وظیفه سیستم علمی و دانشگاهی ما صرفا ورودی ارشد و دکتری و خروجی بدون توان علمی نیست! در کدامین سیستم علمی دانشجوی ضعیف به سهولت و با کمک استاد راهنما دفاع می کند؟ در کدام کشور دنیا به سهولت ما، دانشجو با پرداخت مالی امکان خرید مقاله و تز دارد؟ فروش مدارک ارشد و خصوصا دکتری تا کجا ادامه خواهد داشت؟
امروز که دانش آموختگان نگران ارشد و دکتری و دانشجویان پر شوق دیروز را می بینیم، از خود بپرسیم این ظرفیت اشتباه در مقاطع تحصیلات تکمیلی در آینده چه با امید و آینده کشور و جوانان ما خواهد نمود؟!
بایستی ظرفیت کارشناسی ارشد و خصوصا دکتری را کاهشی و حتی در برخی رشته ها و گرایش های بحرانی به صفر برسانیم تا در سالهای آینده این سونامی غم بار، سیستم علمی و جامعه جوانان و فرهیختگان را بیشتر از این دچار آسیب ننماید.
دکتر صمدی
#کنکور #دکتر_صمدی #دکتری #کارشناسی_ارشد #دانشگاه
مطلبی دیگر از این انتشارات
زنده یادان زمین شناسی ایران
مطلبی دیگر از این انتشارات
حسادت
مطلبی دیگر از این انتشارات
اخلاق پژوهشی