آموزش پیشگیری از آسیب های اجتماعی ، چه چیزی نیست؟

یک مددکار : در یادداشت های قبلی توضیح دادم که آموزش پیشگیری از آسیب های اجتماعی ، دارای استاندارد است و تنها با رعایت این استانداردها است که اثربخش خواهد بود و در غیر این صورت ، چه بسا نه تنها اثربخش نیست بلکه می تواند نتیجه ای وارونه ای به همراه داشته باشد.

در سال های خدمت در حوزه پیشگیری از آسیب های اجتماعی در مدارس ، همواره کوشش کردم که چارچوب و استانداردهای آموزش پیشگیری از آسیب های اجتماعی را برای مدارس ، تبیین کنم و خطاها و اشتباهات رایج در این زمینه را تصحیح کنم.

حالا اجازه بدهید ، برخی از این استانداردها را به زبان ساده و متفاوت ، مرور کنیم.

آموزش پیشگیری از آسیب های اجتماعی ، چه چیزی نیست.

- سخنرانی نیست : این اشتباه است که فکر کنیم به روش سخنرانی می شود مهارت های پیشگیرانه را به کودکان و نوجوانان آموزش داد. بر اساس شواهد ، بهترین شیوه آموزش پیشگیری ، رویکرد مشارکت محور است.

- پند و نصیحت نیست : آموزش پیشگیری ، با محوریت آموزش مهارت ها و تغییر یا اصلاح نگرش ها و باورها صورت می گیرد. نصیحت شاید بتواند برای ساعاتی نگرش ها و باورهای افراد را تحت تاثیر قرار دهد اما این تغییر دوام ندارد. ضمن این که موجب آموزش مهارت ها نمی شود.

- بداهه گویی نیست : آموزش پیشگیری دارای ادبیات و سرفصل های استاندارد در مورد مهارت های پیشگیرانه و خودمراقبتی است که در آموزش باید رعایت شوند. بنابراین این برداشت رایج که بدون این سرفصل ها ، بدون آمادگی قبلی و بدون رعایت سرفصل ها ، می توان پیشگیری را آموزش داد ، اشتباه است.

- پراکنده گویی نیست : آموزش پیشگیری ، دارای جلسات و سرفصل های استاندارد است که توالی و ترتیب این جلسات ، نظم جلسات و برگزاری جلسات تکمیلی و نیز تمرین و کار گروهی دارای اهمیت است. بر اساس شواهد ، اغلب آموزش های استاندارد پیشگیری ، دارای حداقل 8 جلسه اصلی و حداقل 4 تا 6 جلسه تکمیلی است.

- همایش نیست :آموزش پیشگیری ، کلاس – محور است. نمی توان آموزش مهارت ها را که باید و بهتر است حداکثر برای 30 نفر در قالب کلاس درس ارائه نمود ، از طریق برگزاری همایش و برای جمعیت انبوه ، اجرا کرد. همایش ، تنها می تواند یک روش انگیزشی باشد نه چارچوبی برای آموزش پیشگیری.