ده گام که برای تاب آوری کودکان و نوجوانان در برابر آسیب های اجتماعی و رفتارهای پرخطر ، در مدرسه و خانواده ، باید برداشته شود.

یک مددکار : تاب آوری را می توان بطور مستمر در خانه و مدرسه ، پایش و رصد کرد و برای ایجاد ظرفیت های آن و یا برای بهبود وضعیت موجود و مولفه های آن ، اقدام کرد. در اینجا ، به یک فهرست ده گام در زمینه اقدام برای تاب آوری ، اشاره می شود.

1) سنجش و پایش عوامل خطر و هم براي عوامل محافظت كننده

2) تعيين اين كه كدام يك از عوامل خطر و عوامل محافظت كننده در مدرسه يا در كلاس درس وجود دارد.

3) پيمايش در مورد وجود نشانه هاي تاب آوري

4) ارايه و فراهم سازي اطلاعاتي در مورد عوامل خطر ، عوامل محافظت كننده و تاب آوري و نيز اين كه چگونه اين مفاهيم در سطح مدرسه ، خانه و يا در گروه هاي همتايان و جامعه به نتايج و بروندادهاي منفي يا مثبت براي كودكان تبديل مي شوند. لازم است كاركنان در مورد اين عوامل و ماهيت تاب آوري آموزش ببينند.

5) كار با ديگران ، هم آن الگويي كه كاركنان به آن اعتقاد دارند و هم الگويي كه براي كودكان مي خواهند.

6) كار با دانش آموزان ، مديران و معلمان براي تعيين حوزه هاي مهم تر ونيز الگويي ( خواه مبتني بر كلاس درس ، خواه در سطح مدرسه ) كه بكار مي رود. نهادينه كردن الگوي محافظت كننده درون مدرسه اگر به نوعي فرهنگ تبديل شود ، مي تواند بسيار موثر باشد.

7) شناخت عوامل خطر همانند عوامل محافظت كننده مي تواند براي كاهش آثار زيان بار تاثيرات عوامل خطر مناسب باشد. مهم ترين پژوهش ها در مورد ارايه اين ضربه گيرها صورت گرفته اند. تاكيد اصلي مي تواند بر روي راهبردهاي معيني كه در ماهيت پيشگيرانه ، و نه واكنشي ، هستند صورت گيرد. لزوما همه اشخاصي كه با عوامل خطر مواجه مي شوند ، رفتارهاي مساله دار از خود بروز نمي دهند.

8) ايجاد فرهنگ مدرسه بر اساس عوامل محافظت كننده ( حمايت و مراقبت ، انتظارات بالا و مشاركت معنادار )

9) برنامه هايي را كه با عوامل محافظت كننده سازگار نيستند كنار بگذاريد.

10) ساخت عوامل محافظت كننده را به بخشي از برنامه بهبود و پيشرفت مدرسه تبديل كنيد.