شیوع شناسی آسیب های اجتماعی ، چگونه انجام می شود؟

یک مددکار : یکی از روش های رایج در پایش آسیب های اجتماعی ، شیوع شناسی است. در این روش ، با استفاده از پرسشنامه ، و از طریق سوالاتی چون سابقه خطرپذیری ، زمان خطرپذیری ، تمایل و زمینه ، وضعیت خطرپذیری کودکان و نوجوانان را ارزیابی می کنند. ممکن است شما در مدرسه خود ، چنین روشی را استفاده کرده باشید و یا در حال برررسی چنین روشی باشید. در آن صورت توجه داشته باشید که این روش ، در کنار داده هایی که بطور مستقیم در اختیار شما می گذارد ، چالش هایی چون سوگیری برای کودکان و نوجوانان را به همراه دارد. از جمله راهکارهای جایگزین در این زمینه ، استفاده از پرسش های غیر مستقیم ، بررسی تمایل به همراه زمینه و یا تغییر جهت سوالات است.

به چند نمونه از گویه های چنین پرسشنامه ای دقت کنید.

- مصرف مواد ، حتی برای یک بار هم ، زیان بار و خطرناک است.

- خانواده من ، مصرف هرگونه دخانیات ( مانند سیگار و قلیان ) را قبول ندارند و با آن مخالف هستند.

- اگر دوستانم به من قلیان تعارف کنند ، آن را رد می کنم ، حتی اگر از من ناراحت شوند.

- بدون هماهنگی با خانواده ام ، دعوت دوستانم برای میهمانی را نمی پذیرند ، حتی اگر مسخره ام کنند.