چهل درس که والدین و مدارس برای توانمندسازی کودکان و نوجوانان آسیب دیده ، باید بدانند و به کار بگیرند.

یک مددکار : برای محافظت از کودکان و نوجوانان آسیب دیده ، لازم است نکات و ملاحظاتی را والدین و مدارس ، رعایت کنند. در اینجا نمونه ای از توصیه ها را مرور می کنیم.

1. با شخص آسیب دیده وقت بگذارید و به ایشان اطمینان دهید که در امان هستند.
2. حتی اگر درخواست کمک نکرده اند از آنان پشتیبانی کنید و به آنها گوش فرا دهید.
3. اگر بعضی اوقات می خواهند تنها باشند، این بخشی از پاسخ طبیعی به تروما است.
4. به آنان بگویید که متأسفید که این اتفاق رخ داده است ، و می خواهید درکشان کنید و به ایشان کمک کنید.
5. سعی کنید مدتی را صرف صحبت کردن در مورد اتفاقاتی که با شخص دیگر / افراد رخ داده است کنید. سعی کنید احساس خود را نسبت به آنچه اتفاق افتاده است ، و درباره اینکه اکنون چه احساسی دارید ، بیان کنید.
6. با آموزش و الگوبرداری از راهکارهای مقابله مؤثر ، به کودکان کمک کنید تا احساسات خود را مدیریت کنند.
7. به سؤالات کودکان در مورد رویداد آسیب زا به زبان و اصطلاحات ساده و صادقانه ، پاسخ دهید.
8. با کودک ، برنامه های ایمنی شفاف و مشخص ایجاد کنید.
9. آنان را در فعالیت هایی که ذهن و بدن را به تحرک وا می دارند می کند درگیر کنید.
10. واژگان "احساسات" خود را گسترش دهید تا بتوانند راحت تر خود را بیان کنند
11. فعالیت های خانواده را ارتقا دهید تا آنان را به زمینه هایی که دوست دارند نزدیکتر کند.
12. نظم معمول زندگی خانواده خود را حفظ کنید.
13. مراقب تغییر در رفتارها باشید.
14. به کودکان اجازه دهید تا آنطور که می بینند ، ماجرای آسیب هایی را که تجربه کرده اند، بازگو کنند تا بتوانند احساسات خود را آزاد کنند و از آنچه اتفاق افتاده است ، صحبت کنند.
15. با آرامش و دلسوزانه جواب بدهید ، اما بدون نشان دادن شوک یا قضاوت
16. به کودکان اطمینان دهید که بزرگسالان در زندگی خود برای حفظ امنیت آنان تلاش می کنند.
17. مرزها و محدودیت ها را با صبر ، آرامش و البته روشن و قوی تنظیم کنید.
18. بارها و بارها به آنان یادآوری کنید که چقدر به آنها اهمیت می دهید.
19. به آنان کمک کنید تا یک حس کنترل دوباره به دست آورند.
20. آنان را تشویق و حمایت کنید.
21. زمان ها یا موقعیت های چالش برانگیز را پیش بینی کنید که ممکن است یادآور این رویداد باشد و از این طریق ، کمک کنید تا توانایی سازگاری خود را تقویت کنند.
22. به کودکانی که فعال هستند ، فرصت دهید تا انرژی خود را به گونه‌ای مفید هدایت کنند ،
    مانند دادن مسئولیت های اضافی یا نقش های مدیریت و مسئولیت
23. با فرزندان خود صحبت کنید تا بدانند که شما آماده ایمن نگه داشتن آنها هستید.
24. برنامه های ایمنی را قبل از وقوع یک فاجعه یا وضعیت اضطراری مرور کنید. داشتن یک برنامه باعث افزایش اعتماد به نفس فرزندان شما می شود و به آنان کمک می کند تا حس کنترل داشته باشند.
25. آرام باشید و به فرزندان خود اطمینان دهید.
26. با فرزندان در مورد آنچه اتفاق می افتد صحبت کنید تا بتوانند درک کنند.
27. به کودکان فرصت دهید تا در مورد آنچه گذشتند یا درباره آنچه در مورد آن فکر می کنند صحبت کنند. آنان را تشویق کنید تا نگرانی ها را به اشتراک بگذارند ، مطرح نمایند و سؤال کنند.
28. شما می توانید به فرزندان خود کمک کنید با تشویق آنان به اقداماتی که مستقیم با فاجعه مربوط است ، احساس کنترل کنند و احساسات خود را مدیریت کنند. به عنوان مثال ، کودکان می توانند به دیگران پس از یک فاجعه کمک کنند ، از جمله داوطلبی برای کمک به جامعه یا اعضای خانواده در یک محیط امن.
29. پیش بینی چگونگی پاسخ برخی از کودکان به حوادث و حوادث آسیب زا دشوار است. از آنجا که والدین ، ​​معلمان و سایر بزرگسالان کودکان را در موقعیت های مختلف می بینند ، این مهم است که با یکدیگر همکاری کنند تا اطلاعاتی را در مورد نحوه مقابله هر کودک پس از یک رویداد آسیب زا به اشتراک بگذارند.
30. اول از خود مراقبت کنید. کودکان به بزرگترهای اطراف خود وابسته هستند تا احساس امنیت و امنیت کنند. اگر بسیار مضطرب یا عصبانی هستید ، احتمالاً کودکان بیشتر از گفته های شما تحت تأثیر وضعیت عاطفی شما قرار می گیرند. کسی را پیدا کنید که به او اعتماد کنید در رفع نگرانی های شخصی شما کمک کند.
31. مراقب رفتارهای غیرمعمول باشید که ممکن است نشان دهد کودک شما در مواجهه با حوادث مزاحم مشکل دارد. علائم مرتبط با استرس که باید از آن آگاهی داشته باشند
32. در مورد رویداد مخاطره آمیز با فرزند خود صحبت کنید. صحبت نکردن در مورد آن ، این رویداد را
    در ذهن کودک شما تهدیدآمیزتر می کند. سکوت نشان می دهد که آنچه اتفاق افتاده است حتی برای صحبت کردن بسیار وحشتناک است.
33. این سوال را شروع کنید که کودک شما در مورد وقایعی که شاهد بوده یا دیده و شنیده ، چه درکی دارد؟ همانطور که کودک شما توضیح می دهد ، به غلط بودن اطلاعات، برداشت های غلط و ترس و نگرانی های اساسی گوش فرا دهید.
34. - به سادگی و به طور مستقیم - ممکن است - رویدادهای رخ داده را توضیح دهید. میزان اطلاعاتی که برای کودک مفید خواهد بود بستگی به سن او دارد. به عنوان مثال ، کودکان بزرگتر نسبت به کودکان کوچکتر ، اطلاعات دقیق تری می خواهند . از آنجا که هر کودکی متفاوت است ، از کودک خود بخواهید اطلاعاتی را در اختیار شما قرار دهد.
35. تماشای تلویزیون و یا هر نوع استفاده از رسانه ها و فضاهای مجازی ، در مورد بیماری ها ، بلایا و وقایع آسیب زا ، به ویژه برای کودکان خردسال ، را محدود کنید. وقتی کودکان بزرگتر تلویزیون تماشا می کنند ، سعی کنید با آنان تماشا کنید و از این فرصت استفاده کنید تا درمورد آنچه مشاهده می شود و اینکه چه احساسی دارند ، بحث کنید و دیدگاه خود را به اشتراک بگذارید.
36. کودک خود را تشویق کنید که سوالات خود را مطرح کند ، و مستقیماً به آن سؤالات پاسخ دهد. کودکان نیز مانند بزرگسالان ، در صورت احساس درک بهتر ، قادر به کنار آمدن با بحران هستند.
37. تبادل پرسش و پاسخ به شما کمک می کند تا با فرزند خود به درک مشترکی از بحران و پاسخ به آن ، رسیده و از این جهت اطمینان حاصل کنید. فرزند خود را مجبور نکنید. درعوض ، دعوت های متعدد برای بحث و گفتگو را گسترش داده و سپس حضور جسمی و عاطفی خود را افزایش دهید ، زیرا منتظر هستید که او برای پذیرش آن دعوت ها آماده باشد.
38. در پی وقوع یک بحران ، کودکان خردسال ممکن است آنچه را که اتفاق افتاده یا پیامدهای آن را نمی دانند. کودکان و نوجوانان بزرگتر ، عادت دارند برای مشاوره به همسالان خود روی آورند. ممکن است در ابتدا در مقابل دعوت های والدین و سایر مراقبان در مقابل رویدادها و واکنش های شخصی خود مقاومت کنند. یا ممکن است به سادگی آماده گفتگو درباره نگرانی های خود نباشند.
39. کودکان را از قدمهایی که برای ایمن نگه داشتن آنان برداشته می شود اطمینان دهید. بیماری ها ،
    وقایع آسیب زا و بلایای دیگر به ما یادآوری می کند که ما هرگز کاملاً از آسیب در امان نیستیم. اکنون بیش از هر زمان دیگر این اهمیت دارد که کودکان باید در مدارس ، خانه ها و اجتماعات خود احساس امنیت کنند.
40. اگر نگرانی در مورد رفتار فرزند خود دارید ، با کمک مشاور یا پزشک متخصص کودک خود و یا سایر ارائه دهنده مراقبت های اولیه یا یک متخصص مراقبت از بهداشت روان ، تماس بگیرید.