کلیشه هایی که مدارس در مواجهه با فوریت های اجتماعی ، باید آن را جدی بگیرند.

یک مددکار : کلیشه هایی هستند که ممکن است موجب شوند مدارس ، مشاوران ، مددکاران اجتماعی و فعالان پیشگیری از آسیب های اجتماعی در مدارس ، میزان و شدت خطرپذیری را نادیده گرفته و دست کم بگیرند. یک نمونه فراگیر در این زمینه ، پدیده خودکشی است.

به چند نمونه توجه کنید.

- نادرست : کسی که تهدید به خودکشی می کند ، کاری نمی کند و بیشتر قصد جلب توجه دارد.

- درست : هر تهدیدی باید جدی گرفته شود. مصاحبه و مشاوره با فرد در معرض خطر ، می تواند به محافظت از او کمک کند.

- نادرست : خودکشی ، یک اتفاق است.

- درست : خودکشی ، دارای علامت و نشانگان است که می توان با تشخیص بموقع از آن پیشگیری کرد.

- نادرست : کسی که از خودکشی حرف می زند ، واقع قصد مردن دارد.

- درست : لزوما این طور نیست. کسی که از خودکشی حرف می زند ، در واقع درخواست کمک می کند و این علامت یک اختلال در فرد است که لازم است به او کمک شود.

- نادرست : وقتی علایم بهبودی آشکار شد ، دیگر خطر بر طرف شده است.

- درست : این طور نیست. پس از وقوع بحران و خارج شدن از بیمارستان هم ، خطر هنوز وجود دارد و لازم است از طریق پیگیری مستمر ، وضعیت فرد را رصد کرد و با او کمک کرد.

- نادرست : خودکشی ، ارثی است.

- درست : هرچند وراثت یکی از متغیرهای خطر است ، اما باید توجه داشت که اضطراب و افسردگی ، یک اختلال فراگیر است که باید آن را جدی گرفت و درمان نمود.