کودک و نوجوان تاب آور ، چه توانایی دارد؟

یک مددکار : پرسش این است که کودک / نوجوان تاب آور ، چه توانایی دارد؟ پاسخ به این پرسش می تواند در جهت گیری آموزش های مدارس برای ارتقاء سلامت روان و تاب آوری به کودکان و نوجوانان ، موثر و راهگشا باشد.

1) برقراري ارتباط

كودك ، قادر است افكار و احساسات خود را براي ديگران بيان كند.او مي تواند به آنچه ديگران مي گويند گوش دهد و از آنچه آن ها احساس مي كنند آگاه است. كودك مي تواند تفاوت خود و ديگران را تشخيص دهد و توانايي آن را دارد كه بر اساس نتيجه اين ارتباط ها با ديگران ، فعاليت نمايد.

2) حل مساله

كودك مي تواند ، ماهيت و دامنه يك مساله ، آنچه كه براي حل آن نياز دارد و ميزان كمكي كه از ديگران مي خواهد را بسنجد. كودك مي تواند براي يافتن راه حل مساله با ديگران مذاكره كند و از اين طريق به راه حل هاي خلاقانه و گاه خنده آوري دست پيدا كند. ممكن است ميل داشته باشد تا وقتي كه به يك راه حل مناسب نرسيده ،‌ همچنان با آن مشكل سر كند.

3) مديريت و كنترل هيجان ها و احساسات

كودك قادر است كه احساسات خود را بشناسد و تشخيص دهد ،‌ به آن ها نامي عاطفي بدهد و در قالب كلمات و رفتارهايي كه منافي احساسات و حقوق ديگران و خودش نيست ، بيان كند.كودك ، ‌همچنين مي تواند ،‌ هيجان هاي خود در مورد فرار ،‌ ضربه زدن ، ‌صدمه به اموال يا هر رفتار خطرناك ديگر ،‌ كنترل كند.

4) درك و سنجش خلق و خوي خود و ديگران

كودك ، از ‌بينش كافي در مورد خلق و خوي خود ( به عنوان مثال ، اين كه چطور فعاليت كند ، هيجان بورزد ، واكنش نشان بدهد ، آرام باشد و يا به استقبال خطر برود ،‌ يا اين كه محتاط باشد ) و ديگران برخوردار است.

اين به كودك كمك مي كند ، كه بداند چگونه سريع و به موقع كاري را انجام دهد ، چه هنگام نيازمند برقراري ارتباط است ، و اين كه چگونه خود را با شرايط مختلف سازگار كند.

5) روابط مبتني بر اعتماد

كودك مي تواند ، افردي را – مانند والدين ،‌ معلم ،‌ بزرگترهاي ديگر و يا يكي از دوستان همسن و سال خود – را براي تقاضاي كمك ،‌ براي صحبت در مورد علايق و احساسات خود ، براي يافتن شيوه هايي جهت حل مسايل شخصي و بين شخصي ،‌ يا براي صحبت در مورد مسايل و مشكلات در خانواده ، انتخاب و پيدا كند.