یک چراغ در پیشگیری از آسیب های اجتماعی که دیده نمی شود : Best Practice

یک مددکار : یکی از سنت های رایج در نظام برنامه ریزی پیشگیری از آسیب های اجتماعی در کشور ما ، عادت به طراحی و اجرای برنامه ، بدون توجه به تجارب قبلی در این زمینه است. هر کارشناس و هر مدیر در یک دستگاه اجرایی ، علاقه دارد که برنامه تازه و جداگانه ای در زمینه پیشگیری از آسیب های اجتماعی برای گروه هدف خود ، طراحی و اجرا کند. نتیجه این می شود که با انباشتی از برنامه های مختلف که اغلب نیز تکراری ، موازی و همپوش هستند ، مواجه می شویم که گویا هر یک شناسنامه هایی هستند که همه کارشناسان یا ادارات ، باید نسخه ای منحصر به فرد از آن را برای خود داشته باشند. همان چیزی که می گوییم «اختراع کردن دوباره چرخ»

این در حالی است که در همان موضوعات ، پیشینه گسترده ای از « بهترین تجارب » یا Best Practice در دهه های مختلف در ایران و سراسر جهان وجود دارد که مراجعه به آن ها می تواند همچون چراغ راه برای افزایش کارایی و اثربخشی اقدامات در حوزه پیشگیری از آسیب های اجتماعی باشد.

در آن صورت ، کافی است تا به جای طراحی و اجرای برنامه هایی که پیشینه قبلی ندارند ، بر روی «بهترین تجارب» موجود تمرکز کنیم و نرخ پوشش و کارایی و اثربخشی آن ها را افزایش داده و بهبود ببخشیم.

این یکی از چرخش های تحولی است که باید در حوزه پیشگیری از آسیب های اجتماعی صورت گیرد.