🔰یک سال، مردم این سرزمین زیر بار فشار خرد شدند:
جنگ، قطعیهای پیاپی برق، گرانی افسارگسیخته، بیثباتی و ناامیدی.
همه تحمل کردیم، همه سوختیم، همه ساختیم.
اما درست وسط این همه رنج، عدهای پیدا شدند که از خونِ دل مردم سود ساختند!
نه کارخانهای زدند، نه تولیدی کردند، نه خدمتی دادند…
فقط روی یک چهاردیواری نشستهاند و هرسال میگویند: «باید بیشتر بدهید!»
🔹 مگر وقتی برق میرفت، خانههایشان در روشنایی میمانْد؟
🔹 مگر وقتی ما در صف گرانی و مضیقه له میشدیم، آنها شریک بودند؟
🔹 مگر جز سفرهی خالی ما، چه چیزی ارزش ملکشان را بالا برد؟
این نه اقتصاد است، نه عقل؛ فقط کاسبکاری کثیف با زندگی انسانهاست.
و عجیبتر اینکه قانونی هم نیست که جلویشان را بگیرد!
دولت و مجلس سالهاست چشم بر این ظلم بستهاند.
وزارت راه و شهرسازی خواب است، دستگاه قضایی بیتفاوت است، رسانهها خاموشاند، و مردم هم زیر بار فشار، بیصدا ماندهاند. 📌 و اینجاست که پرده کنار میرود:
🔰دولت ما، دولت سرمایهدار است؛ حامی سرمایهدار، دلسوز سرمایهدار، دغدغهمند رفاه سرمایهدار.مردم؟ فقط سیاهیلشکر آمار و قربانی تورماند. اما فراموش نکنیم: در همان روزهایی که کشور نیاز به اتحاد و دفاع داشت، همین مردم مظلوم بودند که جان دادند و ایستادند. آنها ستون این سرزمیناند، نه سرمایهداران لیبرالی که تنها به سودخود میاندیشند و میخواهند اساس جامعه را از هم بپاشند.
🔰و امروز هم، تنها کسی که بیپروا از مظلوم دفاع کرد، یک شخص و یک راه بود.او اکنون در حال جنگیدن با سرمایهداران خارجی است؛ وظیفهی ماست که در داخل، با همان دشمنان داخلی که قصد جان مستضعفان را دارند، مقابله کنیم. و فردا، وقتی نسلهای بعد از ما بپرسند:🕳
«شما در برابر این ظلم چه کردید؟»
چه پاسخی خواهیم داشت؟
آیا بگوییم: ما مظلوم شرایط بودیم و از عقل و شعورمان استفاده نکردیم؟
یا میتوانیم با سربلندی بگوییم:
😎ما از حق خود دفاع کردیم، در کنار مظلوم ایستادیم، و ستون این سرزمین را حفظ کردیم.
---
