زمانی که در اثر حادثه ای چیزی یا شخصی را از دست می دهیم اغلب بازماندگان احساس گناه می کنند.
برخی احساس می کنند که عقب مانده اند و نتوانستند به یاری آن شخص برسند، برخی بابت زنده ماندنشان احساس گناه می کنند و می گویند باید جای آن شخص می مردند.برخی هم ناراحت هستند که چرا قبل از ازدست دادن آنها ،آنها را ندیده اند.
آنها بابت گفته ها و نگفته ها هم چنین بابت کار های انجام داده و یا ندادهشان پشیمان هستند.
در نهایت ما راهی پیدا می کنیم که خود را مقصر بدانیم و خود را بابت قضیه سرزنش کنیم حتی اگر واقعا مقصر نباشیم.
معمولا زمانی که مرگ اتفاق می افتد ما به ارزش زندگی پی مییبریم و این کاملا طبیعی است که در چنین شرایطی شما خود را زیر سوال ببرید و احساس پشیمانی کنید و همیشه احساس می کردید که باید کاری انجام می دادید و ندادید.
اگر شما در چنین شرایطی احساس گناه کنید اصلا فرد عجیب یا ناسالمی نیستید بلکه در نهایت باید یاد بگیرید که این احساس گناه از بین برود.
در واقع باید در نظر داشته باشید که با داشتن احساس گناه شما چیزی را به دست نمی آورید بلکه از آن به عنوان یک منبع تغذیه برای ادامه غمتان استفاده می کنید ، باید به خاطر داشته باشید که از چیز هایی گه باعث پشیمانی و احساس گناه شما شدند درس بگیرید و از آنها برای رشد شخصی خود استفاده کنید.
در این باره توصیه می کنیم مقاله ۵ مورد که کسی هنگام ناراحتی و نارضایتی از زندگی به شما نگفته است را که در سایت یک روانکاوو منتشر کرده ایم از دست ندهید.
ممنون از وقتی که برای خواندن ما می گذارید.
