می و تزویر

در باب نکوهش اهل تزویر و ریا

بدان که تزویر مثل شیشه است در ظاهر زیبا و صاف و صیقل خورده و شفاف و بسیار خطرناک و برنده ولی در حقیقت بسیار ظریف و ضعیف و شکننده و

چو شیشه تزویر شکست

خاک بر سر اهل تزویر نشست

لاجرم تنها یک راه سعادت وجود دارد و آنهم راه راستی و درستی است

روزی رسیدی هوشیار به مستی

روی کرد که دیوانه چرا چنین تو پستی

در مستی تمام غافلی ز عمر و هستی

وز مستی نداری جز نکوهش و پستی

غافل شود مست ز عمر و جهان

برباد دهد سلامت ‌ جان و روان

آدمی بباید باشد صبور چو کوه

مستی برباد دهد وقار و عزم و شکوه

مست به هوشیار چنین گفت

ز این سخن تو شاید باید برآشفت

مست هوشیار ز نقد هوشیارمست نرنجد

شاید فهم سخن من در اذهان پست نگنجد

این دیار رنج و محنت و فلاکت و فنا

بسیار دهد هوشیار حقیقی را درد و جفا

هوشیاری تماما درد و رنج است

می هوشیاران را چو گوهر وگنج است

به می شوید زنگار تزویر از دل

مست هوشیار نیست زین امر خجل

به مستی درای و دست ز تزویر بشوی

نقاب ز صورت بدار و حقیقت را بگوی

در میان می و تزویر کدامین بدتر است

کدامین کذاب و کدامین صادق تر است

اهل دل گویند مستی است و راستی

از راستی چگونه زایید کژی و کاستی

وز می نیاید جز صدق و عشق و وفا

وز تزویر نشاید جز طمع و جهل و جفا

میان می و تزویر می سرور است

تزویر و ریا تماما شر و منکر است