رقصها همانند دیگر پدیده‌های فرهنگ مردم از مفاهیم اساسی زندگی اقوام ایرانی منشأ گرفته و در نتیجه سازگار و همگام با ساختار معیشتی، فکری و اخلاقی قومی هستند.
هرکدام از حرکات و تکنیک‌های آن بازگوی آیین ایران می‌باشد. در اجرای رقص هنگامی که دستمال را تکان می‌دهند بازگوی آزادگی است. زمانی که پنجه در پنجه و بازو در بازوی همدیگر هستند نشان دهنده اتحاد، همبستگی و با هم بودن رقصنده‌هاست. و پایکوبی در رقص نشان دهنده‌ی آن است که سرزمین و وطن برای رقصنده‌ها بسیار مهم است. در حالت کلی هرکدام از حرکات رقص نماینگر یک آیین است و همین ویژگی، #رقص_لری را منحصر به فرد کرده است و پس از گذشت سالیان دور همچنان از عظمت و شکوه ویژه‌ایی برخوردار است
رقص چوپ: رقص دونفره می‌باشد که معمولا در جشن و شادی‌ها اجرا می‌شود و نماد پهلوانی و دلاوری است. در این نوع رقص دو نفر رقصنده که یکی چوپ بزرگ دردست گرفته و یکی دیگر چوب کوچک و ظریف دردست میگرد، روبروی یکدیگر قرار می‌گیرند و همرا با موسیقی لری که بیشتر سرنا و دهل می‌باشد می‌رقصند. رقصنده اولی سعی می‌کند تا با چوب کوچک و ظریفش به ساق پای رقصنده‌دومی بزند. رقاص دوم نوک چوب بلند خود را بر زمین می‌نهد تا مانع تماس ضربه با ساق پای خود شود و هر گاه رقصنده دومی نتواند ضربه‌ای که رقصنده‌ی اولی به پای‌او وارد می‌کند را دفع کند و چوب به ساق پا برخورد کند بازی به پایان می‌رسد و رقصنده‌ها چوب‌های خود را عوض می‌کنند تا نقش مهاجم و مدافع بین رقصنده‌ها عوض شود و بازی از اول شروع شود.
رقص سه پا و رقص دستمال : رقص #تاریخی و #حماسی است که بیشتر در جشن‌ها و مراسم‌های عروسی اجرا می‌شود.
