چیه این آدمیزاد... هزارقرن یه نفرو دوست داری و هزار قرن بهش نمیگی. آخرم بهترین راه رو این میبینی که کلا کنار بکشی از هر مکالمه ای باهاش. همه امید آدمیزاد به اینه که تو یه جهان موازی اینجوری نباشه اوضاع. شجاع تر باشه و حرفشو بگه. و هزار قرن به جای ناامید شدن از داشتنش کنار هم خوشحال باشن.
هیچی دیگه. آخرشم برمیگردیم به روزمرگی و ادامه زندگی بدون حواس پرتی احساسی. خیلی معمولی...
