بیاین همین اول یه مسئله بنیادی رو حل و فصل کنیم. آقاجون "راگبی، فوتبال آمریکایی نیست." آره، حالا اگه این رو میدونستین که برین از پاراگراف بعد بخونین ولی اگه نمیدونین فرقشون چیه باید بگم که در فرهنگ لغات انگلیسی کلمه Rugby به اکثر ورزش هایی که با توپ در زمین چمن ( یا فضای باز ) بازی میشه گفته میشه. اما خب میدونیم که در خارج از لغت نامه اینطور نیست. راگبی برای اولین بار توسط ویلیام وب الیس ( William Webb Ellis ) در مدرسه راگبی انگلیس در سال 1823 بوجود آمد. پس این رو بدونید که زادگاه راگبی برخلاف فوتبال آمریکایی، انگلیس میباشد. خب این از این دیگه چه فرقی داره؟ باید بگم عمده تفاوت این دو رشته، لباس و تعداد بازیکن در ظاهر و قوانین فنی در باطنشون هست. راگبی اون محافظای زیر لباس و کلاه هایی که تو فیلمای هالیوودی دیدین و بازیکنای فوتبال آمریکایی میپوشن رو نداره. لباس راگبی بازها با تفاوت خیلی اندکی همون لباس فوتبالیستا است. ولی نگران نباشید داور و قوانین باعث میشه که زیاد صدمه نبینید. :))
راگبی در سه مدل 15 نفره، 7 نفره و ساحلی بیشترین طرفداران رو داره. طبعا راگبی به شکل های دیگه ای هم بازی میشه ولی این سه مورد به ترتیب از اصلی ترین و معروف ترین مدل ها هستند. تو ایران هر سه نوع اون بازی میشه و سالانه مسابقات مختلفی داره.
راگبی برخلاف اکثر رشته های ورزشی از هر فیزیک بدنی برای جذب استقبال میکنه. چون تو راگبی برای هر پستی یه فیزیک مناسب اون پست میخواد. پس با هر وزن و قدی که دارید اگر به ورزش های پرهیجان و تیمی علاقه دارید و میخواید شانستون رو برای پیشرفت تو یه مسیر جدید امتحان کنید پس باید بگم شما به راگبی احتیاج دارید. حتی اگه صرفا علاقه مندید ولی ورزشکار نیستید باید بگم بازم راگبی گزینه خوبی برای شماست.
راگبی یه مدل خیلی ساده و بدون برخورد هم داره به اسم تگ راگبی که عموما برای کودکان زیر شانزده سال هست که خیلی بی خطره چون برخوردی نداره و از برچسب های پارچه ای در اون استفاده میشه. پس راگبی محدودیت سنی هم نداره. ( بهونه نیار )
ساختار مدیریت راگبی در ایران بصورت انجمنی است. یعنی فعالیت راگبی ایران زیر نظر انجمن راگبی کشور که خودش زیر نظر فدراسیون انجمن های ورزشی هست میباشد. متاسفانه راگبی ایران بخاطر شرکت نکردن در برخی مسابقات در رنکینگ قاره و جهان نیست. ولی همیشه تیم سختی برای حریفاش در منطقه بوده.
توسعه راگبی در ایران از بدو تولدش تو این کشور دچار فراز و فرود های زیادی بوده که روند اون در حال حاضر خوب و قابل قبوله. بتازگی هم که کمیته توسعه راگبی ایران در بخش بانوان به لطف فعالیت های خانم بیارجمندی جزو برترین ها در آسیا قرار گرفت و خود خانم بیارجمندی نیز جزو یکی از بانوان تاثیرگذار راگبی در جهان معرفی شدند.
خب حالا برسیم به تیم های ایران. در ایران برخلاف انتظار عموم، تعداد نه چندان کمی تیم داریم. ولی اغلب اونها به دلایلی ( عمدتا مالی ) فعالیت زیادی ندارن. استان های فارس، قم، تهران، گلستان، مازندران، خراسان رضوی و آذربایجان شرقی از فعال ترین استان ها در راگبی هستند. در ایران راگبی علاوه بر پسران، توسط دختران هم بازی میشه و استان های تهران، اردبیل، گلستان و کرمانشاه از استان هایی هستند که بانوان در آن ها فعالیت بیشتری دارند. همونطور که میشه انتظار داشت تهران در کنار مازندران دارای بیشترین تیم راگبی هستند بطوری که ما در تهران دارای حدود شش باشگاه راگبی (آقایان و بانوان ) هستیم و همینطور مازندران هم برای مسابقات پیش رو پنج تیم رو قراره که اعزام کنه. ( معلوم نیست چندتا هم اعزام نشدن )
خلاصه که راگبی تو ایران علیرغم بی توجهی مسئولین راهش رو داره آروم آروم پیدا میکنه و علاقه مندانش رو به خودش جذب میکنه. اگر فقط کمی بیشتر از حال حاضر بهش توجه و کمک بشه قطعا جواز حضور در رقابت های المپیکی رو خواهد گرفت.( چه بسا قبلا هم ثابت شده که این توانایی رو داره ).
اگر سوالی هم در رابطه با راگبی (چه درباره قوانین و چه درباره ورود به تیم ها ) داشتید، خوشحال میشم کمکتون کنم
به امید موفقیت های هرچه بیشتر راگبی ایران
