از لرزش صدا تا قدرت کلمات
یکی از عاداتی که در تمام دورههام، از کودکان تا نوجوانان و حتی والدین، رعایت میکنم اینه که در ابتدای هر جلسه میپرسم: "نسبت به جلسهی قبل چه پیشرفتی کردهای؟"
این سوال ساده، جرقهایه برای خودآگاهی. باعث میشه بچهها لحظهای به پشت سر نگاه کنن و ببینن که چطور قدمبهقدم دارن رشد میکنن. برای من هم، این پاسخها همیشه پر از انگیزهست.
💬 در یکی از کلاسهای فن بیانم که برای دانشآموزان روستای دیرستان در جزیره قشم برگزار کرده بودم، در جلسه چهارم همین سوال رو از بچهها پرسیدم:
«نسبت به جلسه اول تا حالا چه پیشرفتهایی کردید؟»
✅ پاسخها از دل بچهها میاومد، صادقانه و الهامبخش:
یکی از دخترها گفت: «صدایم بلندتر و واضحتر شده. دوستام گفتن صدات بهتر شده.»
دیگری با خوشحالی گفت: «مامان و بابام میگن راحتتر حرف میزنم.»
یکی از پسرها گفت: «قبلاً وقتی میخواستم صحبت کنم میلرزیدم، ولی الان دیگه نمیلرزم!»
در پایان کلاس، برای بچهها این جمله از شازده کوچولو رو گفتم:
«کی اوضاع بهتر میشه؟»
روباه گفت: «از وقتی بفهمی همه چیز به خودت بستگی دارد.»
